ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΟ ΒΟΥΝΟ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΜΑΣ !

.

.

η φύση

να λειτουργήσει ξανά !

.

το βουνό

πρέπει

να ξαναγίνει...

.

ΠΑΡΝΗΘΑ

.

Εκεί που πονάει, αγαπά
Εκεί που πονάει, φιλά
Εκεί που πονάει, φυλά
Εκεί που πονάει, χαϊδεύει
Εκεί που πονάει, προστατεύει
Εκεί που πονάει, φυτεύει.

.

ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΕΛΑΦΙ

Είναι το μεγαλύτερο φυτοφάγο θηλαστικό της χώρας μας. Ανήκει σε μια από τις 7 υποοικογένειες των ελαφιδών (cervidae), στην υποοικογένεια Ελαφίναι (cervinae).
Απαντάται σχεδόν σε όλη την Ευρώπη από την νότια Σκανδιναβία μέχρι την Ελλάδα, την Πορτογαλία και τις νότιες περιοχές των Ιμαλάϊων. Το συναντάμε επίσης στην Β. Αφρική, ΝΑ Κίνα, Μογγολία, Καύκασο, νότια της Α. Σιβηρίας κ.α. Στη χώρα μας ο πιο μεγάλος φυσικός πληθυσμός απαντάται στην Πάρνηθα, ενώ στην Ροδόπη, λόγω της μετακίνησης τους προς Βουλγαρία, συναντάμε μικρότερο πληθυσμό.
Το σώμα του είναι επίμηκες, στενό, το ύψος του φτάνει μέχρι το 1.5μ ενώ το βάρος του μπορεί να φτάσει μέχρι τα 300 κιλά. Ο λαιμός του είναι μακρύς, έχει πλατύ στήθος και σκέλη ψηλά και δυνατά. Τα θηλυκά είναι μικρότερα από τα αρσενικά. Το τρίχωμα τους είναι κοντό και καστανό το καλοκαίρι, ενώ το χειμώνα είναι μακρύτερο και παίρνει κάποια γκρίζα απόχρωση.
Είναι δασόβιο είδος, προτιμά κυρίως τα πλατύφυλλα ή μεικτά και αραιά κωνοφόρα δάση με πλούσιο υπόροφο, μεγάλα διάκενα και χορτολιβαδικές εκτάσεις. Το καλοκαίρι ανεβαίνει στις ψηλές κορυφές των βουνών, επιλέγοντας δροσερά σημεία, ενώ το χειμώνα κατεβαίνει σε χαμηλά υψόμετρα και βρίσκει καταφύγιο σε περιοχές προφυλαγμένες από ισχυρούς ανέμους.
Είναι φυτοφάγο είδος. Τρέφεται με φύλλα, οφθαλμούς, τρυφερούς βλαστούς και νεαρά κλαδιά από δένδρα και θάμνους (όπως ιτιά, ακακία, φράξο, κ.α.), όπως επίσης και με καρπούς και φρούτα από διάφορα είδη (βελανίδια, κούμαρα αγριοκορόμηλα κ.α.). Σε περιόδους κακοκαιρίας και λόγω έλλειψης τροφής, παρατηρείται το φαινόμενο της φλοιοφαγίας και της αποκοπής των κορυφών των κωνοφόρων ειδών. Βόσκει συνήθως τη νύχτα, ενώ γενικά κινείται τις πρωινές ώρες και το σούρουπο.
Είναι κοινωνικό είδος και ζει σε αγέλες. Τα αρσενικά, εκτός από την περίοδο της αναπαραγωγής, ζουν σε ξεχωριστές αγέλες. Οι αγέλες αποτελούνται από 4-6 αρσενικά, ενώ τα ώριμα ή γηραιά ελάφια ζουν μόνα τους. Τα θηλυκά ζουν μαζί με τα μικρά τους και αποτελούνται από 12-20 άτομα. Επικρατεί η μητριαρχία, όπου το πιο μεγάλο σε ηλικία θηλυκό είναι υπεύθυνο για τα υπόλοιπα…
Η περίοδος αναπαραγωγής ξεκινάει τα τέλη Αυγούστου και διαρκεί περίπου μέχρι τα μέσα Οκτωβρίου. Το ελάφι είναι πολυγαμικό είδος, σχηματίζει χαρέμια που αποτελούνται από 4-10 ώριμα θηλυκά… Η περίοδος εγκυμοσύνης διαρκεί περίπου 8-8,5 μήνες, το θηλυκό γεννά 1 μικρό το οποίο και θηλάζει περίπου για 10 μήνες, ενώ το μικρό μένει με τη μητέρα του έως την ηλικία των 2 ετών.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα του ελαφιού είναι τα κέρατα, τα οποία υπάρχουν μόνο στα αρσενικά. Το μήκος τους φτάνει μέχρι το 1μ. ενώ τα ενήλικα τα απορρίπτουν κάθε χρόνο, συνήθως από τον Φεβρουάριο μέχρι τις αρχές Μαρτίου, ενώ τα νεαρά και αδύναμα τα απορρίπτουν από τα τέλη Απριλίου μέχρι τις αρχές Μαΐου. Η ανάπτυξη των νέων κεράτων ολοκληρώνεται στα μέσα Ιουλίου με μέσα Αυγούστου. Πολλές φορές στην προσπάθεια τους να απορρίψουν τα κέρατα τους, αρχίζουν και τα τρίβουν πάνω σε κορμούς δέντρων και θάμνων με αποτέλεσμα να τα αποφλοιώνουν καν να προκαλούν ζημιές.
Τέλος, έχει ιδιαίτερα καλή όσφρηση και ακοή, ενώ η όραση του είναι μειωμένη.

Βάλτε λοιπόν τα ορειβατικά σας παπούτσια κι εξορμήστε κι εσείς στην Πάρνηθα. Πού ξέρετε, αν είσαστε τυχεροί μπορεί κι εσείς να συναντήσετε ένα κόκκινο ελάφι!
Πηγές: φυλλάδιο για το ελάφι Φ.Δ. Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, http://www.prasino.gr/

Κοντινή απόδραση στο βουνό.

Πλούσια χλωρίδα και πανίδα, καταπληκτικά μονοπάτια, πανέμορφα ξωκλήσια, ενδιαφέροντα σπήλαια, δροσερές πηγές και εξαιρετικοί τόποι αναψυχής για μικρούς και μεγάλους.

Mια ακαταμάχητη φυσική ομορφιά με οικολογικό ενδιαφέρον, μόλις 30 χλμ. βόρεια της πρωτεύουσας.

Πρόσβαση

Η Πάρνηθα απέχει μόλις 30 χλμ. από το κέντρο της Αθήνας και προσεγγίζεται εύκολα από τα νότια και τα δυτικά. Από τα νότια, ασφαλτοστρωμένος δρόμος ανεβαίνει από τους πρόποδες της Πάρνηθας (θέση τελεφερίκ) ως την Αγ. Τριάδα (υψόμετρο 1.020 μ), όπου συναντά τον μήκους 16 χλμ. - κλειστό για τα αυτοκίνητα - περιφερειακό δρόμο στον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού. Από τα δυτικά, ασφαλτοστρωμένος δρόμος ανεβαίνει από τον οικισμό Φυλή ως την πηγή Φυλής (17 χλμ.), όπου ξεκινά δασικός δρόμος ως την Αγ. Τριάδα.

Πανίδα

Η πανίδα της Πάρνηθας

παραμένει μεταξύ των πλουσιοτέρων της Αττικής και παρά τις αντιξοότητες και τις ανθρώπινες επιδράσεις διατηρεί σημαντικό αριθμό κόκκινων ελαφιών (Cervus elaphus), τα οποία μαζί με τα λίγα ελάφια που απαντούν στην Ροδόπη, συγκροτούν τους μοναδικούς πληθυσμούς του είδους αυτού στην Ελλάδα.

Χλωρίδα

Στην Πάρνηθα υπάρχουν πάνω από 1.000 είδη φυτών, περίπου το 1/6 του συνολικού αριθμού των φυτών της Eλλάδας.

Aπό τα είδη αυτά τα 90 είναι ενδημικά της Aττικής (υπάρχουν μόνο στο Λεκανοπέδιο) και τα 2 είναι ενδημικά της Πάρνηθας (δεν απαντώνται σε κανένα άλλο μέρος). Περίπου 20 είδη είναι σπάνια και απειλούνται με εξαφάνιση, όπως η άσπρη παιώνια, η μαύρη φριτιλάρια, ο κόκκινος κρίνος, τρία είδη τουλίπας (η κόκκινη, η κίτρινη και η βοιωτική), η καμπανούλα της Πάρνηθας, κάποιες ίριδες και αρκετά είδη ορχεοειδών.



Σε υψόμετρο άνω των 700 μέτρων, μέσα στον πυρήνα του δρυμού, αναπτύσσεται η ζώνη του δάσους της κεφαλληνιακής ελάτης, που είναι μοναδικό στην Aττική.

