.

Jazz Band contre Symphony Land
.
- 1935 -

.
.

.
.
.
.

.
.
.
.

Καλή να είναι γιά όλους
η νέα Χρονιά !
.
.
.
.
.

.
" σπόροι ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
και
ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ "
.
.

έφυγε ένας Άνθρωπος
σημαντικός γιά τη ζωή,
γιά την κοινωνία
και τον πολιτισμό
.

.

.

.
.
.
.
.
.

.
.
.
.

.
.

.
.
.

.
να το δείτε !
.

η γηραιά κυρία και τα περιστέρια !

.


.
.
.
.

.
.
.
.

.
.
.
.
.

.

.
.
.
.




.
.
.
.

.
.
.
.

.

.
.
.
.
.
.
.

.
................
.
Δε θα φοβηθώ άλλο, είπε.
Θα βγω στην παραλιακή με πανσέληνο.
Και θ' αποσύρω τα αισθήματά μου από τη διάθεσή σου.
Όποιος μ' αγαπάει ας κινδυνεύσει εξ ίσου.
.
Μέρες τώρα, είπε, το σώμα μου λείπει.
Ζω τον κυνισμό των αδικαίωτων αισθημάτων.
.
Θα επιστρέψω, είπε, και βάδισε πάνω στο νερό.
.
Αυτή.
.
Η από νερό σκεπτόμενη ερημιά.
.
.
.
.
.
.
.
Τέλειωσαν τα ψέματα
Το αλογάκι σκότωσε το παιδί
Ο ξύλινος στρατιώτης πυροβόλησε
τα χρόνια
Ο ακροβάτης άφησε τα σκοινιά
κι έπιασε τους κρεμασμένους
Όλα στροβιλίζονται στο μυαλό
Όταν φυσάει
Νοτιάς τα όνειρά μας
Υγρασία
Το τραπέζι της Κυριακής
το στρώνουν
οι απόντες.
.
.
.
.
.
.
.
Είναι η περίληψη των σιωπών μου
που εκρήγνυται
και φέγγω ολόκληρη όταν λυπάμαι.
.
.
.

η
θλίψη
του
σώματος
.
.
ΣΤέΛΛΑ ΒΛΑΧΟΓΙάΝΝΗ
.
.
εκδ. μικρή
άρκτος
.
.
.
.
.
.

.
.
χρώματα και μορφές Αγίων
σε ερημοκλήσι
.

photos
quartier libre

.

.

.

.

.

.

.

.

.
.
.
.
.
.
.
.
εις το βουνό, ψηλά εκεί...
.
.

.


.
.
.
.
.
.
.

.

photos
quartier libre

.
.
γιατί θέλω
τα μάτια σου
ν' αντικρύζουν την ομορφιά
.
.

.
.
.

"Θαλασσοπούλια μου, θαλασσοπούλια μου
κοιμάται η πούλια μου, κοιμάται η πούλια μου..."

.

.

... η εποχή των χρυσανθέμων ...

.

.

.

κράτησα τὴ ζωή μου ταξιδεύοντας

ανάμεσα στὰ κίτρινα δέντρα

.



.

Ὁ δρόμος αὐτὸς δὲν τελειώνει δὲν ἔχει ἀλλαγή

.

.

Μὲ τὰ πρωτοβρόχια θἄρθουν τὰ μηνύματα
τοῦ χειμώνα: τὸ ποτάμι θὰ θολώσει,
θὰ τριζοβολοῦν ξερὰ τὰ πλατανόφυλλα
θὰ κρυώσει ἡ νύχτα καὶ θὰ μεγαλώσει.

Θὰ δροσοσταλάζουν κόκκινα τὰ κούμαρα,
κυκλαμιὲς θ' ἀνθοῦν στὸ χῶμα ταίρια ταίρια,
θὰ καπνίζουν σφαλιστὰ τὰ χωριατόσπιτα
καὶ θ' ἀρχίσουν τὰ σπιτιάτικα νυχτέρια.
.

.

όπου και να ταξιδέψω
η Ελλάδα με πληγώνει

.

.

μενεξέ μου !

.

.

.

... se ramassent a la pelle...

.

.

.
.
.

.
.

.
.
.
.

.
Εφυγε ο Tomás Segovia
.

.
.
.

"βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι’ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι"

.
.
.

Chant étranger.

.

Ce pays où j'entre

Inauguré en secret tressaille

Mon pas est sa caresse

Mais ne dévoile rien devant les siens

De la fraîcheur dans laquelle il continue à se lever

.

Ma maison n'est pas ma maison

Dit le Fils du Maître

Et pendant un moment

Je cesse d'être l'Étranger

.

.

.

Τραγούδι ξένο

.

Αυτή η χώρα όπου κρυφά πρωτομπαίνω

τρέμει κι ανατριχιάζει

Την χαϊδεύει το βήμα μου

μα αυτή, μπρος στους δικούς της δεν μολογάει τίποτα

γι αυτό που την δροσίζει και διαρκώς την ξεσηκώνει

.

Το σπίτι μου δεν είναι σπίτι μου

λέει ο Γιός του Αφέντη

και για μια στιγμή

παύω να είμαι ο Ξένος

.

απόδοση από τα Γαλλικά

quartier libre

.

.

.

.

.

.

.

.
Η δόξα των ανέμων
.
Μάνος Ελευθερίου
.

Οχτώ Νοέμβρη. Εποχή των χρυσανθέμων –
γυαλί σπασμένο το κορμί σου καταγής.
Ντυμένη θαύματα στη δόξα των ανέμων
τον αιματόφυρτο καιρό αιμορραγείς.

Οχτώ Νοέμβρη πια ποτέ δε θα ξανάρθει
σαν θεατρίνα που έχει σβήσει αλκοολική
κι ένα παιδί που μεγαλώνει μες στη στάχτη
θα διδαχτεί απ’ τους θεούς τη μαντική.

Μες στα νεκρά τα καφενεία πέφτει χιόνι
κι έξω περνάει μια κηδεία της συμφοράς.
Των αισθημάτων λάμπει πάντοτε το αφιόνι
σ’ ένα κουτί μέσα κλεισμένο ζαφοράς.

Πρέπει να μάθεις να διαβάζεις το σκοτάδι
σαν ένα σώμα, στην αρχή συλλαβιστά.
Να κατακτήσεις και το μπλέ που είναι στον Άδη.
Να ιδρώνουν θάνατο οι χορδές και τα πνευστά.

Σ’ ένα δωμάτιο τρεις γιατροί συλλογισμένοι
πίνουν θανάτους μιας ζωής πριν μ’ αρνηθεί.
Και συνεχώς με ψηλαφίζουν σαστισμένοι
γιατί το μέλλον μου λυσσάει για να σωθεί.

