Νυχτερινό :)

.

.

να σας ρίξω

ένα απ' τα παιδικά μας,

υπέροχα μπλουζ, που κατέβασα απόψε;

.

.

.

.

απ' τα ποτάμια

που αγαπώ

Ο Νείλος Ι.

agapanthus lily

of the Nile

τα χωράφια του Νείλου

Signature

A.K.

Έχεις ποτέ σου δει, από αεροπλάνο ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ;
Άκου, να δεις, πώς είναι!

Αφίνεις πίσω σου το Αιγαίο, κι αφίνεις πίσω σου το Κρητικό.
Οι πλάκες! Φεύγει πίσω σου δεξιά, το τέλος της Ανατολικής Πλάκας
Και ξεμυτά μπροστά σου, η αρχή της Αφρικανικής πλάκας
Έτσι, αποχωρίζεσαι την Ελληνική Τάφρο.
Ταξιδεύεις πάντα μέσα στο θαύμα – Mare Nostrum
Στην κοιτίδα!
Γαλάζιο ατέλειωτο
Εκτυφλωτικό
Γελαστό
Παιχνιδιάρικο
Ενθαρρυντικό
Οικείο
Κι όλο κατεβαίνεις, κατεβαίνεις
Πάνωθέ σου γαλάζιο φωτεινό – σαν τα μάτια του κοριτσιού
Και κάτω η μάνα, η Μεσόγειος, όπως την ξέρεις, μαγική
Δική σου!

Ξάφνου, ένα θαύμα γίνεται!
Ξάφνου νομίζεις πως η θάλασσα έγινε κίτρινη
ή χρυσή
και δεν σου θυμίζει πιά, του κοριτσιού τα μάτια
κι αναρωτιέσαι τι έγινε η θάλασσα
και τι χρυσή θάλασσα είν’ ετούτη
και δεν υπάρχει πιά γαλάζιο, μόνο χρυσό
και ψιλή σκόνη που τη στροβιλίζει μια δύναμη.

Η έρημος!
Το μεσημέρι καυτή, σαν τον έρωτα
Το βράδυ πάγος που τσακίζει την πέτρα, την διαλύει, την κάνει σκόνη
Σαν τα λόγια σου, όταν είναι πικρά.
Η έρημος, με τις καμπύλες και τους λόφους της
Γλυκούς, σαν στρογγυλά, γυναίκεια στήθη
Η έρημος στεγνή, διψασμένη, ενάρετη
Τρελλή και θυμωμένη να στροβιλίζεται
Με δίνες κι ανεμοστρόβιλους και πάλι δίνες
Η έρημος, με τους σκορπιούς να σέρνονται σιγά και σιωπηλά
Κοντά στα γυμνωμένα βήματά σου
Έρημη κι επικίνδυνη και μυστική
Κι αγαπημένη
Με τους μικρούς της θάμνους
Και τις καρπουζιές της
Και κάπου βαθειά, που δεν φαίνεται, ένα πηγάδι
Και οάσεις

Και τέλος
ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ!
Στην αρχή, δεν καλοβλέπεις τι πράγμα είναι τούτο
Μέσα στη μέση στο χρυσό…
Μια φιδογυριστή, σκούρα γραμμή
Λιγνή
Σοβαρή, τόσο σοβαρή!
Κι ατέλειωτη
Δεν βλέπεις τέλος πουθενά
Μόνο αυστηρές, σκούρες ευθείες και γυρίσματα.

Το ποτάμι είναι τόσο αυστηρό γιατί ξέρει τον προορισμό του
Ο προορισμός του, οι άνθρωποι
Οι άνθρωποι, με τις δυό πράσινες σειρές που ακολουθούν τις όχθες του
Μιά πράσινη σειρά, που ακολουθεί την μιά του όχθη
Μιά πράσινη σειρά, που ακολουθεί την αριστερή του όχθη
Οι άνθρωποι
Με τα τσαπιά και τις γεωργικές τους μηχανές
Με τις φελούκες και τα δίχτυα τους
Οι άνθρωποι, με την αξιοπρέπεια και τον μόχθο τους.

Ήθελα να τα ξέρεις αυτά για το ποτάμι
Να ξέρεις γιατί τ΄αγαπώ
Γιατί το ποτάμι, μου είναι πολύτιμο

Γιατί μια νύχτα – ήταν πανσέληνος
Σε μιάν ακρούλα του ξέβρασε
Το καλαθάκι με το μωρό
Εκεί το βρήκα
Ξέρεις, εκείνο το μικρούλι, το στρυφνό, με το μουτράκι του μουτζαλιασμένο
Και του τραγούδησα, να το παρηγορήσω
Και να παρηγορηθώ.