H κατάστασή του όμως δεν είναι ιδιαίτερα καλή αφού, σύμφωνα με μελέτες, μεταξύ των ετών 2000 - 2001 πέθαναν περισσότερα από 150.000 δέντρα. H νέκρωση της ελάτης οφείλεται κυρίως στην έντονη ξηρασία των δύο τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, η Φύση φαίνεται πως βρίσκει πάντα τη λύση. Eτσι, στα σημεία που υποχωρεί η ελάτη εμφανίζεται η χαλέπια πεύκη, είδος που αντέχει στην ξηρασία αλλά και το αντίθετο (η αύξηση της υγρασίας το τελευταίο διάστημα έκανε την ελάτη να επανεμφανιστεί με μέρη από τα οποία είχε υποχωρήσει)




Kαταφύγια - ξενοδοχεία:



Στην Πάρνηθα υπάρχουν δύο καταφύγια:

Tο καταφύγιο Mπάφι, που βρίσκεται σε 1.160 υψόμετρο (πληροφορίες - κρατήσεις στον EOΣ Aθηνών) και το καταφύγιο Φλαμπούρι, σε 1.160 υψόμετρο που περιλαμβάνει δύο κτίρια. Tο πρώτο έχει 40 κλίνες, ενώ το δεύτερο είναι ιδανικό για παρέες καθώς περιλαμβάνει δύο κοιτώνες των 4 ατόμων ο καθένας, ένα καθιστικό όπου μπορούν να κοιμηθούν 2 άτομα και μια κουζίνα (πληροφορίες - κρατήσεις στον EOΣ Aχαρνών).


Διαδρομή

Η Πάρνηθα και το παρελθόν

Η Πάρνηθα κατοικείτο από τους μυκηναϊκούς χρόνους ενώ κατά την κλασική αρχαιότητα οι γνωστότεροι δήμοι και οικισμοί της περιοχής ήταν η Φυλή, οι Αχαρνές – γνωστές και από την κωμωδία του Αριστοφάνη και σήμερα γνωστότερες ως Μενίδι – η Δεκέλεια (σημερινό Τατόι), οι Αφίδνες και η Κρωπία.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Πάρνηθα υπήρχε χάλκινο άγαλμα το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Παρνήθιο Δία. Το γεγονός ότι, παρά τις εκτεταμένες έρευνες δεν έχουν εντοπιστεί πουθενά ίχνη του, παραμένει μέχρι σήμερα μυστήριο.

http://www.parnitha-np.gr/

http://www.geocities.com/Pipeline/Shore/9765/Parnitha/Parnitha.html

ΕΟΤ

Η περιοχή αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας και περιλαμβάνει τα υψηλότερα τμήματα του βουνού. Αποτελεί δασώδη έκταση που χαρακτηρίζεται κυρίως από δάση της ενδημικής κεφαλληνιακής ελάτης Abies cephalonica, σε σχετικά φτωχά και ξηρά εδάφη, από εύκρατα δάση κωνοφόρων (κυρίως Pinus halepensis), μακκία βλάστηση, ορεινά λιβάδια, βραχώδεις λόφους, πηγές και ρέματα.

Στην περιοχή διακρίνονται δύο κύριες ζώνες βλάστησης, δηλαδή η ζώνη της κεφαλληνιακής ελάτης (από τα 600-800 m και υψηλότερα), με δάση Abies cephalonica, διαπλάσεις Quercus ilex και παρουσία Q. pubescens, Fraxinus ornus καθώς και άλλων μεσογειακών θάμνων μεγάλου υψόμετρου και η ζώνη της χαλεπίου πεύκης και των αείφυλλων σκληρόφυλλων θάμνων που βρίσκονται είτε αμιγή είτε αποτελούν υπόροφο στα πευκοδάση.

Από το 1961 η περιοχή έχει κηρυχθεί Εθνικός Δρυμός.

Ο Εθνικός Δρυμός της Πάρνηθας είναι πολύ ενδιαφέρουσα περιοχή, ικανή να αποτελέσει καταφύγιο για την προστασία και διατήρηση της χλωρίδας και πανίδας της Ν Ελλάδας.

Η χλωρίδα της Πάρνηθας

είναι από τις πλουσιότερες στην Ελλάδα, καθώς έχουν καταγραφεί 818 είδη φυτών, ορισμένα από τα οποία είναι ενδημικά ή απειλούμενα με εξαφάνιση.

Η πανίδα της περιοχής

περιλαμβάνει πολλά είδη που προστατεύονται νομικά, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Είναι ενδεικτικό ότι η περιοχή είναι η μόνη της Ν Ελλάδας όπου επιβιώνει το ελάφι Cervus elaphus. Η γειτνίαση της Πάρνηθας με την Αθήνα, σε συνδυασμό με τη μεγάλη αισθητική και οικολογική αξία της, συνηγορούν στη σπουδαιότητα της περιοχής αυτής

γιατί

το βουνό

πρέπει

να ξαναγίνει !

ΠΑΡΝΗΘΑ

το Know How της διπλανής μας... πράσινης

Τη θυμόμαστε μόνο όταν πιάνει φωτιά και όταν ντύνεται στα λευκά με το χιόνι.

Οι έξυπνοι όμως αυτής της πόλης θεωρούν την Πάρνηθα ως το ιδανικότερο χαλαρωτικό για περπάτημα, πικνίκ, ποδήλατο ή, και πιο απλά, για μια βόλτα με το αυτοκίνητο.

Ιδού, λοιπόν, η Πάρνηθα για... αρχαρίους.

ΠΡΟΣΒΑΣΗ:

H κλασική διαδρομή είναι μέσω Εθνικής Οδού Αθηνών-Λαμίας, στρίβετε αριστερά στη γέφυρα της Μεταμόρφωσης και συνεχίζετε για την περιοχή Αγία Τριάδα.

Από εκεί, η διαδρομή συνεχίζει κυκλικά γύρω από την κορυφή.

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ:

Πεύκα και έλατα, κυκλάμινα και ανεμώνες.

Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι κρύβει στην καρδιά του αυτό το τόσο γνωστό αλλά και άγνωστο δάσος. Και προσοχή, μην τρομάξετε τα ελαφάκια που ζουν ακόμα εδώ.

Θεωρείται προστατευόμενη περιοχή ως Εθνικός Δρυμός και διαθέτει ευρύτατο δίκτυο σηματοδοτημένων πεζοπορικών μονοπατιών.

ΨΗΛΟΤΕΡΗ ΚΟΡΥΦΗ:

Η Καραμπόλα (1.414 μ.), όπου σύμφωνα με αρχαία παράδοση υπήρχε άγαλμα του Δία.

Η πρόσβαση επιτρέπεται μόνο μέχρι το διάσελο στα 1.400 μ. περίπου, καθώς στην κορυφή υπάρχουν εγκαταστάσεις του στρατού.


ΩΡΑΙΟΤΕΡΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ:

Για ήπιους περιπάτους και πικνίκ μες στα έλατα στην περιοχή Μόλα, στον 'Αγιο Πέτρο. Κατάφυτο και ιδανικό για αρχάριους πεζοπόρους το Φαράγγι Χούνης. Ξεκινά από το τελεφερίκ και μέσω των καταφυγίων φτάνει στην κορυφή. Για ορειβάτες με ειδικές γνώσεις και τεχνικό εξοπλισμό ενδείκνυται το άγριας ομορφιάς Φαράγγι Κελάδονα ή Γκούρας. Διαφορετικά, μπορείτε να το δείτε από ψηλά, ακολουθώντας τη διαδρομή Αγία Τριάδα, σπήλαιο Πανός και το μονοπάτι πάνω από το φαράγγι που καταλήγει στη Φυλή.

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΑ:


Πανοραμική άποψη της Αθήνας μέχρι τη θάλασσα από τη θέση Μικρό Φλαμπουράκι (δίπλα από το Φλαμπούρι).

Αξιοθέατα: Εάν προσεγγίσετε την περιοχή από τη Φυλή, μπορείτε να δείτε: τα ερείπια του αρχαίου κάστρου (10 χλμ. οδικώς από τη Φυλή ή από μονοπάτι σε 2 ώρες).

Την κρεμασμένη στο χείλος του φαραγγιού Μονή Κλειστών. Κάθε πρωί με ένα ιδιότυπο εναέριο σιδηρόδρομο, οι μοναχές ανάβουν το καντήλι στον απέναντι βράχο όπου βρέθηκε η εικόνα.

AΛΛΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ:

Ποδήλατο βουνού και ιππασία στο δάσος της Βαρυμπόμπης και της Δεκέλειας.
Πληροφ.: Ιππικοί Όμιλοι Τατοΐου (0108169459), Βαρυμπόμπης (0108169383), Βορείων Προαστίων (0108169564).

ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ

στο βράχο Βαρυμπόμπης, Φλαμπούρι και 'Αρμα Φυλής.
Για μαθήματα: ΕΟΣ Αχαρνών, 0102404100.

ΚΑΤΑΦΥΓΙΑ: Το ανακαινισμένο Μπάφι του ΕΟΣ Αθηνών και το Φλαμπούρι του ΕΟΣ Αχαρνών.

ΚΟΝΤΙΝΟΤΕΡΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ: Φυλή και Θρακομακεδόνες, όπου θα καθίσετε για φαγητό.

ΒΙΒΛΙΑ: Εξαιρετικός οδηγός πορείας τα "Μονοπάτια της Πάρνηθας" του Αντώνη Καλογήρου. Εκδόσεις Road. Τιμή: € 11,73.