Παλιά φεγγάρια της αγάπης τα μπακίρια.
Πλεχτές κουβέρτες με τοπάζι και χρυσό.
Μυρίζουν κίτρινο και δάφνη τα σανίδια
και πίνω αρώματα και οινόπνευμα να ζω.

Μες στις βελόνες του ένας ράφτης καρφωμένος –
διαμάντια το αίμα του, καρφίτσες και κλωστές.
Ένα παλτό μεταποιεί σαν μαγεμένος
να το φορέσουν των ανέμων εραστές.

Οχτώ Νοέμβρη και το σπίτι ταξιδεύει
σ’ ενός σουλτάνου τις αυλές ψηφιδωτό.
Του σώματός μας τα κρυφά και τα ερέβη
μόνο της τέχνης μας φυλούν την κιβωτό.

Ποιμένες άγγελοι στα μωβ των αθανάτων
πενθούν και ψάλλουν τη μεσίστια ζωή.
Κι εγώ στο έλεος πενθώ των αοράτων
και των προβάτων που πηγαίνουν για σφαγή.

Απόψε τίποτα δεν έχεις να δηλώσεις.
Η νομιμότητά σου εξωπραγματική.
Αρκεί σαν γράμμα τη ζωή σου να διπλώσεις
κι ύστερα παίζεις κοπτική και ραπτική.

Οχτώ Νοέμβρη. Εορτή των Αρχαγγέλων.
Των Μιχαήλ και Γαβριήλ Ταξιαρχών.
Δεν έχει νόημα πως κάψαμε το μέλλον.
Το κέρδος μένει και σωμάτων και ψυχών.

Κι όπως τις ροζ τις εποχές των χρυσανθέμων
πλανόδιοι θίασοι πουλούσαν μαγικά
έτσι κι εσύ μέσα στη δόξα των ανέμων
τα αινίγματά σου αθροίζεις με μηδενικά.

.
.
.
.
.

.

... εάν ήνε
Με σας
η ειρήνη ...

.
.
.

.

.

ΤΑ ΛΥΡΙΚΑ

- δέκα Ωδές του Ανδρέα Κάλβου,

που εκδόθηκαν στο Παρίσι το 1826 -

.
.
από την Ωδή δεκάτη

Ο ΒΩΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΟΣ

.

Ας παύσωσ' η διχόνοιαι
που ρίχνουσι τα έθνη
τυφλά, υπό τα σκληρότατα
νύχια των αγρύπνων
δολίων τυράννων.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ME TON ΤΡΟΠΟ

ΤΟΥ Γ.Σ.
.
.
Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει.

Στο Πήλιο μέσα στις καστανιές το πουκάμισο του Κενταύρου

γλιστρούσε μέσα στα φύλλα για να τυλιχτεί στο κορμί μου

καθώς ανέβαινα την ανηφόρα κι η Θάλασσα μ' ακολουθούσε

ανεβαίνοντας κι αυτή σαν τον υδράργυρο Θερμομέτρου

ώσπου να βρούμε τα νερά του βουνού.

Στη Σαντορίνη αγγίζοντας νησιά που βουλιάζαν

ακούγοντας να παίζει ένα σουραύλι κάπου στις αλαφρόπετρες

μου καρφωσε το χέρι στην κουπαστή

μια σαϊτα τιναγμένη ξαφνικά

από τα πέρατα μιας νιότης βασιλεμένης.

Στις Μυκήνες σήκωσα τις μεγάλες πέτρες και τους θησαυρούς των Ατρειδών

και πλάγιασα μαζί τους στο ξενοδοχείο της "Ωραίας Ελένης του Μενελαου"~

χάθηκαν μόνο την αυγή που λάλησε η Κασσάντρα

μ' έναν κόκορα κρεμασμένο στο μαύρο λαιμό της.

Στις Σπέτσες στον Πόρο και στη Μύκονο

μέ χτίκιασαν οι βαρκαρόλες.

Τι Θέλουν όλοι αυτοί που λένε

πως βρίσκουνται στην Αθήνα ή στον Πειραιά;

Ο ένας έρχεται από τη Σαλαμίνα και ρωτάει τον άλλο

    μήπως "έρχεται εξ Ομονοίας"

"Οχι έρχομαι εκ Συντάγματος" απαντά κι είν' ευχαριστημένος

"βρήκα το Γιάννη και με κέρασε ένα παγωτό".

Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει

δεν ξέρουμε τίποτε δεν ξέρουμε πως είμαστε ξέμπαρκοι όλοι εμείς

δεν ξέρουμε την πίκρα του λιμανιού σαν ταξιδεύουν όλα τα καράβια

περιγελάμε εκείνους που τη νιώθουν.

Παράξενος κόσμος που λέει πώς βρίσκεται στην Αττική

   και δε βρίσκεται πουθενά

αγοράζουν κουφέτα για να παντρευτούνε

κρατούν "σωσίτριχα" φωτογραφίζουνται

ο άνθρωπος που είδα σήμερα καθισμένος σ' ένα φόντο με

    πιτσούνια και με λουλούδια

δέχουνταν το χέρι του γερο-φωτογράφου να του στρώνει τις  ρυτίδες

που είχαν αφήσει στο πρόσωπό του

όλα τα πετεινά τ' ουρανού.

Στο μεταξύ η Ελλάδα ταξιδεύει ολοένα ταξιδεύει

κι αν "ορώμεν ανθούν πέλαγος Αιγαίον νεκροίς"

είναι εκείνοι που θέλησαν να πιάσουν το μεγάλο καράβι με το κολύμπι

εκείνοι πού βαρέθηκαν να περιμένουν τα καράβια που δεν μπορούν να κινήσουν

την ΕΛΣΗ τη ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τον AMΒPAKΙKΟ.

Σφυρίζουν τα καράβια τώρα που βραδιάζει στον Πειραιά

σφυρίζουν ολοένα σφυρίζουν μα δεν κουνιέται κανένας αργάτης

καμιά αλυσίδα δεν έλαμψε βρεμένη στο στερνό φως που βασιλεύει

ο καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μες στ' άσπρα και στα χρυσά.

Οπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει~

παραπετάσματα βουνών αρχιπέλαγα γυμνοί γρανίτες...

Το καράβι που ταξιδεύει το λένε  ΑΓΩΝlΑ 1937.

                           A/π Αυλίς, περιμένοντας να ξεκινήσει.

                                     Καλοκαίρι 1936
.
.
.
.
.
.

Το καράβι που ταξιδεύει
το λένε ΑΓΩΝlΑ 2011
.
.
.
.
.
.
.

