a.k.

Ανοχύρωτη έμεινε η πολιτεία.
Η όμορφη πολιτεία, που ποιητές την αγάπησαν
κι οργανοπαίχτες του βιολιού μαστόροι
Η όμορφη πολιτεία, που ερωτευόταν στον εσπερινό τα φεγγάρια πάνωθέ της,
και μέτραγε τα πρωινά, με τις σιωπές των όρθρων
Η όμορφη πολιτεία, που μέσα της κήποι ανθίζαν, χαμομήλια, μυρτιές
κι άγρια της άνοιξης μυριστικά τριαντάφυλλα
Η πολιτεία, που την διαβήκαν άνθρωποι
Κρατώντας στα χέρια παντιέρες τιμής και λάβαρα
Η όμορφη πολιτεία με τα ντροπαλά μάγουλα
Και τα μάτια της θλίψης,
Της θλίψης
Που ερχόταν από πέρα, μακριά,
Απ’ το απέραντο του σύμπαντος
Κι ακόμα πιο πέρα,
Απ’ το κενό, απ’ την άβυσσο,
Την ερμιά

εντελώς αδούλευτη σκέψη,

έτσι όπως βγήκε, μονοκοπανιά...