ΧΑΡΤΕΣ: Ανάβαση € 6,16 (σε κλίμακα 1:35.000). Road € 7,50. Ε.Ο.Σ. Αχαρνών € 3,00 (1:50.000).

ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ: ΕΟΣ Αχαρνών, 0102404100. ΕΟΣ Αθηνών. 0103212429.

αθηνόραμα.gr - 26/9/2002
Ιωάννα Γκομούζα


.

.

.


agrotravel.gr

Πάρνηθα – Ένας οικολογικός παράδεισος δίπλα στην Αθήνα

Η Πάρνηθα, με καταγεγραμμένα περισσότερα από 1000 είδη φυτών και ζώων, είναι ένας σημαντικός οικολογικός προορισμός. Σπήλαια, πηγές και μονοπάτια που οδηγούν σε τοπία εξαιρετικής ομορφιάς, σας προσκαλούν να ανακαλύψετε μια διαφορετική Αττική.


Σε μια έκταση περίπου 300.000 στρ. απλώνονται δεκάδες δασωμένες κορυφές με υψόμετρο από 500 ως 1413μ., βαθιές χαράδρες και χορταριασμένα οροπέδια, ασβεστολιθικές ορθοπλαγιές με πολλά σπήλαια και βάραθρα, άφθονες πηγές και μονοπάτια που οδηγούν σε τοπία εξαιρετικής ομορφιάς.


Μέσα στα υγρά ελατοδάση, τα ηλιοκαμένα πευκοδάση και τους πυκνούς μεσογειακούς θαμνώνες της Πάρνηθας έχουν καταγραφεί π ερισσότερα από 1000 είδη φυτών και ζώων.



Είναι το τελευταίο βουνό στην Ελλάδα όπου μπορεί κανείς εύκολα να δει ελάφια στο φυσικό περιβάλλον τους.

Στα ορεινά περάσματα ορθώνονται αρχαία κάστρα που προστάτευαν την Αθήνα, στα σπήλαια κρύβονται βωμοί σε αλλοτινούς θεούς, στα πόδια των κάθετων γκρεμών είναι ριζωμένα βυζαντινά μοναστήρια, στους πρόποδες του βουνού είναι χτισμένοι στρώμα-στρώμα οι οικισμοί από τα αρχαία χρόνια μέχρι σήμερα.
Περισσότερα για τη χλωρίδα, την πανίδα, τα μονοπάτια και τα αξιοθέατα της Πάρνηθας

Eλάφι –
Το πιο χαρακτηριστικό ζώο της Πάρνηθας

Η έντονη παρουσία ανθρώπων και οχημάτων στην Πάρνηθα και οι συχνές υλοτομίες για την απομάκρυνση των ξερών ελάτων, ανάγκασαν τα ελάφια να συγκεντρωθούν σε βαθιά ρέματα και πυκνά δάση στα περιθώρια του Εθνικού Δρυμού, για να βρουν ηρεμία και καταφύγιο.

Τα ελάφια που ζουν στην Πάρνηθα προέρχονται από το άλλοτε Βασιλικό Κτήμα Τατοΐου, από όπου δραπέτευσαν κατά τη διάρκεια μεγάλης πυρκαγιάς στις αρχές του 20ου αιώνα.

Η συστηματική έρευνα που έχει γίνει τα τελευταία χρόνια έδειξε ότι το ελάφι στην Πάρνηθα βρίσκεται σε πληθυσμιακή ισορροπία, παρά τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Ο σημερινός πληθυσμός του υπολογίζεται σε 110 περίπου άτομα και μπορεί να φτάσει τα 210 άτομα χωρίς να ζημιώσει το οικοσύστημα της Πάρνηθας.
Η έντονη παρουσία ανθρώπων και οχημάτων στην Πάρνηθα και οι συχνές υλοτομίες για την απομάκρυνση των ξερών ελάτων, ανάγκασαν τα ελάφια να συγκεντρωθούν σε βαθιά ρέματα και πυκνά δάση στα περιθώρια του Εθνικού Δρυμού, για να βρουν ηρεμία και καταφύγιο.
Η κατάσταση επιδεινώνεται όσο αυξάνονται οι επισκέπτες στην Πάρνηθα και ενδέχεται να οδηγήσει στην εξαφάνιση του ελαφιού από την περιοχή.

Το ελάφι ήταν άλλοτε κοινό σε όλη την Ελλάδα, αλλά σήμερα διασώζεται μόνο σε τέσσερις περιοχές (Πάρνηθα, δυτική Ροδόπη, Ίταμος Χαλκιδικής, Περτούλι Τρικάλων).

Το σπήλαιο Πανός

Το σπήλαιο Πανός ή "Λυχνοσπηλια" βρίσκεται στην αριστερή πλαγιά της χαράδρας της Γκούρας σε υψόμετρο 620 μ., στο βουνό Ταμίλθι, στους νοτιοδυτικούς πρόποδες της Πάρνηθας, του Δήμου Φυλής. Η πρόσβαση γίνεται από την Αγ. Τριάδα, αλλά και από το φρούριο Φυλής μέσω του ρέματος και με ανάβαση στη δυσπρόσιτη πλαγιά.

Το σπήλαιο ονομάζεται και «Λυχνοσπηλιά», χάρη στα πολυάριθμα λυχνάρια, περί τα 2.000, που βρέθηκαν κατά την αρχαιολογική έρευνα. Στους βράχους, γύρω από τη σχεδόν καλυμμένη από πλατάνια είσοδο του σπηλαίου, υπάρχουν λαξευμένες από την αρχαιότητα υποδοχές για τοποθέτηση των αναθημάτων. Εκεί υπήρχαν χαραγμένες επιγραφές, από τις οποίες μόνο μία κατορθώθηκε να αναγνωσθεί από τους αρχαιολόγους στα τέλη του 19ου αι. Το σπήλαιο Πανός πήρε το όνομά του από τη λατρεία των Νυμφών και του Πάνα, του τραγοπόδαρου θεού των αρχαίων, προστάτη των βουνών, των δασών, των σπηλαίων και των ποιμνίων.
Το σπήλαιο αποτελείται από δύο θαλάμους που συνδέονται μεταξύ τους με ένα πολύ στενό και χαμηλό πέρασμα. Στην πηγή και στις γεμάτες νερό σταλακτιτικές λεκάνες του πρώτου θαλάμου ζούσαν πριν λίγα χρόνια τα σπάνια νιρφαγκούς (μικρά υδρόβια ζώα). Ο δεύτερος θάλαμος, που εξερευνήθηκε μόλις το 1960 από τον Ι. Ιωάννου, έχει μία θαυμάσια λεκάνη διακοσμημένη με σταλακτιτικό υλικό.

λευκή πεταλούδα

In.gr ΑΓΡΟΤΟΥΡΙΣΜΟΣ

Περπατώντας στην Πάρνηθα

Ενας μικρός οδηγός

Λίγη ιστορία

Κατά την αρχαιότητα, σύμφωνα με ιστορικές πληροφορίες, η Πάρνηθα δεν ήταν απάτητο βουνό.

Οι φρουροί που περιπολούσαν, οι κυνηγοί που απολάμβαναν τα θηράματά της, οι λάτρεις του Δία και του θεού των Δασών (του Πάνα), αλλά και οι "ανθρακείς" των περιοχών Φυλής και Αχαρνών, σίγουρα την είχαν κατακτήσει.

Η oνομασία της έχει συγγενή ρίζα με τον Πάρνωνα και τον Παρνασσό. Πρώτη φορά εμφανίζεται σε κείμενο του κωμικού Αντιφάνη, κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα, όπου αναφέρεται ως Πάρνης. Πλήθος ιστορικές μαρτυρίες και αρχαιολογικά ευρήματα οδηγούν σε ασφαλή συμπεράσματα ότι κατοικούνταν και ήταν πολυσύχναστη από τους Μυκηναϊκούς ακόμα χρόνους.

Η Πάρνηθα ήταν, όπως δείχνουν τα αρχαιολογικά ευρήματα, κατοικημένη από τους προϊστορικούς χρόνους. Εχουν διασωθεί αρκετές αρχαίες ονομασίες (τόπων, ποταμών κ.λπ.). Αξίζει να αναφέρουμε το Χάραδρο (ή ρέμα Μόλας), που εκβάλλει στη λίμνη του Μαραθώνα, την κορυφή Φελέα (Μπελέτσι) πάνω από τα Κιούρκα, τον ποταμό Κελόδωνα (φαράγγι Γιαννούλας) και το λατρευτικό σπήλαιο του Πάνα (στην ανατολική όχθη του ποταμού), που ονομαζόταν και Νυμφαίο, γιατί μαζί με το θεό των δασών λάτρευαν και τις Νύμφες.

Στη Δεκέλεια ήταν και ο τάφος του αρχαίου τραγικού ποιητή Σοφοκλή, από όπου και καταγόταν.
(Ενδιαφέροντα στοιχεία θα βρείτε στα ενημερωτικά φυλλάδια του υπ. Γεωργίας και στο Βιβλίο του Ν.Νέζη "Τα βουνά της Αττικής".)

.

Παιδιά\Εγκυκλοπαίδεια \

Περίπατος στην Πάρνηθα

Στην Ελλάδα, ο θεσμός των προστατευόμενων περιοχών εφαρμόστηκε το 1938.