.
μουτζουφλιασμένες μέρες που είναι αυτές,
ας γελάσει λιγάκι τ' αχείλι μας...
.
.
ΑΠ' ΤΗΝ ΑΡΧΗ, ΩΣ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΑΚΙ !
.
.

.
.

.
.
.
.
.
.
.
.

.
.
.
.

.
δείτε με υπομονή
το παρακάτω εκπληκτικό video !
.
.


.
.
.
.
.
.
.
ουδέν σχόλιον !
.
.
.
.
.
.

.

Προφητείας Οδυσσσέως Ελύτη
το ανάγνωσμα
πρόσχωμεν...
.

.
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ
.

ΤΑ ΠΑΘΗ
.

ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ
.


"ΗΡΘΑΝ ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας. Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.
Έφεραν το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη, Βίβλους γραμμάτων και αριθμών, την πάσα Υποταγή και Δύναμη, το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας. Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.
Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν' αρχινίσει παιχνίδι ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.
Έστεισαν και θεμέλιωσαν στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα πύργους κραταιούς κι επαύλεις ξύλα κι άλλα πλεούμενα, τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα, στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας. Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους. Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.
Έφτασαν ντυμένοι "φίλοι" αμέτρητες φορές οι εχθροί μου, τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας. Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε παρά μόνο σίδερο και φωτιά.
Στ' ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά. Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά."
.
.
.
.

.

ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

*Άρθρο του Μαρκ Μαζάουερ στους New York Times.
O Μ. Μαζάουερ είναι Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ. Η μετάφραση του κειμένου έγινε από την εφημερίδα

"Το Βήμα".
.

.

"Η Ελλάδα, το λίκνο της δημοκρατίας, κλονίζει τον πλανήτη"

του Μαρκ Μαζάουερ

.

Χθες, όλος ο κόσμος παρακολουθούσε την Ελλάδα καθώς το κοινοβούλιό της ψήφισε ένα διχαστικό πακέτο μέτρων λιτότητας το οποίο θα μπορούσε να έχει κρίσιμες επιπτώσεις στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα. Ισως προκαλεί έκπληξη που αυτή η μικρή άκρη της χερσονήσου των Βαλκανίων συγκεντρώνει τόση προσοχή. Σκεφτόμαστε συνήθως την Ελλάδα ως την πατρίδα του Πλάτωνα και του Περικλή, με την πραγματική της σημασία
να βρίσκεται βαθιά στην αρχαιότητα.
Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που για να κατανοήσεις το μέλλον της Ευρώπης χρειάζεται να στραφείς μακριά από τις μεγάλες δυνάμεις στο κέντρο της ηπείρου και να κοιτάξεις προσεκτικά όσα συμβαίνουν στην Αθήνα.

Τα τελευταία 200 χρόνια η Ελλάδα ήταν στην πρώτη γραμμή της εξέλιξης της Ευρώπης.

Στη δεκαετία του 1820, στη διάρκεια του αγώνα για την ανεξαρτησία από την οθωμανική αυτοκρατορία, η Ελλάδα έγινε ένα πρώιμο σύμβολο δραπέτευσης από τη φυλακή της αυτοκρατορίας. Για τους φιλέλληνες, η παλιγγενεσία της αποτελούσε τον πιο ευγενή αγώνα. "Στο μεγάλο πρωινό του κόσμου", έγραψε ο Σέλεϊ στο ποιημά του "Ελλάς", "το μεγαλείο της Ελευθερίας τινάχθηκε και έλαμψε! " Η νίκη θα σήμαινε τον θρίαμβο της ελευθερίας όχι μόνο επί των Τούρκων αλλά και επί όλων των δυναστών που κρατούσαν υπόδουλους τόσο πολλούς ευρωπαίους.
Γερμανοί, Ιταλοί, Πολωνοί και Αμερικανοί έτρεξαν να πολεμήσουν υπό την γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδας για χάρη της δημοκρατίας. Και μέσα σε μια δεκαετία, η χώρα κέρδισε την ελευθερία της.

Στη διάρκεια του 20ου αιώνα ο ριζοσπαστικός νέος συνδυασμός της συνταγματικής δημοκρατίας και του εθνικισμού που ενσάρκωσε η Ελλάδα εξαπλώθηκε στην ήπειρο και κορυφώθηκε στην "ειρήνη που τερμάτισε κάθε ειρήνη" στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, όταν τρεις αυτοκρατορίες, η οθωμανική , εκείνη των Αψβούργων και η ρωσική, κατέρρευσαν και αντικαταστάθηκαν από έθνη-κράτη.
Μετά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ελλάδα άνοιξε και πάλι τον δρόμο για το μέλλον της Ευρώπης. Μόνο που τώρα ήταν η σκοτεινή πλευρά της δημοκρατίας που βγήκε στο προσκήνιο. Σε έναν κόσμο εθνικών κρατών, εθνοτικές μειονότητες όπως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Ελλάδας και οι ορθόδοξοι χριστιανοί της Μικράς Ασίας ήταν μια συνταγή για
διεθνή αστάθεια.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1920, έλληνες και τούρκοι ηγέτες αποφάσισαν να ανταλλάξουν τους μειονοτικούς πληθυσμούς τους, εκτοπίζοντας περί τα δύο εκατομμύρια χριστιανούς και μουσουλμάνους προς χάριν της εθνικής ομοιογένειας.

Η ελληνο - τουρκική ανταλλαγή των πληθυσμών ήταν η μεγαλύτερη οργανωμένη μετακίνηση προσφύγων στην ιστορία μέχρι τότε και μοντέλο που οι ναζιστές και άλλοι θα το επικαλούνταν αργότερα για να εκτοπίσουν ανθρώπους στην ανατολική Ευρώπη, τη Μέση Ανατολή και την Ινδία.

Είναι ειρωνικό, λοιπόν, που η Ελλάδα ήταν επίσης στην πρωτοπορία της αντίστασης στους ναζιστές. Τον χειμώνα του 1940-41, ήταν η πρώτη χώρα που αντεπιτέθηκε αποτελεσματικά κατά των δυνάμεων του Αξονα, ταπεινώνοντας τον Μουσολίνι στον ελληνο - ιταλικό πόλεμο ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη επευφημούσε την Ελλάδα. Και πολλοί χειροκρότησαν πάλι λίγους μήνες αργότερα όταν ένας νεαρός αριστερός αντιστασιακός ονόματι Μανώλης Γλέζος σκαρφάλωσε στην Ακρόπολη ένα βράδυ με έναν φίλο και κατέβασαν τη σημαία με την σβάστικα που οι Γερμανοί είχαν πρόσφατα υψώσει. Σχεδόν 70 χρόνια αργότερα, η ελληνική αστυνομία θα έριχνε δακρυγόνα στον κ. Γλέζο ο οποίος διαδήλωνε κατά του προγράμματος λιτότητας.
Αλλά στο τέλος, η Ελλάδα υπέκυψε στη γερμανική κατοχή. Η κυριαρχία των ναζιστών έφερε μαζί της την πολιτική κατάρρευση, την μεγάλη πείνα, και μετά την απελευθέρωση, την βύθιση της χώρας σε έναν εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις κομμουνιστικές και τις αντικομμουνιστικές δυνάμεις.

