Στίχοι ατάλαντοι,

ατάκτως ερριμένοι, αδούλευτοι,

έτσι, όπως ήρθαν, σαν πρώτη σκέψη...

Signature:
A.K.

«Σε προσέχω

σα

δάκρυ»

.

.

Σε προσέχω σα φως

Εκ φωτός

.

Σαν παιδί

Παιδί μου

.

Σαν πρωϊνό

Αγρυπνίας

.

Σα νύχτα που

θέλει να κλείσει τα μάτια

Στον ώμο σου

Να ονειρευτεί

.

Σα μεσημέρι

Πεινασμένο

Μην έχοντας στάλα ψωμί

.

Σε προσέχω

σαν την πρώτη

Μέρα της δημιουργίας

.

Σαν το ύδωρ

Της θάλασσας

Που αγαπάμε

και

Σαν τη «θάλασσα πλατειά

μιά στιγμή δεν ησυχάζεις»

.

Σε προσέχω

σαν τους βουνίσιους

σκίνους μου,

σαν τα λευκά σου

χιονολούλουδα των Άλπεων

.

σαν τα μικρά μας κοχύλια

τα θαμμένα

και τα λευκά σου κρίνα

στην άμμο

.

Σε προσέχω

Σαν σπάνιο

άνθος του κάκτου

και σαν τριφύλλι

με φύλλα τέσσερα

.

Σε προσέχω

Σαν το γάργαρο γέλιο

Που για σένα τ’ αρνήθηκα

Σαν την εγκράτεια

Που για σένα

Την άντεξα

.

Σε προσέχω

Σαν πολύτιμη σκέψη

Όχι σκέψη,

Αλήθεια

Σε νεφρούς και καρδία

.

Σε προσέχω

Σαν καταιγίδα στα σπλάχνα

για την πατρίδα μου

Και σαν λατρεία

στα θεία μάρμαρα

.

Σε προσέχω

Σαν τα ηλιοβασιλέματά μου

Στην έρημο

Και σαν τα δάση μου

Και τα ποτάμια

Της Δύσης

.

Σαν τον Αρχάγγελο

Στη Σύμη

Σε προσέχω

Και σαν το λόφο τ’ Αρχαγγέλου

Στη Νορμανδία

.

Σαν την κραυγή

Της ψυχής μου σε προσέχω

.

Άγρια κραυγή

Ανέλπιδη

Πιστή

Απελπισμένη