Αντί του όρου «εθνικό πάρκο» που είχε επικρατήσει σε άλλες χώρες, χρησιμοποιήθηκε ο όρος «εθνικός δρυμός», γιατί θεωρήθηκε ότι οι αξίες που έχουν ανάγκη ιδιαίτερης προστασίας βρίσκονται κυρίως στον ορεινό χώρο, σε απομονωμένες περιοχές παρθένας φύσης.
Η λέξη δρυμός, που σημαίνει δάσος δρυών (βελανιδιών), απέκτησε μία ευρύτερη έννοια, του «σύδεντρου», δηλαδή της περιοχής με άγρια βλάστηση.

Στη χώρα μας έχουν ανακηρυχθεί 10 εθνικοί δρυμοί.

Ο εθνικός δρυμός που βρίσκεται πιο κοντά στην Αθήνα είναι αυτός της Πάρνηθας, ενώ ο πιο απομακρυσμένος είναι εκείνος των Πρεσπών, στα Ελληνοαλβανικά σύνορα.
Εκτός από τους εθνικούς δρυμούς, στις προστατευόμενες περιοχές περιλαμβάνονται τα αισθητικά δάση , τα διατηρητέα μνημεία της φύσης , οι υγροβιότοποι διεθνούς σπουδαιότητας (της σύμβασης Ramsar ), τα καταφύγια και εκτροφεία θηραμάτων , το θαλάσσιο πάρκο των Βόρειων Σποράδων και το πάρκο της Ζακύνθου .
Οι εθνικοί δρυμοί, εκτός από τη διαφύλαξη των πολύτιμων οικολογικών αξιών και την εξασφάλιση της ισορροπίας του φυσικού περιβάλλοντος, είναι και τόποι αναψυχής.
Ας αρχίσουμε τις εκδρομές-επισκέψεις από τον Εθνικό δρυμό της Πάρνηθας - μία βαθιά ανάσα απολαυστικής διασκέδασης κοντά στη φύση - 40 μόλις χιλιόμετρα από την Αθήνα.
Από το Μενίδι έως την Αυλώνα και από το Κρυονέρι ως το οροπέδιο των Σκούρτων, η περιοχή περιβάλλει τις ψηλότερες κορυφές και το ελατοδάσος της Πάρνηθας. Από τις ψηλότερες κορυφές ξεκινούν προς όλες τις κατευθύνσεις βαθιά ρέματα, με εποχική ροή, που δημιουργούν έντονο εδαφικό ανάγλυφο.

Η δασική βλάστηση της Πάρνηθας εμφανίζεται σε δύο ζώνες: τη ζώνη της κεφαλληνιακής ελάτης (στα ψηλότερα σημεία) και τη ζώνη της χαλεπίου πεύκης και των αείφυλλων πλατύφυλλων (πουρνάρια, κουμαριές, σπάρτα, σχοίνοι, μυρτιές κ.ά.).

Στην Πάρνηθα έχουν καταγραφεί 818 είδη φυτών, το 1/6 περίπου του συνολικού αριθμού των φυτών της Ελλάδας. Ένα αιωνόβιο φιλλύκι (είδος δένδρου συγγενικό με την ελιά), με διάμετρο κορμού που ξεπερνάει το ένα μέτρο, έχει προταθεί να κηρυχθεί μνημείο της φύσης.
Aκολουθήστε μία από τις πολλές πεζοπορικές διαδρομές. Θα εντυπωσιαστείτε από τις άσπρες παιόνιες, τους κόκκινους κρίνους, τις κίτρινες τουλίπες και τις ίριδες. Φυτά πανέμορφα και σπάνια!

Να θυμάστε πάντα ότι απαγορεύεται να κόβετε φυτά και λουλούδια από όλους τους Εθνικούς Δρυμούς.

Περπατώντας στα δασικά δρομάκια ή εάν καθίσετε για να ξεκουραστείτε δίπλα σε κάποια από τις 50 πηγές φυσικής ροής, σίγουρα κάποιος σκίουρος θα περάσει από δίπλα σας. Μην φοβηθείτε, καθώς είναι απολύτως άκακος - με ένα φουντούκι μπορεί να γίνει ακόμη και φίλος σας. Αν είστε τυχεροί, θα συναντήσετε κάποιο ελάφι, λαγό ή κουνάβι με φουντωτή ουρά.

Στην Πάρνηθα ζουν 6 μεγάλα θηλαστικά: το ελάφι, το τσακάλι, η αλεπού, ο ασβός, ο λαγός και το κουνάβι και άλλα 16 μικρότερα θηλαστικά, 14 είδη ερπετών και 120 περίπου είδη πτηνών.
Στο βουνό υπάρχουν, επίσης, 20 σπήλαια και βάραθρα. Το πιο γνωστό είναι το Σπήλαιο του Πανός ή Λυχνοσπηλιά.

Η Πάρνηθα, όπως και τα άλλα βουνά της δυτικής Αττικής, αποτελούσε κατά την αρχαιότητα φυσικό εμπόδιο στις επιθέσεις του εχθρού από τον βορρά. Οι προσβάσεις προς τη Βοιωτία ελέγχονταν με ειδικά φρούρια και πύργους που είχαν οπτική επαφή μεταξύ τους και, έτσι, μπορούσαν να μεταδίδουν πληροφορίες με φωτεινά σήματα.

Από το Φρούριο της Φυλής , ένα μεγάλο μέρος του οποίου σώζεται μέχρι σήμερα, εξόρμησε ο Θρασύβουλος (το 403 π.Χ.) και κατέλυσε την τυραννία των Τριάκοντα. Στο δάσος του Τατοΐου σώζεται ένας μεσαιωνικός πύργος , στη θέση Παλαιόπυργος.

Στη Δεκέλεια βρέθηκε ο τάφος του αρχαίου τραγικού ποιητή Σοφοκλή .

Στην ψηλότερη κορυφή της Πάρνηθας λατρευόταν ο Παρνήθιος Ζευς (Δίας).
Υπάρχουν και αξιόλογα βυζαντινά μνημεία, όπως η Μονή Κλειστών στο ομώνυμο φαράγγι, με το χιλιόχρονο καθολικό. Μία επίσκεψη θα σας ενθουσιάσει από ιστορική και φυσιολατρική άποψη, ενώ η φιλοξενία των μοναχών θα σας αποζημιώσει.
Μέσα στον δρυμό λειτουργούν δύο ορειβατικά καταφύγια: το Μπάφι, στα 1.115 μέτρα, κάτω από την κορυφή Όρνιο, με χωρητικότητα 50 ατόμων, του Ορειβατικού Συνδέσμου Αθηνών (πληροφορίες στο τηλέφωνο 210-24 69 050) και το καταφύγιο Φλαμπούρι, του Ορειβατικού Συνδέσμου Αχαρνών (Μενιδίου), που μπορεί να φιλοξενήσει 40 άτομα (πληροφορίες στο τηλέφωνο 210-24 61 528). Και τα δύο καταφύγια λειτουργούν τα Σαββατοκύριακα. Περισσότερες πληροφορίες για τις πεζοπορικές διαδρομές και τους τόπους προσωρινής διαμονής ή κατασκήνωσης στον δρυμό της Πάρνηθας μπορείτε να πάρετε από το Δασαρχείο Πάρνηθας (τηλ. 210-24 40 003 -5).
Ο Ε.Ο.Σ. Αθηνών διοργανώνει, κάθε χρόνο, διάφορες δραστηριότητες για παιδιά ηλικίας 6 έως 16 ετών, όπως ΠΑΓΟΔΡΟΜΙΟ, ΠΟΔΗΛΑΤΟ, ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ, ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ και ΟΡΕΙΒΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ.
Για περισσότερες πληροφορίες, μπορείτε να επικοινωνήσετε, κάθε Τρίτη και Πέμπτη και ώρες 19:00-20:00, στα τηλέφωνα του Συλλόγου: 210-32 12 355 & 210-32 12 429.

ΠΑΝΙΔΑ

Με τον όρο πανίδα εννοούμε το σύνολο των διαφόρων ειδών ζωικών οργανισμών (Σπονδυλωτών και Ασπόνδυλων) που απαντούν σε μία περιοχή. Η πανίδα της χώρας μας είναι η πλουσιότερη στην Ευρώπη, καθώς περιλαμβάνει πολύ μεγάλο αριθμό ζωικών ειδών σε σχέση με την γεωγραφική της έκταση.