The RiverGod Nilus

with the 16 babies

as described by Pliny the Elder represent the 16 cubits

to which the Nile river in Egypt rose annually.

φελούκα στον Νείλο

- ΚΛΕΙΣΤΟ ΔΕΙΠΝΟ

... ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΟΝΗ.

ΛΟΙΠΟΝ ΜΟΝΟΝ 40 ΧΟΡΕΥΤΕΣ ΚΑΙ ΧΟΡΕΥΤΡΙΕΣ,

80 ΜΟΥΣΙΚΟΙ

ΚΑΙ 300 ΑΠΛΑ ΠΙΑΤΑ.

... ΑΥΡΙΟ, ΘΑ ΚΑΛΕΣΩ ΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΑΛΕΡΑ !

ΘΑ ΚΑΤΕΒΟΥΜΕ ΤΟ ΙΕΡΟ ΠΟΤΑΜΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ ΚΙ ΕΚΕΙ,

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΛΑΤΙ, ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΩ ΣΤΟΝ ΚΑΙΣΑΡΑ

ΤΗΝ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΩΣ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΑΡΑΚΜΑΣΕΙ !

.

o Asterix και η

ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

Ο Νείλος II.

ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός του πλανήτη.

αξιοσημείωτο είναι, ότι οι αλλαγές της στάθμης του ποταμού, επειδή χαρακτηρίζονταν από περιοδικότητα συνδέθηκαν γρήγορα με μια πρώτη προσπάθεια μέτρησης χρόνου.

mosaic the port


mosaic pegasus

mosaic fishermen

mosaic the Nile flood

μωσαϊκό κυνήγι

μωσαϊκό ο φάρος

Nile Mosaic
In one large building are many mosaic floors, including the Nile mosaic in the largest room. This mosaic shows festivities in Egypt when the Nile reached its peak. The lighthouse from Alexandria, the Pharos, is also depicted. This was one of the seven wonders of ancient world. The tower in the center of the hunting scene is a Nilometer, which was used to measure the rise of the Nile during the inundation.

ψάχνοντας,

βρήκα μιά πολύ ενδιαφέρουσα σελίδα,

για αρχαίες μετρήσεις και μέτρα.

αν σας ενδιαφέρει, ανοίξτε την .

http://www.mlahanas.de/Greeks/Measurements.htm

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ

σας προσκαλεί σε εκδήλωση με θέμα :

"Νίκος Καζαντζάκης ... 50 χρόνια μετά"

Ομιλητής: Γιώργος Καπράνος, Συγγραφέας, μέλος της Ε.Ε.Λ.
Προλογίζουν η Πρόεδρος Ελευθερία Αναγνωστάκη Τζαβάρα
και ο Γενικός Γραμματέας της Ε.Ε.Λ. Αυγερινός Ανδρέου.
Αποσπάσματα από τα έργα του Νίκου Καζαντζάκη θα διαβάσουν :
Μαρία Καλογεροπούλου, Παιδαγωγός και οι Ηθοποιοί
Γιάννης Μποσταντζόγλου και Γιώργος Μπασιάκος.
Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημοσιογράφος Κώστας Αρβανίτης
Μουσικό πρόγραμμα: Τραγούδια γραμμένα για τον Νίκο Καζαντζάκη
Τραγουδάει ο Δημήτρης Σκουλάς και παίζουν οι Μουσικοί
Διονύσης Κορνηλάκης (λύρα) Νίκος Καραβιράκης (λαούτο)

Η εκδήλωση θα γίνει την Δευτέρα 29/10/2007
και ώρα 7 μ.μ.
στην αίθουσα "Μιχαηλας Αβερωφ"
Γενναδίου 8, 7ος όροφος.

φίλοι,

είστε καλεσμένοι

abttha,
αυτόν τον πίνακα εννοείς;

με μεγάλη επιφύλαξη λέω ότι αυτή είναι

Αποκάλυψη του Goya

και με επίσης μεγάλη επιφύλαξη,
ότι αυτή είναι

Αποκάλυψη του Dürer

.

.

κι αν κάνω λάθος, δεν πειράζει...

άστε με,

να κάνω λάθος...

I.

