Τετάρτη, Δεκεμβρίου 26, 2007

a.k.

Ανοχύρωτη έμεινε η πολιτεία.
Η όμορφη πολιτεία, που ποιητές την αγάπησαν
κι οργανοπαίχτες του βιολιού μαστόροι
Η όμορφη πολιτεία, που ερωτευόταν στον εσπερινό τα φεγγάρια πάνωθέ της,
και μέτραγε τα πρωινά, με τις σιωπές των όρθρων
Η όμορφη πολιτεία, που μέσα της κήποι ανθίζαν, χαμομήλια, μυρτιές
κι άγρια της άνοιξης μυριστικά τριαντάφυλλα
Η πολιτεία, που την διαβήκαν άνθρωποι
Κρατώντας στα χέρια παντιέρες τιμής και λάβαρα
Η όμορφη πολιτεία με τα ντροπαλά μάγουλα
Και τα μάτια της θλίψης,
Της θλίψης
Που ερχόταν από πέρα, μακριά,
Απ’ το απέραντο του σύμπαντος
Κι ακόμα πιο πέρα,
Απ’ το κενό, απ’ την άβυσσο,
Την ερμιά
εντελώς αδούλευτη σκέψη,
έτσι όπως βγήκε, μονοκοπανιά...

7 σχόλια:

Cle Petridou είπε...

Κι αυτή την πολιτεία να ξερες πόσο την αγαπώ και μου λείπει...
Ακόμα κι αδούλευτη είναι πανέμορφη

Χρόνια όμορφα να ΄χουμε

Θ. Βοριάς είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
Εύχομαι να βρίσκεις πάντα ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
στο δρόμο της ζωής σου,
Α Ν Θ Ρ Ω Π Ο Υ Σ...

Θοδωρής

Τίποτα είπε...

Και οι άνθρωποι ανοχύρωτοι...

ange-ta είπε...

δεν λες τίποτα. Και που είσαι ακόμα.

πολύ ωραίο ποίημα

Negma είπε...

Λόγω των ημερών, η λέξη Πολιτεία, μου έφερε στο μυαλό την Αγέλαστη Πολιτεία... Το θυμάσαι;

Ευχές από καρδιάς για τα καλύτερα!!!

Φιλιά!!!!!!!!!!

quartier libre είπε...

@ clelia,

οι φίλοι γκρινιάζουν ότι χάνομαι
σαν τους κομήτες :)
συγχωρέστε με,
σε περίοδο μονοχνωτιάς έχω περιπέσει.
εδώ είμαι όμως...

@ βαρδάρη μου,

να σαι πάντα καλά,
να μας δροσίζεις με τα λόγια σου :)

@ τιποτένιο μου,

ΕΙΔΙΚΑ οι άνθρωποι...
:)

@ ange-ta μου,

μακάρι να μπορούσε να ήταν ποίημα!
μονάχα σκέψεις ψυχής είναι,
κι αυτές, ατάκτως ερριμμένες...

@ stella matutina,

τη θυμάμαι την Αγέλαστη Πολιτεία.
και τους συντελεστές της :)

"Οι χήνες πήρανε τους φίλους μου και πετάξαν για την πόλη. Εγώ όμως που ήθελα να δω τη συνέχεια πήγα και κρύφτηκα πίσω από ένα θάμνο και ξαπλωμένος ανάσκελα, τεντούκι, πάνω στο χιόνι, που δεν ήταν κρύο αλλά ζεστό και μαλακό σα βαμβάκι, τους έβλεπα να ξεμακραίνουν, μέχρι που χάθηκαν ψηλά, μες στην καρδιά του ουρανού"

κι αλλού :

"Ξαφνικά, οι αγέλαστοι άνθρωποι έγιναν γελαστοί, αλλά πολύ γελαστοί – και ομιλητικοί, αλλά πολύ ομιλητικοί:
«Γεια σας, τι κάνετε; Χρόνια πολλά... ματς μουτς».
«Υπόσχομαι», έλεγε συνεχώς ο δήμαρχος, «μπράβο δήμαρχε» φώναζαν οι παρατρεχάμενοι και σιγά – σιγά, ένας – ένας, οι αγέλαστοι άνθρωποι άρχισαν να χορεύουν! Μάλιστα! Να χορεύουν!
Οι καλικάντζαροι το ‘παν και το ‘καναν. Τα πάνω ήρθαν κάτω! Κι ενώ συνέβαιναν όλ’ αυτά, η πόρτα του χρόνου άνοιξε διάπλατα κι άρχισαν να καταφθάνουν οι επίσημοι προσκεκλημένοι των καλικάντζαρων: Η Χιονάτη με τους εφτά νάνους, ο Μολυβένιος Στρατιώτης με τη μπαλαρίνα του, ο Τομ Σώγιερ, Die Bremerstadt Musikanten, ο Ευτυχισμένος Πρίγκηπας, ο γέρο-Αίσωπος με την παρέα του, ο Καραγκιόζης με την οικογένεια... «Γεια σου οικογένεια... ω, ω, ω, ω, ώπα...», «υπόσχομαι ότι...». Ο Κάρλος Καστανέντα, ο Τζέρι Γκαρσία, ο Τζίμι Χέντριξ... Οι καλικάντζαροι βαμμένοι με μπογιές σαν Ινδιάνοι κυλιόντουσαν χάμω, έκαναν τούμπες, έκαναν ότι τους κατέβαινε και διασκέδαζαν τρελά... Χαμός στο ίσιωμα!!"


φίλοι,
σας πολυευχαριστώ για τις ευχές
και τις κουβέντες σας !

genna είπε...

omorfo!
sou exw mousikh gia to alma mater
an theleis steile mou email na sou to steilo.