Αναφέρονται περίπου 1.150 είδη Σπονδυλόζωων, από τα οποία:
• 558 είναι ψάρια (450 θαλάσσια και 90 είδη γλυκού νερού)
• 18 είναι αμφίβια
• 61 είναι ερπετά
• 407 είναι πουλιά
• 110 περίπου είναι θηλαστικά

Για τα Ασπόνδυλα δεν έχουμε σαφή γνώση, γιατί είναι πολυπληθέστερα και γιατί δεν γίνεται συστηματική έρευνα. Εκτιμάται ωστόσο ότι ο αριθμός τους είναι περίπου 20.000 – 30.000 είδη.
Μέχρι στιγμής αναφερόμαστε μόνο στους αριθμούς των ειδών και όχι των υποειδών, τα οποία αυξάνουν ακόμα περισσότερο την ποικιλία της πανίδας μας και αυτό γίνεται, γιατί η συστηματική κατάταξη πολλών από αυτά δεν έχει ακόμα αποσαφηνιστεί πλήρως.
Αυτή η μεγάλη ποικιλότητα της πανίδας της χώρας μας εξηγείται όπως και η ποικιλότητα στην χλωρίδα. Από τη μία πλευρά, ο ελληνικός χώρος λειτούργησε ως καταφύγιο στα ζώα της Βόρειας Ευρώπης που ήθελαν να αποφύγουν τους παγετώνες και από την άλλη, η τεράστια ποικιλία οικοτόπων της χώρας μας (σ' ένα μικρό γεωγραφικό χώρο απαντούν πολλοί διαφορετικοί τύποι περιβάλλοντος) βοήθησε στην ανάπτυξη διαφορετικών πληθυσμών άγριων ζώων, οι οποίοι έδωσαν νέα είδη και υποείδη, πολλά από τα οποία είναι ενδημικά στη χώρα μας.

Ειδικότερα στην Πάρνηθα,

από τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία και από προηγούμενες έρευνες προκύπτει ότι τόσο στο απώτερο, όσο και στο πρόσφατο παρελθόν υπήρχαν τα περισσότερα από τα μεγάλα θηλαστικά της χώρας,

όπως η καφετιά αρκούδα (Ursus arctus, υπήρχε μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα),

ο γκρίζος λύκος (Canis lupus, χάθηκε γύρω στα 1940-50),

ο λύγκας (Lynx lynx, υπήρχε ως και τον περασμένο αιώνα, αλλά σήμερα έχει χαθεί από όλη την Ελλάδα).

Υπήρχαν επίσης ο αγριόγατος (Felix sylvestris) και τα μεγάλα φυτοφάγα όπως το αγριογούρουνο (Sus scrofa) και το ζαρκάδι (Capreolus capreolus), τα οποία εξαφανίστηκαν από την Αττική στις αρχές του 20ου αιώνα.
Σήμερα τα είδη αυτά δεν υπάρχουν στην Πάρνηθα, γιατί με τις έντονες ανθρωπογενείς επεμβάσεις αναγκάστηκαν να μετακινηθούν πολύ βορειότερα (Πίνδος, Β. Ελλάδα). Παρά την εξαφάνιση όμως των ειδών αυτών από την περιοχή, η Πάρνηθα με την σημαντική έκτασή της, την πλούσια χλωρίδα της, τα υψηλά δάση της, το πολυποίκιλο ανάγλυφό της και την υψηλή προστασία που απολαμβάνει ως Εθνικός Δρυμός, Καταφύγιο Θηραμάτων, Ειδική Περιοχή Προστασίας για τα Πουλιά (SPA) και περιοχή του Δικτύου «ΦΥΣΗ 2000», προσφέρει πολύ καλές συνθήκες για την ανάπτυξη της άγριας πανίδας.

Έτσι, η πανίδα της Πάρνηθας παραμένει μεταξύ των πλουσιοτέρων της Αττικής και παρά τις αντιξοότητες και τις ανθρώπινες επιδράσεις διατηρεί σημαντικό αριθμό κόκκινων ελαφιών (Cervus elaphus), τα οποία μαζί με τα λίγα ελάφια που απαντούν στην Ροδόπη, συγκροτούν τους μοναδικούς πληθυσμούς του είδους αυτού στην Ελλάδα.

Από τα ζώα που ζουν στην Πάρνηθα, 23 είδη πουλιών, 17 είδη θηλαστικών (κυρίως χειρόπτερα) και 13 είδη ερπετών και αμφιβίων περιλαμβάνονται στα «Αυστηρά προστατευόμενα» είδη πανίδας της Σύμβασης της Βέρνης.

Επίσης, σύμφωνα με το «Κόκκινο Βιβλίο των Απειλούμενων Σπονδυλόζωων της Ελλάδας» (Καρανδεινός, 1992) υπάρχουν 15 Απειλούμενα και 9 Τρωτά είδη, ενώ για τα πτηνά, έχουν παρατηρηθεί 10 είδη με σχετικά μικρή εξάπλωση στον κόσμο, που παρουσιάζουν όμως σημαντικούς πληθυσμούς στην Ευρώπη και 1 είδος που απειλείται.

Σύμφωνα τέλος με την Οδηγία 92/43, πέντε είδη ερπετών και 7 είδη θηλαστικών της Πάρνηθας περιλαμβάνονται στο Παράρτημα ΙΙ αυτής.

έχοντας επίγνωση

πως κάποια πράγματα παραπάνω,

αναφέρθηκαν δυό και τρείς ίσως φορές...

negma a dit

κι εγώ,

παρ' όλο που το χω ξαναγράψει αλλού το τραγούδι,

και μ' όλο που δε θέλω να επαναλαμβάνομαι,

κάνω εξαίρεση...

.

το ξαναδίνουμε.

.

'ετσι κι αλλιώς,

είναι

ένα ποίημα πολύτιμο

Cet Amour

Jacques Prevert

Cet amour
Si violent
Si fragile
Si tendre
Si désespéré
Cet amour
Beau comme le jour
Et mauvais comme le temps
Quand le temps est mauvais
Cet amour si vrai
Cet amour si beau
Si heureux
Si joyeux
Et si dérisoire
Tremblant de peur comme un enfant dans le noir
Et si sûr de lui
Comme un homme tranquille au milieu de la nuit
Cet amour qui faisait peur aux autres
Qui les faisait parler
Qui les faisait blémir
Cet amour guetté
Parce que nous le guettions
Traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Parce que nous l'avons traqué blessé piétiné achevé nié oublié
Cet amour tout entier
Si vivant encore
Et tout ensoleillé
C'est le tien
C'est le mien
Celui qui a été
Cette chose toujours nouvelle
Et qui n'a pas changé
Aussi vraie qu'une plante
Aussi tremblante qu'un oiseau
Aussi chaude aussi vivante que l'été
Nous pouvons tous les deux
Aller et revenir
Nous pouvons oublier
Et puis nous rendormir
Nous réveiller souffrir vieillir
Nous endormir encore
Rêver à la mort
Nous éveiller sourire et rire
Et rajeunir
Notre amour reste là
Têtu comme une bourrique
Vivant comme le désir
Cruel comme la mémoire
Bête comme les regrets
Tendre comme le souvenir
Froid comme le marbre
Beau comme le jour
Fragile comme un enfant
Il nous regarde en souriant
Et il nous parle sans rien dire
Et moi j'écoute en tremblant
Et je crie
Je crie pour toi
Je crie pour moi
Je te supplie
Pour toi pour moi et pour tous ceux qui s'aiment
Et qui se sont aimés
Oui je lui crie
Pour toi pour moi et pour tous les autres
Que je ne connais pas
Reste là
Là où tu es
Là où tu étais autrefois
Reste là

NE BOUGE PAS

Ne t'en va pas
Nous qui sommes aimés
Nous t'avons oublié
Toi ne nous oublie pas
Nous n'avions que toi sur la terre
Ne nous laisse pas devenir froids
Beaucoup plus loin toujours
Et n'importe où
Donne-nous signe de vie
Beaucoup plus tard au coin d'un bois
Dans la forêt de la mémoire
Surgis soudain
Tends-nous la main
Et sauve-nous.

negma,

σ' ευχαριστούμε πολύ

http://www.parnitha-np.gr/

.

δεν ήταν χιονονιφάδες,

όλη νύχτα.

.

σταχτονιφάδες...

Λευκό

καθαρόαιμο

να καλπάζει

.

Georges Brassens


Il n'y a pas d'amour heureux

Paroles: Louis Aragon.
Musique: Georges Brassens 1965

Mon bel amour mon cher amour ma déchirure

Je te porte dans moi comme un oiseau blessé

Et ceux-là sans savoir nous regardent passer

Répétant après moi les mots que j'ai tressés

Et qui pour tes grands yeux tout aussitôt moururent

.

Il n'y a pas d'amour qui ne soit à douleur

Il n'y a pas d'amour dont on ne soit meurtri

Il n'y a pas d'amour dont on ne soit flétri

Et pas plus que de toi l'amour de la patrie

Il n'y a pas d'amour qui ne vive de pleurs

.

Il n'y a pas d'amour heureux

.

Mais c'est notre amour à tous deux






Georges Brassens


J'ai rendez-vous avec vous

Paroles: Georges Brassens.
Musique: Georges Brassens 1952


La lumièr' que je préfère

C'est cell' de vos yeux jaloux

Tout le restant m'indiffère

J'ai rendez-vous avec vous !

.

Madame ma gargotière

Comm' je lui dois trop de sous

M'chass' de sa tabl', oui mais, d'sa tabl', moi j'm'en fous

J'ai rendez-vous avec vous

.

Le menu que je préfère

C'est la chair de votre cou

Tout le restant m'indiffère

J'ai rendez-vous avec vous !

.

Sa Majesté financière

Comm' je n'fais rien à son goût

Garde son or, or, de son or, moi j'm'en fous

J'ai rendez-vous avec vous

.

La fortun' que je préfère

C'est votre cœur d'amadou

Tout le restant m'indiffère

J'ai rendez-vous avec vous !

