giousouroum , με αφορμή την Πρωτομαγιά,

έδωσε ένα post για τον Αλέκο Παναγούλη.

.

.

μου θύμησε πράγματα, που ποτέ βέβαια δεν έχω ξεχάσει...
έτσι, τολμώ κι εγώ, ώρα σκληρή της νύχτας, που είναι.
μόλις γυρισμένη απ' τη δουλειά, μ΄ένα κεφάλι καζάνι,
ΚΑΝΩ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΩ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.
μου λείπει μόνο μιά λέξη...
αν κανείς -εκείνων των χρόνων- τη θυμάται, ας την πει να τη συμπληρώσουμε...

το ιστορικό άσμα,

όπως τραγουδήθηκε από πρωτοετάκια

καθισμένα ολημερίς στα σκαλιά της Νομικής (Σόλωνος)

με τις μπουνιές σφιγμένες...

.

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στους δρόμους
Γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους
Στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
Στη σάλπιγγα πλάϊ που μας προσκαλεί

Σαν θα χτυπήσεις δυό φορές
Κι ύστερα τρεις και πάλι δυό Αλεξαντρέ μου
Θα ρθώ για να σ’ ανοίξω
Θα σου χω φαγητό ζεστό
Θα σου χω ρούχο καθαρό
Γωνιά για να σε κρύψω

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στοιυς δρόμους
Γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους
Στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
Στη σάλπιγγα πλάϊ που μας προσκαλεί

Σαν θα χτυπήσεις δυό φορές
Κι ύστερα τρεις και πάλι δυό Αλέξαντρέ μου
Θα δω το πρόσωπό σου
Στα χέρια σου χίλιες (λέξη που μου λείπει)
Στα μάτια σου σου χίλιες φωτιές
Μετράνε τον καϋμό σου

Παιδιά σηκωθείτε να βγούμε στοιυς δρόμους
Γυναίκες και άντρες με όπλα στους ώμους
Στο τίμιο λάβαρο πάντα πιστοί
Στη σάλπιγγα πλάϊ που μας προσκαλεί

Όταν χτυπήσεις δυο φορές,
κι ύστερα τρεις και πάλι δυο, Αλέξαντρέ μου,
σκέφτομαι το φευγιό σου
Σε βλέπω σε κελί στενό,
να σέρνεις πρώτος το χορό
πάνω στον θάνατό σου.

ΕΔΩ :
posted by quartier libre at 9:21 μμ

Παρασκευή, Νοέμβριος 17, 2006
Από τη Νομική...