Μόλις λίγα χρόνια μετά την ήττα του Χίτλερ, η Ελλάδα βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο της ιστορίας, ως μέτωπο του Ψυχρού Πολέμου. Το 1947, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρι Τρούμαν χρησιμοποίησε τον κλιμακούμενο εμφύλιο στην Ελλάδα για να πείσει το Κογκρέσο να στηρίξει το Δόγμα Τρούμαν και την ειρηνική δέσμευση αμερικανικών πόρων για τον αγώνα κατά
του Κομμουνισμού και την ανοικοδόμηση της Ευρώπης. Ανυψωμένη ξαφνικά σε έναν διατλαντικό αγώνα, η Ελλάδα συμβόλιζε τώρα μια πολύ διαφορετική Ευρώπη - μία Ευρώπη που είχε αυτοκαταστραφεί, και που ο μόνος δρόμος εξόδου από την ανέχεια των μέσων της δεκαετίας του 1940 ήταν ως μικρότερος εταίρος της Ουάσινγκτον. Καθώς τα δολάρια άρχισαν να ρέουν, αμερικανοί σύμβουλοι έλεγαν στους έλληνες πολιτικούς τι να κάνουν και αμερικανικές βόμβες ναπάλμ έκαιγαν τα ελληνικά βουνά καθώς οι κομμουνιστές αντάρτες τρέπονταν σε φυγή.

Η πολιτική και οικονομική ένωση της Ευρώπης υποτίθεται ότι θα έβαζε τέλος στις αδυναμίες και την εξάρτηση της διχοτομημένης ηπείρου. Και εδώ η Ελλάδα έγινε σύμβολο μιας νέας φάσης στην ευρωπαϊκή ιστορία. Η πτώση της στρατιωτικής δικτατορίας το 1974 δεν έφερε στη χώρα μόνο την πλήρη ένταξη σε αυτό που θα γινόταν η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Προανήγγηλε επίσης (μαζί με τη μετάβαση της Ισπανίας και της Πορτογαλίας στη δημοκρατία την ίδια εποχή) το παγκόσμιο κύμα εκδημοκρατισμού της δεκαετίας του 1980 και του '90, πρώτα στη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία και μετά στην Ανατολική Ευρώπη. Και έδωσε στην Ευρωπαϊκή Ενωση την όρεξη για διεύρυνση και τη φιλοδοξία να
εξελιχθεί από ένα μικρό κλαμπ πλούσιων δυτικοευρωπαϊκών κρατών σε φωνή για ολόκληρη την προσφάτως εκδημοκρατισμένη ήπειρο, η οποία εξαπλώθηκε κατά πολύ στο νότο και την ανατολή.

Και τώρα, σήμερα, αφότου έσβησε η ευφορία της δεκαετίας του '90 και μια νέα ταπεινοφροσύνη χαρακτηρίζει τους Ευρωπαίους, ο κλήρος πέφτει και πάλι στην Ελλάδα ως χώρας η οποία θα προκαλέσει τους μανδαρίνους της Ευρωπαϊκής Ενωσης και θα θέσει το ερώτημα: "ποιό θα είναι το μέλλον της ηπείρου;".

Η Ευρωπαϊκή Ενωση υποτίθεται ότι θα ένωνε μια κατακερματισμένη Ευρώπη, ότι θα ενίσχυε τις δημοκρατικές της δυνατότητες και ότι θα μεταμόρφωνε την ήπειρο σε μια ανταγωνιστική δύναμη στην παγκόσμια σκηνή. Είναι ίσως ταιριαστό που ένα από τα αρχαιότερα και πιο δημοκρατικά έθνη - κράτη της Ευρώπης βρίσκεται στην καινούργια εμπροσθοφυλακή, όσων θέτουν εν αμφιβόλω όλα αυτά τα επιτεύγματα. Γιατί είμαστε όλοι μικρές δυνάμεις τώρα, και για άλλη μια φορά η Ελλάδα πολεμάει στην πρώτη γραμμή του αγώνα για το μέλλον.
.

*Άρθρο του Μαρκ Μαζάουερ στους New York Times.
O Μ. Μαζάουερ είναι Βρετανός ιστορικός και συγγραφέας, καθηγητής Ιστορίας στο πανεπιστήμιο Κολούμπια των ΗΠΑ.

Η μετάφραση του κειμένου έγινε από την εφημερίδα "Το Βήμα".

.

.

.

είναι κι αυτή μία ανάλυση...

.

.

.

.

.

.

''ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ'' ΔΗΛΩΣΕ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ SPIEGEL!

.
πηγή : OnNews.gr
.

Σάββατο, 1 Οκτωβρίου 2011

''ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ, ΜΑΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΩΒΡΑΚΑ'' ΔΗΛΩΣΕ ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ SPIEGEL!

Το Der Spiegel, μας έχει συνηθίσει σε πολύ αρνητικά για την Ελλάδα δημοσιεύματα.
Δεν ξέρουμε τι …κρίση έπιασε τους Γερμανούς, αλλά η συνέντευξη του Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) που δημοσιεύει είναι εκπληκτική και πρέπει να τη διαβάσουν πολύ προσεκτικά η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε κι όλοι όσοι έχουν κάνει πειραματόζωο την Ελλάδα!





ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ :

Spiegel: Κυριε Ritschl η Γερμανία συζητάει αυτό τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά;

Ritschl: Οχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τι ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1ου Παγκοσμιου πολέμου δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτη η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν τα δικαιώματα τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομικη επιφανεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά, λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει, βέβαια, το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές. Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, η αλλιώς ένα „Haircut“, που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πως είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δανεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ενα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50, ειναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποια χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα έγινε δυνατό αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;
.
Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους, τον δεύτερο δε, τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν το δικαίωμα τους εν μέρει η και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τι εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα και γνώμες στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα».

Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι’ αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή.

Albrecht Ritsch , Wirtschaftshistoriker (καθηγητής “Ιστορίας της Οικονομίας”)
SPIEGEL

OnAlert
.
.
.
.
.
.

.
Πραιτωριανοί - Μοϊκανοί - χαρτογιακάδες Τροϊκανοί ΟΥΣΤ !
.