μόλις απόψε,
ξεφυλλίζοντας,
το είδα !

τρίτη 19 Ιουνίου

ector p a dit...

"Καράβι ακυβέρνητο στα σπλάχνα σου θα ρίξω"

P. Picasso

ΠΕΛΩΡΙΟΣ ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΜΟΣ

(Στη σκιά της Ακρόπολης)

Μπαίνεις από το ακρόπυλο της Οικουμένης

ψαλτήριο μέγα των κιόνων

αντικρύζεις μετώπες αετώματα αιώνων

βάθρο θεών ανάερο θαυμάζεις μένεις

.

Σχεδόν θεϊκά μας χαρίζονται επεισόδια

κοπές από αρχαίους ουρανούς

βαρύ στον ώμο χέρι μπαίνεις με πόδια εισόδια

λοξές αναλαμπές το μάρμαρο ξυπνά ο νους

Πυκνός ουρανός πυκνό το τραγούδι του Παρθενώνα

ίχνη από βήματα τον αρχαίο βράχο ξυπνούν

σμήνος οι μνήμες στ’ αυτιά σου ηχούν

νέα είναι όλα κι εσύ παιδί του πιο αρχαίου αιώνα

.

Και ξανακάνουμε τη διαδρομή

χίλιες αγκαλιές του κυανού επιδρομή

με μπουκιές χρυσό φως

πελώριος ο ενθουσιασμός

.

Άσε την ψυχή σου να προκόψει πως

Άσε την να πιει το χρόνο της

Άσε την να ανοίξει να χορτάσει φως

Κι άστην το σώμα της να σιγουρέψει θρόνο της

πλούτος να μπει στο τραγούδι πελώριος ενθουσιασμός

1:54 πμ

.

ευχαριστώ.

με τιμά η επίσκεψη !

Ακραία καιρικά φαινόμενα.


Καύσωνας

.

απλώς, ονειρευόμαστε ...

απλώς, ξαναονειρευόμαστε...

απλώς, γλείφουμε...


απλώς, πλατσουρίζουμε

.

.

Διονύσης Σαββόπουλος

.

Καλοκαίρι
η γαλάζια προκυμαία θα σε φέρει
καλοκαίρι
καρεκλάκια, πετονιές μέσ' το πανέρι
μες τη βόλτα αυτού του κόσμου που μας ξέρει
καλοκαίρι
πλάι στα μέγαρα, στις τέντες με τ' αγέρι
καλοκαίρι
με χρυσούς ανεμιστήρες μεταφέρει
την βανίλια με το δίσκο του στο χέρι
την κοψιά μιας προτομής μέσ' το παρτέρι
καλοκαίρι
μ' ανοιχτό πουκαμισάκι στα ίδια μέρη
Καλοκαίρι
με μισόκλειστες τις γρίλιες μεσημέρι
καλοκαίρι
καθρεφτάκια και μια θάλασσα που τρέμει
στο ταβάνι και τους γύψους μεσημέρι
καλοκαίριμε τον κούκο μέσ' τα πεύκα και στ' αμπέλι
καλοκαίρι
στόμα υγρό, μικροί λαγώνες, καλοκαίρι
με τη φέτα το καρπούζι στο ‘να χέρι
με φιλιά μισολιωμένα, καλοκαίρι
καλοκαίρι
λίγες φλούδες στης κουζίνας το μαχαίρι
Καλοκαίρι
του σκυμμένου θεριστή του τυφλοχέρη
καλοκαίρι
με βαριά μοτοσικλέτα μες τα σκέλη
τους φακούς του ανάβει μέρα μεσημέρι
καλοκαίρι
όλο πίσσα και κατράμι καλοκαίρι
καλοκαίρι
με τον ρόγχο του air condition μεσημέρι
φαλακροί μέσ' τις σακούλες μας σαν γέροι
εκεινού με τ' άσπρο κράνος που μας ξέρει
καλοκαίρι
μια οσμή νεκροθαλάμου, καλοκαίρι
Καλοκαίρι
στην αρχή σαν έγχρωμο έργο στην Ταγγέρη
αλλά εν τέλει
με του κάτω κόσμου το έγκαυμα στο χέρι
την λαχτάρα του στον κόσμο περιφέρει
καλοκαίρι
στον χαμό του οδηγημένο και το ξέρει
καλοκαίρι
τόσο ώριμο που πέφτοντας προσφέρει
μια πλημμύρα των καρπών, στάρι και μέλι
στον σπασμό του το απόλυτο το αστέρι
καλοκαίρι
μες τα κόκκινα της δύσης του ανατέλλει
.




απλώς, απολαμβάνουμε
.

* Όσο γίνεται, μην κυκλοφορούμε στον καυτό ήλιο
* να μην κουράζεστε
* αν υπάρχει σκιερό, δροσερό και αεριζόμενο με ανεμιστήρες ή κλιματιζόμενο μέρος, μένουμε εκεί
* ντυνόμαστε με ρούχα ελαφρά, ευρύχωρα , ανοιχτόχρωμα
* φοράμε (όμορφο) καπελάκι
* φοράμε γυαλιά
* πίνουμε άφθονο δροσερό ή κρύο νερό
* καταναλώνουμε υγρά
* όχι οινόπνευμα ( δεν πλακωνόμαστε στις μπύρες…)
* ελαφριά τροφή
* πολλά ντους με δροσερό νερό
* χαλαρό κολύμπι στη θάλασσα

Ας το απολαύσουμε

δίχως γκρίνια !

.

ΚΑΛΟ ΚΑΙΡΙ !

.

.

.

.

σε πλήρη επίγνωση.

μα πρέπει να μην ανακυκλώνεις,

μα να χτυπάς στους ανθρώπους

ενθαρρυντικά παλαμάκια.

-ας λειτουργήσει σωστά, θε μου,

η πολιτική προστασία-...

αυτά...

Παρασκευή πρωί, 22/6/07

Μνημεία της UNESCO

Πολιτιστική Κληρονομιά

ο ναός του Διός

Το ιερό της Ολυμπίας

αναπτύχθηκε στη συμβολή του ποταμού Αλφειού, με τον παραπόταμό του, τον Κλαδέο.
Εδώ, υπήρχε οικισμός από την 3η χιλιετία π.Χ
Η περιοχή λάτρευε τον Ολύμπιο Δία, και το 776 ιδρύθηκαν οι Ολυμπιακοί αγώνες.

το εργαστήρι του Φειδία

Η Άλτις ήταν το καθαυτό ιερό.
Τον 6ο αι. μ. Χ., έγινε μέγας σεισμός, που κατέστρεψε τα μνημεία.

Το «άσβεστον πυρ», εδώ.

Ο «Δίσκος της Εκεχειρίας» φυλασσόταν στο ναό της Ήρας.

Κατά την τελευταία φάση της «Εποχής του Χαλκού»
(Μυκηναϊκή Εποχή 1600 – 1100 π.Χ.),
η Β.Δ. Πελοπόννησος αποτελούσε μια ενιαία πολιτισμική ενότητα, σε σχετική απόσταση από τα μεγάλα μυκηναϊκά κέντρα της εποχής.
Η Ηλεία, κατά τον Όμηρο, «δία και ευρύχορος» -στο «δια» περισπωμένη-

Η Νίκη του Παιωνίου, από Παριανό μάρμαρο
«Παιώνιος εποίησε Μένδαιος
και τ’ ακρωτήρια ποιών επί τον ναόν ενίκα»

Στο Δ. αέτωμα του ναού του Διός,

απεικονίζεται η συμπλοκή μεταξύ των Λαπιθών και των Κενταύρων.

-λεπτομέρεια από το ίδιο-

ο Κένταυρος αρπάζει τη γυναίκα.

Ερμής του Πραξιτέλη 340 – 330 π.Χ.
Βρέθηκε το 1877, στο ναό της Ήρας.
Παριανό μάρμαρο.

το παρακάτω το δίνω, γιατί μου άρεσε η επιγραφή - αφιέρωση :

Άγαλμα ταύρου, με αναθηματική επιγραφή της Ρήγιλλας, γυναίκας του Ηρώδη του Αττικού.

- ΡΗΓΙΛΛΑ ΙΕΡΕΙΑ ΔΗΜΗΤΡΟΣ ΤΟ ΥΔΩΡ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΤΩ ΥΔΩΡ ΤΩ ΔΙ Ι -
Β μισό 2ου αι. μ.Χ.

Ασημένιο νόμισμα

με την Αθηνά να φορά Κορινθιακή περικεφαλαία

με την Ολυμπιακή φλόγα

(345 - 300 π.Χ.).

signature

A.K.

21/6/2007

Το άσβεστον πύρ

Αρχαία Ολυμπία

Στο δρόμο

1.