Δομήνικος

Θεοτοκόπουλος

Είναι βέβαιο ότι γεννήθηκε το 1541 στην Κρήτη (την είχαν καταλάβει οι Βενετοί από το δέκατο τρίτο αιώνα).
Στις 6 Ιουνίου 1566 «ο μαίστρο *Μένεγος Θεοτοκόπουλος, σγουράφος», υπέγραψε σα μάρτυρας σ’ ένα έγγραφο, στο Ηράκλειο. Αυτή η μαρτυρία, αν και δεν αποκλείει προηγούμενα ταξίδια στη Βενετία, επικυρώνει το ότι ο ζωγράφος διαμορφώθηκε καλλιτεχνικά στην Κρήτη.

Το Κρητικό περιβάλλον δεν ήταν καθυστερημένο, όπως φαντάζονταν κάποτε στη Δύση, αλλά σημείο συνάντησης δυτικών θεμάτων με τις βυζαντινές παραδόσεις.
Από το 1566 ή 67, βρέθηκε στη Βενετία, στη σχολή του Τισιανού – το 1570 τον αναφέρουν ως «ο νέος Κρητικός μαθητής του Τισιανού», εξαιρετικός.
Απ’ την παραμονή του στο Τολέδο της Ισπανίας (1577) και μετά, γίνεται γνωστός με το όνομα El Greco (μίγμα Ιταλικής και Ισπανικής γραφής).

.

ANNA PALLUCCHINI

αυτο

προσωπογραφία

.

Το όνομα Μένεγος ήταν υποκοριστικό του Δομήνικος ή Δομένικος. Το βαπτιστικό αυτό, δεν ήταν τότε σπάνιο στην Κρήτη.

ΚΩΝ/ΝΟΣ ΜΕΡΤΖΙΟΣ

ο Ευαγγελισμός


Μ. Δαμασκηνός

Η προσκύνηση των μάγων

Η "Συριανή μας"

Κοίμηση της Θεοτόκου

.

Όταν ο Γκρέκο έφτασε στη Βενετία, η βενετσιάνικη ζωγραφική βρισκόταν στο αποκορύφωμα της λαμπερής της ωριμότητας.

Ο Γκρέκο ξεπέρασε το συντηρητισμό του αρχικού, βυζαντινού του χαρακτήρα. Παρόλα αυτά, στην Ισπανία αρνήθηκε το νατουραλισμό της Αναγέννησης και δέθηκε στενά με τις προγονικές του αναμνήσεις και με πνευματικά οράματα.

.

ΟΡΤΕΝΣΙΟ ΠΑΡΑΒΙΘΙΝΟ

Sainte famille

.

Στην Αγία οικογένεια,

η Παναγία θηλάζει το βρέφος.

Παρούσα η Αγία Άννα, του χαϊδεύει το κεφάλι

κι ο Άγιος Ιωσήφ, του κρατάει το πόδι. ο Ιησούς εκδιώκει

από τον ναό

τους εμπόρους

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος II

.

.

1577-79

1590-95

Τα έργα αυτά δε μοιάζαν σε τίποτα με ό,τι είχα συνηθίσει να βλέπω και να αγαπάω. Δεν είχαν ούτε τους ζεστούς τόνους, ούτε τις ωραίες γυμνότητες, ούτε την ατμόσφαιρα της χαράς της ζωής, ούτε τη γλυκύτητα και την αρμονία που χαρακτήριζαν τα έργα των μεγάλων δασκάλων της Ιταλικής Αναγέννησης.
…Αισθανόμουν, σκοτεινά μα επιτακτικά τη μεγαλοφυία.

ΚΩΣΤΑΣ ΟΥΡΑΝΗΣ

σκηνή της Αποκαλύψεως

1608-14

Τολέδο
1597-99

«…Την ιδιοφυία του θα τη θαυμάσουν, δε θα τη μιμηθούν οι αιώνες»

Ορτένσιο Παραβιθίνο

ο ενταφιασμός του κόμητα Orgaz


λεπτομέρεια


λεπτομέρεια

1609

…Το ψυχικό βάθος του Γκρέκο ήταν οπωσδήποτε ανατολικό. Στη ζωή του και στην τέχνη του φανερώνεται το απροσάρμοστό του προς τη Δύση, η αδιάκοπη νοσταλγία μιάς Ανατολής του ονείρου, του μυστηρίου και του πάθους.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος III

.

.

Λαοκόων

1610-14 (από τα τελευταία του έργα)

.

Ο Θεοτοκόπουλος δε μιμήθηκε ποτέ το Μιχαήλ Άγγελο, αφομοίωσε τα διδάγματά του και δημιούργησε έργα εντελώς διαφορετικά, εντελώς πρωτότυπα.

