από το βιβλίο

“1821,

Η ΑΡΧΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΘΗΚΕ”

της
Αθηνάς Κακούρη

Εκδ. Πατάκη

1^η έκδοση - 2013

8^η έκδοση - 2015

Κεφάλαιο :

Το έθνος ολοζώντανο 

1821-1822  (τα δύο πρώτα χρόνια !)

Αυτά τα δυό χρόνια φανέρωσαν περίλαμπρα πως κάτι πράγματι ένωνε μεταξύ τους αυτούς τους οπλαρχηγούς και τους προκρίτους, από τη Μακεδονία μέχρι την Κύπρο. Γεννημένοι σε διαφορετικά μέρη ο καθένας, με διαφορετικό χαρακτήρα, διαφορετική διαδρομή ζωής και ιδιοσυγκρασία, για δυό λαμπρά χρόνια έδρασαν φανερώνοντας πως οι Ρωμηοί είχαν συντηρήσει μέσα στους αιώνες τη συναίσθηση της ενότητας – δηλαδή του έθνους, που ολοένα αναφέρει ο Κολοκοτρώνης. Λες και υπήρχε ήδη κράτος – που σχεδίαζε τις κινήσεις στεριανών και ναυτικών, και που υπαγόρευε και καθόριζε τις προτεραιότητες -, έπιασαν ο καθένας το πόστο του και θυσιάστηκαν πολεμώντας πρώτα για να ελευθερώσουν όλη την Πελοπόννησο και μετά , όταν αυτή είχε πιά απαλλαγεί από τον Τούρκο, για να κρατήσουν ελεύθερη αυτήν την καρδιά της Επανάστασης, αποκόβοντας τους δρόμους απ’ όπου θα περνούσε ο εχθρικός στρατός , δηλαδή αφ’ ενός οι Τούρκοι και Τουρκαλβανοί διά ξηράς, μέσα από τη Μακεδονία και την Ήπειρο, και αφ΄ετέρου τα ασιατικά στρατεύματα διά θαλάσσης.

Σελ. 134

Σημείωση χάρτη :

Η Ελλάδα, ορεινή καθώς είναι , επιτρέπει μόνο δύο διαβάσεις εχθρικών στρατών που έρχονται από τον βορρά :

-      Η μία διαδρομή , η δυτική, ξεκινώντας από τη Βόρεια Ήπειρο, περνά μέσα από τα στενά του Μακρυνόρους και καταλήγει στην περιοχή του Μεσολογγίου.

-      Η δεύτερη, η ανατολική, περνά από τις Θερμοπύλες και καταλήγει στον Ισθμό.

    Η τρίτη, αφορά στρατεύματα που προέρχονται από τη Μικρασία – διασχίζει λοιπόν το Αιγαίο.

Το Μεσολόγγι ελέγχει τη δυτική εχθρική διαδρομή.

Τα στενά στην Αττικοβοιωτία και η Κόρινθος ελέγχουν την ανατολική διαδρομή.

Και όποιος έχει τα νησιά του Αιγαίου ελέγχει οποιαδήποτε θαλάσσια διαδρομή.

Από τους Μηδικούς πολέμους μέχρι τους Βαλκανικούς και το 1940 τα στρατηγικά αυτά σημεία παραμένουν τα ίδια.