Ροζ
άσπρες δάφνες
στα δάκρυα της Παναγίας βουτηγμένες,
πικρές, πικρές δάφνες
ν’ ανταμώνουν με καλαμιές, σκληρά κυπαρίσσια,
λεβάντες κι ευκάλυπτους

Ελιές που και που,
μικρά, μαρμάρινα εικονοστάσια, στην άκρια του δρόμου.
Πίσω μου κάθονται δυό ασιάτες
οι μηχανές κρεμασμένες στο στήθος
δεν σταμάτησαν να τιτιβίζουν σε άπταιστα ιαπωνικά.
είναι βέβαιον, πως θα συνταξιδέψουμε ως το τέλος
γιατί πού αλλού απ’ τ’ αρχαία , θα πορεύονται…




Βραγιές μ’ αμπέλια όμορφα κλαδεμένα
υποστηλώματα στη σειρά
Αρχίζει να δένει κόκκινο
το ένα στοιχείο
Το άλλο στοιχείο είναι το σώμα.
Η θάλασσα πέρα
κι ακόμα πιο πέρα
τα βουνά της Φωκίδας






Στο δρόμο

σκέψεις pele - mele…

2.

ήθελα να κάτεχα το κέντημα , για να κεντήσω την ομορφιά
ψιλοβελονιά
ή να χα ένα καβαλέτο και χρώματα… τι κρίμα που δεν έχω μάθει μήτε μολύβι να κρατάω…
μόνο τα χρώματα απ’ το ουράνιο τόξο, ίσα που αναγνωρίζω.

Λαγκαδιές τα βατόμουρα
Αγκάθια γεμάτα




Διαβάσεις αφύλαχτες, παλιοί σιδηροδρομικοί σταθμοί χορταριασμένοι…
Θυμάμαι εκείνη τη σπουδαία ταινία, με το Λογοθετίδη , την Ίλυα και τον Φωτόπουλο σταθμάρχη!

Κρίμα, δε μου ρχεται στο μυαλό ο τίτλος…

Ένα γιασεμί, μια μπουκαμβίλια, τριανταφυλλιές
Χωνάκια μωβ σκαρφαλωμένα στους φράχτες

Το χρώμα
Από τα ανθισμένα γαϊδουράγκαθα

Μελαμψοί εργάτες φυτεύουν
τα χωράφια,
σκυμμένοι στον ήλιο
«τι κι αν είμαι απ’ τη Λιβύη
εργατάκι και φτωχό…
ας το νταχτιρντί να γίνει
πατιρντί κανονικό»…

Πετρόχτιστα, ακατοίκητα.
Τα ακροκέραμα στις οροφές, ετοιμόρροπα
στοργή καμία.




Στις μάντρες στιβαγμένα καρπούζια
κίτρινες κολοκύθες του halloween σωροί,
αραποσίτια
άρχισαν τα βασιλικά
κι οι ορτανσίες φούντωσαν


επικίνδυνη προσπέραση

signature

A.K.

Στο δρόμο

3.

τρυφερές κορυφές με το χαμηλό πράσινο
ίσα για να μοσχομυρίσουν σκίνο τα κατσίκια
που μασουλάν επίμονα
μαύρα, λιανά.
Σκέφτομαι, μη δεν είναι οι κορυφές τρυφερές,
μα είναι η προσμονή, της οδού που πορεύομαι
Εγώ κι εσύ μαζί
Σώμα και αίμα
Σε τόπο μυστικό
Εσύ, που στις σπουδές σου όλες
Μ’ έχεις εκεί, σιμά,
Στ΄ αριστερό πλευρό σου πλάϊ,
Σαν μικρό σβώλο πέτρινο, λιβάνι του Taif,
να ευωδιάζω.

Κράτησα λίγες σημειώσεις…

Σάββατο, 23/6/07

Θα ξεκινήσω
απ’ τα ασήμαντα,

προς τα σημαντικά…


Φορτωμένη .
Βαλίτσα γεμάτη μακώ , παντελόνια, σκιές ματιών, accessoires και παπούτσια,
laptop με όλα τα περί το διαδίκτυο εξαρτήματα,
πετσέτα θάλασσας για την πισίνα του ξενοδοχείου,
δύο μαγιώ και αντηλιακή sunshine lotion ,
τον Ελύτη και δυό ποιητικές συλλογές, που μου στειλε τελευταία ένας φίλος,
τηλέφωνο-ραδιοφωνάκι.

Έχουμε και λέμε :

- Απ’ την πρώτη κιόλας μέρα, έκανα το λάθος ν’ ανακατέψω στη σκιά των ματιών και λίγη χρυσόσκονη.
Έπαθαν τα βλέφαρά μου ελαφριά αλλεργία, που μ’ ενοχλεί...

- Τρίτη μέρα σήμερα, κυκλοφορώ μόνο με σαγιονάρες, διότι απ’ την κούραση, την ορθοστασία και το περπάτημα στον ήλιο, δεν μπορώ να φορέσω κανένα άλλο παπούτσι.
Πάτησα κι ένα αγκάθι. Μ’ ενοχλεί…

- Το δωμάτιο του ξενοδοχείου, ενώ διαθέτει πρίζα για internet, δεν συνδέει...
Είναι το τρίτο βράδυ που παιδεύομαι. Και δεν συνδέει κανένα δωμάτιο. Απλά, αναρωτιέμαι αν έρχεται κόσμος εδώ, που απαιτεί σύνδεση internet στο δωμάτιο... Γενικά, όχι, ε; (smile)

- Το ξενοδοχείο είναι το μόνο στην κατηγορία του *****, εδώ γύρω, που δεν έχει πισίνα.
(καλά να πάθω, γιατί δεν είχα χρόνο ν’ ασχοληθώ εγώ, κι άφησα τις άλλες να διαλέξουνε)…
Όχι πως μ’ αρέσουν οι πισίνες… απλά, μ` αρέσει μια βουτιά στις 7 το πρωί, που είν’ ακόμα καθαρά, έρημα, και μετά καφέ.

-Και βέβαια, το τελειωτικό χτύπημα. Ο μόνος ραδιοφωνικός σταθμός που κατάφερα να πιάσω εδώ πέρα, είναι ένας ερασιτέχνης,
που έχει κολλήσει, ανάθεμά τον, σ’ ένα τραγούδι τσίκι τσίκι, τσίκι, τσίκι, τσίκι, τσίκι.

Ωχ…
Κατά τα άλλα,
Αν εξαιρέσω τις δυσκολίες, που προκύπτουν από τα προσωπικά μου στερητικά σύνδρομα,

Είμαι μαγεμένη, που το δωμάτιό μου είναι μούρη με τον αρχαιολογικό χώρο!
Μπορεί να μη λέει τίποτα σε κανέναν, όμως εμένα μου λέει , και μου είναι πολύτιμο.
Τα χω δει αρκετές φορές, όμως, ποτέ οι φορές δε μου είναι αρκετές, λόξα μου, πέστε το, άστε με, έχω κι εγώ τις λόξες μου…
Το βράδυ, βγαίνω στο μπαλκόνι και κοιτάζω. Απολαμβάνω αυτήν την ερημιά, την απόλυτη σιγή, τα τζιτζίκια, τους γρύλους, άκουσα κουκουβάγια, το πρωί άκουσα βατράχια…
Κοιμάμαι και ξέρω πως πλάϊ, στα 200 μέτρα από δω, ησυχάζει ο Ερμής του Πραξιτέλη και κάπως μου ρχεται αυτό, κάνει ένα κρακ μέσα μου, τι να σας λέω… ξέρω πως εσείς καταλαβαίνετε…
~Ναοί στο σχήμα του ουρανού~
~Και γαλήνιοι αμφορείς~

Είμαι ευχαριστημένη που βρίσκομαι σ` αυτό το χώρο, γενικά.
Βάζω λίγη τάξη στα μέσα μου . Όλα εδώ τακτοποιούνται, είναι ξεκάθαρα, έχεις μπροστά και πίσω σου, και πολύ κοντά σου το χρόνο, τους αιώνες, το σήμερα, βλέπεις through, τίποτα όμορφο δεν έχει αλλάξει διασχίζοντας το χρόνο, η ομορφιά είν’ εδώ, έτσι πρέπει να ναι τα μέσα μας, σταθερά, διαχρονικά, λιτά, κλασσικά, αμετακίνητα, ωραία! Αμετακίνητες οι αξίες μέσα μας. Κι ό, τι αγαπάμε, αμετακίνητο. Αιώνιο.

ΔΙΚΤΥΟ γυναικών

Γνώρισα ανθρώπους.
Ενα ολόκληρο ΔΙΚΤΥΟ γυναικών να διαβουλεύεται.
Ένα ολόκληρο δίκτυο, γυναικείας αλληλεγγύης.
Δεν είμαστε ο καθένας μόνος του!
470 γυναίκες, απ` τα πιο ζωηρά κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας…
Αγρότισσες, επιστημόνισες, επαγγελματίες, εργάτριες, αστές…

Κάποιες κάνουν για παρέα, για τον τρόπο που σκέφτονται, για τον αγώνα τους, για το ήθος, για την ποιότητα, για τον τρόπο που διεκδικούν, για τον τρόπο που μάχονται, για τις κουβέντες, για το γέλιο, για τον τρόπο που γλεντάν και την καλή τους διάθεση.
Για τη δύναμή τους.
Χτες το απόγευμα, ήρθε και μας μίλησε ένας φίλος, ήταν η καλύτερη εισήγηση, μακράν, όχι επειδή είναι φίλος, μα γιατί αυτή είναι η αλήθεια. Μετά την ομιλία, κολλήσανε, σα μέλισσες γύρω του...
Αργά, μιλήσαμε στο τηλέφωνο.
«Πώς τα είπα, σε σχέση με τους άλλους εισηγητές;»
«Μα… Τα μεγέθη είναι ασύγκριτα» (Πράγματι ασύγκριτα!). «εξάλλου, είδες και μόνος, πώς κολλήσανε οι μέλισσες, στο μέλι»

(γέλια...)