.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΞΥΔΗΣ

ο Λαοκόων

μουσείο του Βατικανού

εμπνεύστηκαν από τον μύθο του Λαοκόοντα :

Ron Milewicz 2005



Daniel Biehl


Poirier

Laocoon victor

the anti-Laocoon

Δομήνικος Θεοτοκόπουλος IV

.

γυναίκες

.

Δύο είναι οι κόσμοι της ζωγραφικής: η Φλωρεντία και η Βενετία.
Η μια βλέπει τον κόσμο σε περιγράμματα, η άλλη σε χρωματισμένες επιφάνειες.
Ο Γκρέκο ανήκει στο δεύτερο κόσμο. …
Την ομολογία του κολορίστα, την έκαμε, απαντώντας στην ερώτηση… , αν το κύριο στη ζωγραφική είναι το χρώμα ή το σχέδιο. «Το κύριο είναι το χρώμα», απάντησε.

ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ

η γυναίκα με τα κόκκινα



.
καρδινάλιος

.

Ο Θερβάντες την ίδια απαράλλαχτη εποχή αθανάτιζε, κλαίγοντας, γελώντας, τους ιππότες τούτους, της ελεεινής μορφής.

Μα ο Γκρέκο, αναμερίζοντας το εφήμερο κωμικό στοιχείο, κατόρθωσε να διατυπώσει με τη γραμμή και το χρώμα, την ακατάλυτη, απελπισμένη ψυχή του ανθρώπου.
…Όμοια σε όλες τις ζωγραφιές του Γκρέκο, το φώς σπαθίζει με σφοδρότητα τον αγέρα…
…Η αγωνία του Γκρέκο είναι: πίσω από τα φαινόμενα, να βρεί την ουσία.
Να τυραννήσει το σώμα, να το μακρύνει, να το φωτίσει…
…Τα πορτραίτα του Γκρέκο έχουν τόση ένταση που ανατριχιάζεις…

Ισπανία - ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

ο ιππότης
με το χέρι στο στήθος

Le souffle de la lumière

N. Lygeros
à El Greco

Dans cette allégorie planait un indicible mystère

Aucun des personnages ne parlait.

Dans ce silence on ne voyait que le feu.

Aucun des personnages ne bougeait.

Ce feu capable d'apporter de la lumière

Grâce à l'ultime geste de l'humanité

Aucun bruit ne vint le perturber

Comme si la nature avait compris le sens de la scène.

λεπτομέρεια

Miserere

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

Here i am lord

Lord here I am,

I'm waiting for you to come

Lord here I am, come and take my soul

Come and take everything

.

zucchero

.

Miserere, miserere,
miserere, misero me,
però brindo alla vita!
.
Ma che mistero, è la mia vita,
che mistero!
Sono un peccatore dell'anno
ottantamila,
un menzognero!
Ma dove sono e cosa faccio,
come vivo?
Vivo nell'anima del mondo
perso nel vivere profondo!
.
Miserere, misero me,
però brindo alla vita!
.
Io sono il santo che ti ha tradito
quando eri solo
e vivo altrove e osservo il mondo
dal cielo,
e vedo il mare e le foreste,
vedo me che...
Vivo nell'anima del mondo
perso nel vivere profondo!
.
Miserere, misero me,
però brindo alla vita!
.
Se c'è una notte buia abbastanza
da nascondermi, nascondermi,
se c'è una luce, una speranza,
sole magnifico che splendi dentro me
dammi la gioia di vivere
che ancora non c'è!
Miserere, miserere,
quella gioia di vivere
che forse
ancora non c'è.

.

mozarts manuscript

of the last page

of requiem

agnus dei

.

Dieu

Digne est l'agneau

Digne est l'agneau

παρηγορία

.

.

H Doris Lessing

πήρε το φετινό βραβείο
Νόμπελ λογοτεχνίας

ζήτησα

να είμαστε γεροί

"Έχω κερδίσει όλα τα βραβεία στην Ευρώπη.
Όλα τα καταραμένα βραβεία. Αυτό είναι ένα φλος ρουαγιάλ"

περήφανοι

«επική συγγραφέας της γυναικείας εμπειρίας, η οποία με σκεπτικισμό, πάθος και ιδεαλιστική δύναμη υπέβαλε έναν διχασμένο πολιτισμό σε εξονυχιστική έρευνα».