ΕΘΝΙΚΗ
ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ
ΣΥΜΒΑΣΗ
ΕΡΓΑΣΙΑΣ
540 καθαρά, είναι ο μικρότερος μισθός στον ιδιωτικό τομέα.
.
η εντολή είναι : περικόψτε τα 540 !
.
.
χαρτογιακάδες Τροϊκανοί, βρε ΟΥΣΤ !
.
.
η κοινωνία φτάνει στα όριά της...
.
.
.
.
.
.

.

Theatrum Orbis Terrarum

.
.

παγκόσμια ιστορία, ξανά !

.
.



.
Θυμάστε τα μαθήματα παγκόσμια ιστορίας,
που έγιναν πέρυσι στην ΕΣΗΕΑ,
από τον Τομέα Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας ;
.
.
μόλις σήμερα πληροφορήθηκα τον καινούργιο τόπο και χρόνο, όπου τα μαθήματα εφέτος θα επαναληφθούν.
.
επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι γιά όλους μας, κι επειδή καλό μας κάνει να γνωρίζουμε το πώς εξελίχθηκε και εξελίσσεται η παγκόσμια ιστορία, θεώρησα καλό να σας μεταφέρω την πληροφορία γιά τα (ΥΠΕΡΟΧΑ !) μαθήματα ...
.
.
.

α) Δήμος Αθηναίων, από Τρίτη 04/10/2011, στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων (Ακαδημίας και Ασκληπιού), ώρα 18:00-21:00.

.

.

β) Νέα Ιωνία (Σύλλογος Σμυρναίων Νέας Ιωνίας), από Τετάρτη 05/10/2011, στο Συνεδριακό Κέντρο του Δήμου Νέας Ιωνίας (Πατριάρχου Ιωακείμ 4, Νέα Ιωνία, κοντά στο σταθό του ΗΣΑΠ), ώρα 18:00-21:00.

.

.

γ) Καλλιθέα (Σύλλογος Ποντίων "Αργοναύτες-Κομνηνοί"), από Πέμπτη 06/10/2011, στο Κέντρο του Συλλόγου (Δαβάκη και Δοϊράνης στην Καλλιθέα), ώρα 18:00-21:00.

.
.
(πατείστε πάνω στον Τομέα Ιστορίας)

Τομέας Ιστορίας

.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
κι ακόμα , να μπείτε ΕΔΩ ,
στο ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΦΙΛΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ :

Κάντε Click ΕΔΩ για να Δείτε το Νέο Πρόγραμμα του Λαϊκού Πανεπιστημίου (A' Εξάμηνο 2011-2012) σε Αρχείο .pdf

.
http://www.etftl.com/
.
.
.
.
.
.

.

Κωστή Παλαμά

.
.

Βωμοί - 1915

.
.

Λειτουργία

.
.
.
αφιερωμένο
.
.

Όταν ξεσπερμεύονται οι λαοί
Και ξεθεμελιώνονται οι πατρίδες,
Μέσα στων πολέμων τη βοή
Κι έξω και παράμερα, δεν είδες;

Σιγοδέονται κάποιοι σαν ιερουργοί,
Κι ενώ κάτου από τα πόδια τους τραντάζει
Κι ενώ σειέται και χαλιέται γύρω η γη
Τίποτε, θαρρείς, δεν τους ταράζει

Σα ν’ ακολουθάνε μυστική
Μ’ ένα Κύριον αφανέρωτο ομιλία
Γυρτοί, ασάλευτοι, και σαν εκστατικοί
Στα λειτουργικά τους τα βιβλία

Όλοι γύρω τους, και γέροι και παιδιά
Και οι γυναίκες, τ’ άρματα στα χέρια,
Μόνο εκείνοι –αχτύπητη η καρδιά-
Με τα χέρια ανάερα προς τ’ αστέρια

Άδεια δεν είναι τα χέρια τους, κρατάνε
Τα πουλιά τα μαντικά της προσευχής,
Και την πρώτη ορμή, τους δίνουν και πετάνε
Προς τους θρόνους της Ιδέας και της Ψυχής

Καίει φωτιά σ’ ένα βωμό, ο βωμός
Φροντισμένος από κείνους και δε σβύνει.
Θα περάσουν κι ο θυμός κι ο χαλασμός,
Μα ο θνητός, ορθός ή χάλασμα, θα μείνει

Στου βωμού τη θεία φωτιά θα πάει ξανά,
Όπου η Πίστη, η Τέχνη, ο Λόγος, η Σοφία.
Στα παντοτινά Ωσαννά!
Στα λειτουργικά βιβλία.

Σιγοδέονται κάποιοι σαν ιερουργοί,
Λαοί τριγύρω τους, με τ’ άρματα στα χέρια
Και χαλιέται η γη, και ρυάζεται η σφαγή.
Με τα χέρια εκείνοι, ανάερα προς τ’ αστέρια

Όμως, όσο κι αν ασάλευτοι φαντάζουν
Στους χορούς των Ερινύων και των Κυκλώπων,
Τα υψωμένα χέρια τρέμουν και σπαράζουν
Σαν απ’ όλη τη λαχτάρα των ανθρώπων

Και τα μάτια τους κι ας φαίνονται δεμένα
Σαν αδάκρυστα, με μια υπερκόσμια φέξη.
Είναι από το δάκρυο θολωμένα
Το πικρότερο, που δεν μπορεί να τρέξει

Όταν ξεσπερμεύονται οι λαοί
Και ξεθεμελιώνονται οι πατρίδες,
Μέσα στων πολέμων τη βοή
Κι έξω και παράμερα, δεν είδες;
.
.
.
.
.
.
.
.

.

Θέατρο Τέχνης : Όρνιθες - photo quartier libre
.
.

.
.
.
το παρακάτω κείμενο, έστειλε η
road art ist
.
.

Θεατρικό αλφαβητάρι για τον χειμώνα της κρίσης
.

Κακουριώτης Σ. Η ΑΥΓΗ 11/09/2011
.

Οι πρώτες δροσιές του Σεπτέμβρη φέρνουν μαζί τους το τέλος των καλοκαιρινών θεατρικών περιοδειών (ήδη οι εξορμήσαντες ανά την επικράτεια θίασοι έχουν επιστρέψει στη βάση τους) και το δειλό άνοιγμα των πρώτων χειμερινών σκηνών, που θα κορυφωθεί τους επόμενους δύο μήνες.
Ο χειμώνας που έρχεται μόνο άγχος και αβεβαιότητα μπορεί να προμηνύει για κάθε πολίτη, πόσο μάλλον για τον κόσμο του θεάτρου, που, μολονότι έχει πίσω του μια απρόσμενα καλή σεζόν (του 2010-11), είδε το καλοκαιρινό κοινό να στέκεται επιφυλακτικό και, κυρίως, ιδιαίτερα επιλεκτικό απέναντι στις θερινές προτάσεις (εξέλιξη από μόνη της όχι και τόσο αρνητική).
Οπλισμένοι με κουράγιο, οι άνθρωποι του θεάτρου έχουν κάνει ήδη τον προγραμματισμό τους για τον χειμώνα που έρχεται και, οπλισμένοι με κουράγιο, αλλά και εμμονή στην ποιότητα, εύχονται αυτός ο προγραμματισμός να μην ανατραπεί από εξωκαλλιτεχνικές εξελίξεις. Άλλωστε, η κρίση θέλει τέχνη! Γι' αυτό, ας ρίξουμε μια πρώτη ματιά στο τι μας επιφυλάσσει ο επόμενος θεατρικός χειμώνας μέσα από το... αλφαβητάρι του.