Γεννήθηκε στην Περσία το 1919.
Όταν ήταν πέντε χρόνων, οι Άγγλοι γονείς της πήγαν στη Nότια Pοδεσία .
Πέρασε τα παιδικά της χρόνια σε ένα μεγάλο αγρόκτημα αυτής της χώρας, εγκαταστάθηκε στην Aγγλία το 1949, φέρνοντας μαζί της το πρώτο της μυθιστόρημα, "H Xλόη που Tραγουδά" (The Singing Grass). *

*μιά μακρυνή ανάμνηση - συνειρμός,

μου έρχεται,

από ένα αγαπημένο θεατρικό

"η κούνια που τραγουδά"

ή

"το τραγούδι της κούνιας",

δεν τον θυμάμαι καλά τον τίτλο,

μήτε τον συγγραφέα, που στριφογυρνάει μες στο μυαλό μου,

αλλά δεν το βρίσκω το όνομα...

μόνο την γεύση, που μου έμεινε από κείνο το υπέροχο έργο !

1949

κι ευτυχισμένοι

Οι πολιτικές της πεποιθήσεις την οδήγησαν στο Βρετανικό Κομμουνιστικό Κόμμα από το οποίο παραιτήθηκε το 1956, την εποχή της εξέγερσης των Ούγγρων.

1962

όπως τώρα !

Ως συγγραφέας, τιμήθηκε με το Bραβείο Σόμερσετ Mομ,
το 1981, της απονεμήθηκε το Aυστριακό Kρατικό Bραβείο Eυρωπαϊκής Λογοτεχνίας και το 1982 το Bραβείο Σαίξπηρ της Oμοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Για το μυθιστόρημά της O Kαλός Tρομοκράτης (The Good Terrorist) τιμήθηκε το 1985 με το Λογοτεχνικό Bραβείο W. H. Smith.

1973

Είπε,

για τα παιδικά της χρόνια :

«Μεγάλωσα σε μία φάρμα, είχα μια υπέροχη παιδική ηλικία.

Μια εμπειρία που με διαμόρφωσε ήταν να ακούω τη μητέρα μου να παίζει Μπετόβεν και Σοπέν στο πιάνο και την ίδια ώρα να ακούω απέξω τον ήχο τυμπάνων.

Δύο διαφορετικές μουσικές έπαιζαν μαζί.

Ως παιδί δεν έβλεπα τίποτε παράδοξο σε αυτό,

έπρεπε να μεγαλώσω για να καταλάβω ότι τα αφρικανικά τύμπανα και ο Σοπέν δεν ήταν ακριβώς κομμάτια του ίδιου φαινομένου».

Για την αποικιοκρατία :
«Με οδηγούσε στην τρέλα. Ηξερα ότι έπρεπε να φύγω. Αυτό που με εντυπωσιάζει σήμερα είναι ότι είχα τη συγκρότηση να οργανώσω τη φυγή μου, γιατί στο κάτω κάτω ήμουν πολύ νέα,δεν είχα κανέναν να με υποστηρίξει.

Δεν ήταν που άφηνα πίσω τα παιδιά μου, ήταν ότι έπρεπε να φύγω. Οποιος δεν το έχει ζήσει, δεν μπορεί να ξέρει».

Για το σχολείο :
«Δεν πήγα και πολύ στο σχολείο. Ο,τι έμαθα το έμαθα μέσα από τα δικά μου διαβάσματα».

Για το Χρυσό Σημειωματάριο :
«Δεν είναι για την απελευθέρωση των γυναικών. Είναι για το πώς να βλέπεις από διαφορετικές οπτικές και όχι μόνο από την προβλέψιμη και την πιο στενόμυαλη».

Για τον Φεμινισμό :
«Πολλές αλλαγές χρεώνονται υπέρ του φεμινισμού, ασχέτως αν είναι καλές ή κακές. Δεν μας αρέσει ιδιαίτερα η αυτο-κριτική».

Για τους Κομμουνιστές :
«Ορισμένοι ήταν θαυμάσιοι άνθρωποι που ανέλυαν εύστοχα την κοινωνία μας. Αλλά έλεγαν μεγάλες ανοησίες για τα διεθνή ζητήματα και τη Σοβιετική Ενωση».

Για το τελευταίο της βιβλίο :
“Ορισμένοι θα αιφνιδιαστούν. Είναι ένα βιβλίο που δεν σέβεται την πολιτική ορθότητα”

πόσο πολύ
μ' αρέσουν οι φωτογραφίες της !

*

μήπως το έργο είναι του Paul Claudel ?

μπα, μάλλον λάθος κάνω...

.

.

.