Α ...όπως Από Μηχανής Θέατρο.
Με ένα αφιέρωμα στον Κωνσταντίνο Χρηστομάνο και τα έργα του Κερένια κούκλα και Το βιβλίο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ, σε διδασκαλία Ρούλας Πατεράκη, που σκηνοθετεί και το ιψενικό Ξύπνημα των νεκρών, η Εταιρεία Θεάτρου Συν-Επί (+,Χ) παρουσιάζει ένα φιλόδοξο πρόγραμμα, που συμπληρώνεται από σειρά πρωτοπαρουσιαζόμενων μονολόγων: Ρημάζει του Γ. Βέλτσου (ερμηνεύει ο ίδιος), Την Τρίτη στο σούπερ-μάρκετ, του Ε. Νταρλέ, Ευγενείς αγωνίες, του Σ. Σαμπάνη και X-Tokio (Επιτόκιο) του Στ. Λυκουρέση.

Β ...όπως Bios.
Ανάμεσα στο ιδιαίτερα πλούσιο πρόγραμμα της εναλλακτικής πολιτιστικής στέγης της οδού Πειραιώς ξεχωρίζουν οι Forced Entertainment με τοTomorrow’s Parties (30/9-2/10), η ομάδα Χορίαμβος, με το Θείο τραγί του Γιάννη Σκαρίμπα, η Μικρή κατήχηση για τις κατώτερες τάξεις, του Αυγ. Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Αλ. Αβρανά κ.ά. πολλά

Γ ...όπως Κάτω από τη Γέφυρα.
Την Ιστορία του γάτου, που έμαθε σ’ ένα γλάρο να πετάει, το «παραμύθι» του Χιλιανού συγγραφέα Λουίς Σεπούλβεδα, σε σκηνοθεσία Νίκου Δαφνή, προγραμματίζει να ανεβάσει το θέατρο του Νέου Φαλήρου.

Δ ...όπως Διάνα.
Στην πάλαι ποτέ "πιάτσα" της οδού Ιπποκράτους επιστρέφει η Ελένη Ράντου, με την αιχμηρή κωμωδία Κατάδικός μου, με έντονους ρυθμούς και ανατροπές, που καυτηριάζει ό,τι μας κάνει και φοβόμαστε, ό,τι μας κάνει ξένους μ’ εμάς τους ίδιους. Μαζί της οι Πυγμαλίων Δαδακαρίδης και Ορφέας Αυγουστίδης, ενώ τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Γιώργος Παλούμπης.

Ε ...όπως Εθνικό Θέατρο.
Έχοντας, μεσούσης της κρίσης, κάνει προγραμματισμό για δύο χρόνια, η κρατική μας σκηνή, με "μότο" τον στίχο του Ιω. Πολέμη "Τι είν' η πατρίδα μας", που αντανακλά τον ευρύτερο προβληματισμό του όλου σχεδιασμού, ετοιμάζεται να σηκώσει αυλαία στις 19/10 με τον Βασιλικό του Μάτεσι, σε σκηνοθεσία Σπ. Ευαγγελάτου, μια "καταβύθιση" στις πηγές της νεοελληνικής δραματουργίας. Θα ακολουθήσουν ο Περικλής του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Γ. Χουβαρδά (16/11), οΑμφιτρύων του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Λ. Βογιατζή (7/12), Του Κουτρούλη ο γάμοςτου Ραγκαβή, από τον Β. Παπαβασιλείου (1/2/12) και ο επίσης σαιξπηρικός Τρωίλος και Χρυσηίδα, από τον Ν. Χατζόπουλο (7/3/12). Στη Νέα Σκηνή η περίοδος θα ανοίξει με τη Ρούλα Πατεράκη και τον Κόκκινο βράχο του Ξενόπουλου (12/10), για να συνεχίσει ο Β. Αρδίττης με τη Νίκη της Λούλας Αναγνωστάκη (14/12), οι Μ. Ρέππας - Θ. Παπαθανασίου με τις Πατρίδες, ένα έργο για τη μετανάστευση και την ελληνική πραγματικότητα (14/2/12). Ακόμη θα παρουσιαστούν οι Πυρκαγιές του Ουαζντί Μουαουάντ (9/3/12) και ο Γενικός γραμματέας του Καπετανάκη στο θέατρο της δραματικής σχολής, ενώ θα επαναληφθούν οι νεανικές παραστάσεις Παραμύθι χωρίς όνομα και Αντιγόνη, του Τ. Τζαμαργιά.

Ζ ...όπως Ζαν Μισέλ, ένας από τους ρόλους που υποδύεται ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης στην κωμωδία Ανδρική νοημοσύνη, οξύμωρο; του Robert Dubac, που παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία Αναστασίας Παπαστάθη στο "Κορονέτ", όπου επαναλαμβάνεται επίσης για πέμπτη χρονιά η κωμωδία Caveman, με τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη.

Η ...όπως Ηχώ + Νάρκισσος. Η εναρκτήρια παράσταση της Γκαλερί ΚΝΟΤ, μια ερμηνεία του αρχαίου μύθου από τον Θέμελη Γλυνάτση, που θα ακολουθήσει η παράσταση για 4 ερμηνευτές Μεσημέρι σχεδόν, του Σίμου Πατιερίδη, τα Παιδιά του ήλιου του Γκόρκι και οι Δίκαιοι του Καμύ από την ομάδα Σημείο μηδέν και το Dead End, το νέο έργο του Βασίλη Μαυρογεωργίου.

Θ ...όπως Ελληνική Θεαμάτων. Συντηρητικά για μία ακόμη χρονιά θα κινηθούν τα θέατρα που στεγάζονται κάτω από την "ομπρέλα" της Ε.Θ., κάτι που σημαίνει: επαναλήψεις, επαναλήψεις, επαναλήψεις (Κορίτσια με τα μαύρα, Σεσουάρ για δολοφόνους, Κόκκινο, Ράους, Ήρωες, Συμπέθεροι απ' τα Τίρανα, αλλά και το Τρίτο στεφάνι, σε συμπαραγωγή με το Εθνικό, στο "Παλλάς" από 28/9). Από τις καινούργιες παραγωγές, ελαφρώς περισσότερες από πέρυσι, αξίζει να σημειωθεί ο Γυάλινος κόσμος, σε σκηνοθεσία Κατ. Ευαγγελάτου ("Δ. Χορν"), αλλά και η κωμωδία Να ζει κανείς ή να μη ζει του Μελ Μπρουκς από τους Ρέππα- Παπαθανασίου ("Δανδουλάκη"), η επιθεώρηση Ζείτε παίδες Ελλήνων των Ρήγα-Αποστόλου ("Λαμπέτη"), αλλά και οι Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης, σε σκηνοθεσία Γ. Κακλέα ("Μικρό Παλλάς").

Ι ...όπως Ιδιωτικές ζωές. Την κωμωδία του Νόελ Κάουαρντ παρουσιάζει στη Β' Σκηνή του θεάτρου "Άλμα" ο Π. Φιλιππίδης με τους Θάλεια Ματίκα, Τάσο Ιορδανίδη, Ορέστη Τζιόβα και Νικολέτα Κοτσαηλίδου, ενώ στην Κεντρική Σκηνή θα παρουσιαστεί ο Χορός του θανάτου του Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Ιωάννας Μιχαλακοπούλου με τους Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Κατερίνα Μαραγκού, Νίκο Αλεξίου.

Κ ...όπως Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος.
Στα "σίγουρα" προσπαθεί να ποντάρει ο καλλιτεχνικός διευθυντής του ΚΘΒΕ, προκειμένου να στηρίξει τις λιγότερο "πιασάρικες" παραγωγές του. Έτσι, φέτος, το Βασιλικό Θέατρο θα ξεκινήσει με το Μεγάλο μας τσίρκο, του Ιάκωβου Καμπανέλλη, που θα σκηνοθετήσει ο τότε πρωταγωνιστής του Κ. Καζάκος (τον Νοέμβριο, ενώ μετά η παράσταση θα κατέβει και στην Αθήνα), ενώ θα ακολουθήσει ο Ζορμπάς, σε σκηνοθεσία Σ. Χατζάκη (τον Μάρτιο). Η περσινή επιτυχία της Λωξάντρας επαναλαμβάνεται στη Μονή Λαζαριστών, προκειμένου να αναζωογονήσει τον χώρο, ενώ στην ΕΜΣ Ιεροκλής Μιχαηλίδης και Άγαμοι Θύται στο... Δημόσιο, καθώς και η Μαντάμ Σουσού σε σκηνοθεσία Γ. Αρμένη με τη Φ. Μπαξεβάνη στον ομώνυμο ρόλο στοχεύουν σε ένα ευρύτερο κοινό. Το ξένο ρεπερτόριο θα βρεθεί στριμωγμένο στο Υπερώο της ΕΜΣ, όπου θα συνεχιστεί το πρόγραμμα "Θεσσαλονίκη, σταυροδρόμι των πολιτισμών", μαζί με Μόμπι Ντικ από τον Γ. Παρασκευόπουλο και Άννα Καρένινα από τον Αργ. Ξάφη. Παράλληλα, η Πειραματική Σκηνή της Μ. Λαζαριστών ανοίγει σε νεανικά σχήματα της πόλης τα οποία θα φιλοξενεί δωρεάν για όλη τη σεζόν.

Λ ...όπως Λυρική.
Με τέσσερις νέες παραγωγές όπερας (το Ελιξήριο του έρωτα του Γκαετάνο Ντονιτσέτι, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασσουλή, στις 14/10, τον Χορό μεταμφιεσμένων του Βέρντι, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Μαυρίκιου, 17/12, τον Φάουσττου Γκουνώ, 20/1/12, και την κωμική όπερα του Σπύρου Σαμάρα Η Κρητικοπούλα, στις 12/11), μια οπερέτας (Η εύθυμη χήρα του Λέχαρ, στις 22/2/12) και την παγκόσμια πρώτη ενός μιούζικαλ (του Ωνάσης - Κάλλας, του Χρίστου Παπαγεωργίου, σε σκηνοθεσία Γιάννη Κακλέα, στις 18/3/12), αλλά και ένα καινούργιο μπαλέτο (Ρωμαίος και Ιουλιέτα του Προκόφιεφ, στις 6/5/12) και μια όπερα για παιδιά (Ο παπουτσωμένος γάτος του Τσέζαρ Κούι, στις 29/10), καθώς και με μερικές επαναλήψεις προηγούμενων παραγωγών, η Εθνική Λυρική Σκηνή, υπό την καινούργια καλλιτεχνική διεύθυνση του Μύρωνα Μιχαηλίδη, προσπαθεί να αφήσει πίσω της το παρελθόν που την οδήγησε μια ανάσα από το κλείσιμο και να πείσει ότι επανακάμπτει δυναμικά στο καλλιτεχνικό προσκήνιο, μολονότι τα συσσωρευμένα χρέη της παραμένουν μειωμένα αλλά πάντα υψηλά...

Μ ...όπως Μπέκετ. Όπου στο θέατρο Τόπος Αλλού θα παρουσιαστούν, στο πλαίσιο της παράστασης "Μηχανή Μπέκετ", τα Βήματα και η Τελευταία μαγνητοταινία του Κραπ, σε σκηνοθεσία Ν. Καμτσή, με τον Κ. Αρζόγλου και την Κ. Καράντη. Εκτός από τις επαναλήψεις περσινών παραγωγών, την άνοιξη προγραμματίζεται ακόμη, στον χώρο του θεάτρου, Φεστιβάλ πολωνικού θεάτρου.

Ν ...όπως Νέου Κόσμου.
Χωρίς να έχει ανακοινώσει ακόμη τον προγραμματισμό του για τη νέα σεζόν, το θέατρο του Β. Θεοδωρόπουλου προσανατολίζεται και πάλι στις συμπαραγωγές, με προγραμματισμένη αυτήν του τσεχωφικού Θείου Βάνια, από την ομάδα Grasshopper, που ειδικεύεται στο εφηβικό θέατρο, σε σκηνοθεσία Ε. Λυγίζου - Δ. Καραντζά.

Ξ ...όπως ξένο ρεπερτόριο. Οι Δούλες του Ζαν Ζενέ, σε σκηνοθεσία Έφης Μουρίκη, με την ίδια και τις Κατερίνα Παπουτσάκη και Μάρα Μοτάκη, και η Μοναξιά στην Άγρια Δύση του Μάρτιν Μακντόνα, σε σκηνοθεσία Βλαδίμηρου Κυριακίδη, με τους Τ. Λίτινα, Γ. Πολυχρονόπουλο, Π. Γούτη και Μελίνα Χιλέλη, ανοίγουν την αυλαία στο Νέο Ελληνικό Θέατρο του Γιώργου Αρμένη.

Ο ...όπως "Όλοι γύρω από ένα πιάνο". Γύρω από αυτήν την ενότητα, στον πολυχώρο "Αγγέλων Βήμα" παρουσιάζονται μια σειρά παραστάσεις, που ξεκινούν από την Μαντάμ Φλο, με την Αντιγόνη Βαλάκου, για να περάσουν στην Piaf, του Δ. Μαλισσόβα, το μιούζικαλ της Φανής Γέμτου Αυτή κι αυτή, Δυο αδελφές κι ένα πιάνο, του Κουβανού Nilo Cruz, ενώ παράλληλα θα φιλοξενηθεί η παράσταση splatter της Γλύκας ΣτόιουΣκουληκότρυπα.

Π ...όπως Πορεία.
Με επαναλήψεις, συνεργασίες αλλά και ανακαίνιση του χώρου επιχειρεί να αντισταθεί στην κρίση το θέατρο της οδού Τρικόρφων. Από τις καινούργιες παραγωγές ξεχωρίζουν ο Αμερικάνικος βούβαλος, του Ντ. Μάμετ, παράσταση που "σημάδεψε" τον Δημήτρη Τάρλοου όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στο "Εμπρός" (που αναλαμβάνει τώρα τον ρόλο του σκηνοθέτη) και η αντιρατσιστική Γιορτή στου Νουριάν, σε σκηνοθεσία Β. Κουκαλάνι - Π. Δεντάκη.

Ρ ...όπως Ρουφ.
Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη δεσπόζει στο πρόγραμμα του "Τρένου στο Ρουφ" της Τ. Λύγαρη, αφού θα παρουσιάσει το έργο του Μπρένταν ΜπήανΈνας όμηρος, που έντυσε με τη μουσική του ο μεγάλος μας μουσικοσυνθέτης.

Σ ...όπως Στοά.
Με σαράντα χρόνια πίσω του, το θέατρο των Θανάση Παπαγεωργίου - Λήδας Πρωτοψάλτη δικαιούται να εορτάζει και να επιστρέφει σε έναν πολύτιμο φίλο και συνεργάτη, τον Μποστ, τη Φαύστα του οποίου είχε παρουσιάσει με τεράστια επιτυχία. Όμως δεν είναι αυτός ο μοναδικός Μποστ στο φετινό πρόγραμμα της "Στοάς". Ο γιος του, Κώστας Βοσταντζόγλου, εμπιστεύτηκε για την πρώτη του θεατρική απόπειρα (Ο ελέφας) στους δύο πρωταγωνιστές που το ενέταξαν στο φετινό τους ρεπερτόριο.

Τ ...όπως Θέατρο Τέχνης.
Επέτειος και για το θέατρο που ίδρυσε ο Κ. Κουν, που του χρόνου συμπληρώνει 70 χρόνια ζωής. Για να τιμηθεί δεόντως, για τη σεζόν που αρχίζει προγραμματίζονται δύο ελληνικά έργα, Ο δρόμος περνάει από μέσα του Καμπανέλλη (σε σκηνοθεσία Δ. Χρονόπουλου, στο Υπόγειο, τον Νοέμβριο) και το σπάνια παιζόμενοΧαίρε Νύμφη του Ξενόπουλου (από τη Λένα Κιτσοπούλου, τον Φλεβάρη στη Φρυνίχου). Ακόμη, το Περιμένοντας τον Γκοντό του Μπέκετ (που πρωτοανέβηκε στο Τέχνης το 1968) με τους ανδρικούς ρόλους να ενσαρκώσουν οι Κ. Γέρου, Δ. Χατούπη, Μ. Αλικάκη και Δ. Πιστόλα, δύο διασκευές για το θέατρο μυθιστορημάτων (Τερέζα Ρακέν του Ζολά και Το μετάξι του Α. Μπαρίκο), τον μονόλογο Απλά περίπλοκα του Τόμας Μπέρνχαρντ και ένα σύγχρονο, βαθιά πολιτικό κείμενο της Ελφρίντε Γιέλινεκ (Περί ζώων).

Υ ...όπως ύστερα θα πρέπει να αναφέρουμε το "Διάχρονο Θέατρο" της Μαίρης Βιδάλη, όπου η φετινή σεζόν θα επικεντρωθεί σε μια σπουδή στον Τσέχωφ (με τον Γλάρο) και στον Ίψεν (με τους Βρικόλακες και την Κυρά της θάλασσας).

Φ ...όπως Φούρνος.
Με την 3η συνάντηση "Πειραματισμοί με την αφήγηση" ανοίγει τις πόρτες του στις 23/9 το θέατρο της οδού Μαυρομιχάλη, για να συνεχίσει στις 13/10 με το έργο της Μαργαρίτας Καραπάνου Η Κασσάνδρα και ο λύκος, από τη Γεωργία Ανδρέου. Μονόλογοι και επαναλήψεις δεν λείπουν κι εδώ, ενώ ξεχωρίζουν η Jalousieτης Εστέρ Βιλάρ από την Τ. Παπαμόσχου και η σκηνική σύνθεση κειμένων του ΜπέκετΤο τέλος και η αρχή, από την ομάδα "Πλεύσις".

Χ ...όπως Χώρα.
Χωρίς να έχει μέχρι στιγμής ανακοινώσει πλήρη προγραμματισμό, το θέατρο της οδού Αμοργού συνεχίζει να προσανατολίζεται στο εφηβικό θέατρο και παρουσιάζει έναν Ρωμαίο και Ιουλιέτα, σε σκηνοθεσία Νάντιας Φώσκολου, ιδωμένο με τη ματιά των εφήβων, ροκ, νεανικό, σύγχρονο...

Ψ ...όπως ψάχνοντας ό,τι έμεινε έξω από το αλφαβητάρι αυτό, βρίσκουμε το Studio Μαυρομιχάλη, που ξεκινά με την επανάληψη του έργου του Λ. Χρηστίδη Δύο θεοί, για να συνεχίσει τη σεζόν με μια παράσταση βασισμένη στον Ριχάρδο Γ' του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Φώτη Μακρή και το έργο του Ρόλαντ Σιμελπφένιχ Η Peggy Pickitαντικρύζει το βλέμμα του Θεού με τους Γ. Νινιό, Στέλλα Κρούσκα, Φ. Μακρή, Θεοδώρα Ντούσκα.

Ω ...όπως Ωχ ! Η κρίση θέλει τέχνη !
.
.
.

και
θα δούμε
τι άλλο ...
.
.
.
.
.
.
.
.