.

… Είναι που κάποιοι άνθρωποι έχουν τον πήχυ πολύ ψηλά, γνώση, εσωτερικότητα, ιδιαίτερες ικανότητες και δεν έχεις παρά να μαθαίνεις απ’ αυτούς… μορφώνεσαι, εκπαιδεύεσαι, μαθαίνεις.
Αυτά.


Ευχαριστώ architecte, για την καινούργια ενημέρωση, τα ξαναείδα τα άτια του ουρανού, και μαζί μου τα είδαν κι αρκετοί άλλοι, κρασάκι πίναμε εκείνη την ώρα και τους έβαλα όλους να κάνουν στροφή κεφαλής στον ουρανό.


Γειά σου Κώστα Χατζηχρήστο, με τη Γαστούνη σου!
-Χτες μεσημέρι, μας είχαν τραπέζι στη Γαστούνη-.

Απόψε το βράδυ στο Κατάκωλο, πλάϊ στη θάλασσα.
Κάθε μέρα κι αλλού.

.

.

.

.

.

Παρασκευή βράδυ

Θα σπάσει, μας έλεγαν
Θα ξανασπάσει, μας ξανάλεγαν,

Σιγά μην σπάσει ο καπιταλισμός!

Ελάχιστες, συνοπτικές σημειώσεις,
από εξαιρετική εισήγηση ανδρός.

Από το 1869, γράφει ο Γιάννης Κορδάτος στην «Ιστορία του Εργατικού Κινήματος», προεβλήθη η συμμετοχή των γυναικών, στα τοπικά ζητήματα.

Απασχόληση της γυναίκας με την τοπική κοινωνία, σημαίνει αύξηση της ποσότητας και της ποιότητας εργασίας.

Βαρύνον καθήκον της γυναίκας, να αποκαταστήσει και την εργασιακή ισότητα

Περιφέρεια:
Το πολιτικό σύστημα διστάζει να προσδιορίσει επακριβώς τον όρο «Περιφέρεια».
Η πρωτεύουσα απορροφά το μεγαλύτερο μέρος από τους παραγωγικούς, πολιτιστικούς και ανθρώπινους πόρους.

Το σύστημα σήμερα:
Σύστημα ακραία νεοφιλελεύθερο. Αδιέξοδο. Η ύστερη νεωτερικότητα!
Το χαρακτηριστικό του συστήματος (εκτός από την άνιση κατανομή των πόρων κ.τ.λ.), είναι η εργασιακή ανασφάλεια.
Βρισκόμαστε σε εργασιακή απορρύθμιση →
Ρωγμή στην κοινωνική συνοχή.
Ιδιωτικοποιήσεις, υπό το αμήχανο βλέμμα του κράτους.
Καταρρέει η δημόσια επιχείρηση.
Μέλημα είναι πλέον το ~πωλείν~, κι όχι το ~εκσυγχρονίζειν~
Η οδηγία Bolkenstein βαδίζει προς την κατάργηση των προστατευτικών, κοινωνικών ελέγχων.
Υπάρχει μετάλλαξη του συστήματος, ως προς την αξία προστασίας των μισθωτών.
Η εργασία είναι δημόσιο αγαθό και δικαίωμα.
Υπάρχει διάβρωση των συλλογικών εκφράσεων.
Το πλαίσιο είναι απορρυθμιστικό.
Εκχωρούνται αρμοδιότητες από την κεντρική εξουσία, χωρίς αντίστοιχα να εκχωρούνται πόροι.
Οδηγούμαστε σε ψευδαίσθηση αυτοδιοικητικής λειτουργίας.
Ο θεσμοθετημένος μηχανισμός αντίδρασης, (κόμματα, αυτοδιοίκηση, συνδικάτα), σε αδυναμία, διότι οι εξελίξεις, διεθνώς, έχουν ξεπεράσει τους πάντες.
Υποταγή της πολιτικής εξουσίας σε οικονομικά κέντρα.

Κοινωνικοί κίνδυνοι, ως προς τις γυναίκες :
Γηρατειά, χηρεία, αναπηρία, μητρότητα, ανεργία.

Ασιατικός αιώνας.
Η ανθρώπινη απασχόληση στον πλανήτη , σε πρωτοφανή, παγκόσμια πίεση.
1.500.000 πάμφθηνων εργατών. Τόσο αφάνταστα φθηνό δυναμικό χρησιμοποιεί το κεφάλαιο!
Τα χειρότερα για την ανθρώπινη απασχόληση και το κοινωνικό κράτος δεν έχουν ακόμα έρθει !...
Σήμερα, υπάρχει η χειρότερη προοπτική για την εργασία της γυναίκας, από τα τελευταία εκατό χρόνια.
Όσοι έφτιαξαν την agenda, G8 κ.τ.λ., πρέπει να αναθεωρήσουν!

ο καθείς μας,
οφείλει να πεi :
.

Δεν θα προσφέρω υπηρεσίες στο σύστημα,
εγκαταλείποντας την κοινωνία...

Δεν εγκαταλείπω την κοινωνία!

επιεικείς, να είσαστε...
σβύνω, γράφω, ξανασβύνω, ξαναγράφω... μόνιμα...

κι όταν είμαι ταραγμένη, κάνω σαρδάμ...
λάθος! κάνω lapsus calami...

Εν τη καμίνω !

φίλοι, καλά μου είσαστε;

sas stelno kalimera kai agapi apo arhaia olympia, opou tha mino mia mera akoma.
eho ferei mazi laptop gia na milame ta vradia, ma sto domatio den boro na mpo sto internet, etsi, *PARAKALESA
kai sas grafo apo to computer tis reception !
se douleia eimai, dipla sta arhaia, ap' to domatio vlepo ton arhaiologiko horo, e, einai spoudaio!

thelo na eisaste kala !

Τα είδα Andrew, τα είδα !

.

.

(θα σου γράψω σε λίγο)...

.

.

ένα παιδί μετράει τ' άστρα

.

.

περάσαν πάνω απ' το κεφάλι μας, καμαρωτά,

λαμπερά σαν αστέρια,

ένα μπρός, το άλλο πίσω σε μικρή απόσταση,

για δύο πράγματι, υπέροχα λεπτά,

στον ανέφελο ουρανό μας !

.

.

.

άσε που βγήκα στο μπαλκόνι απ' τις 10, διότι είχα άγχος, μ' εκείνο το 10.17΄ σου

και διότι κανένα, μα κανένα ρολόϊ μου, δε δείχνει την ίδια ώρα με το άλλο...

άλλη ώρα δείχνει το swatch στον καρπό, άλλη ώρα το ρολόϊ του κινητού, άλλη ώρα το ξυπνητήρι στο προσκεφάλι, άλλη το ρολόϊ της κουζίνας και άλλη αντί άλλης το computer...

δε θέλω να τα ρυθμίσω όλα στο λεπτό. τ΄αφίνω λοιπόν, ξέρω όμως πάντα τι λάθος κάνει το καθένα, και συντονίζομαι.

έτσι, βγήκα απ' τις δέκα, τριγυρνώντας το κεφάλι σαν περισκόπιο, για ευαισθητοποίηση - προετοιμασία.

όντως πολύ λαμπερή η πούλια, αστραφτερή - αστραφτερή, θηλυκιά και περήφανη, μακριά όμως απ' τη φέτα πεπονιού.

ανάμεσά τους απόψε, συμμετρικά, δυό μεγαλούτσικοι αστερισμοί.

.

δεν ήξερα τι πρέπει να κοιτάω και τι πρέπει να περιμένω...

έτσι, στριφογύριζα, έχοντας στο οπτικό μου πεδίο ένα πολύ μεγάλο κομμάτι ουρανού.

είδα καθαρά τον μεγάλο χαρταετό, τ' αστέρι του βορρά, τη μικρή αρκουδίτσα, εκείνον τον αστερισμό τον σαν καρέκλα, που ποτέ δε θυμάμαι πώς τον λένε.

έριχνα στη σκοτεινιά και ματιές στο ρολόϊ...

10.05΄

τίποτα. ούτε καν από μακριά. θα είναι πολύ ψηλά άραγε;

θα φαίνονται;

είδα σε μιά στιγμή ένα μικρούλι, πολύ ψηλά, που μου φάνηκε πως κινήθηκε...

μάλλον λάθος είδα.

το καλοκαίρι τα βράδια, στην ταράτσα της Κέρκυρας, στην απόλυτη σκοτεινιά, κοιτάζοντας προς τα πάνω, βλέπω καμιά φορά, πολύ ψηλά, σχεδόν ανάμεσα στο γαλαξία, να κινείται κάποιος μικρός δορυφόρος.

έτσι θα ναι απόψε;

10.10΄

τίποτα. ίσως κοιτάζω σε λάθος μεριά του ουρανού. ίσως αυτά κινούνται στην πίσω μεριά της πολυκατοικίας, προς τον Υμηττό. θα δούμε...

10.16΄

να τα!

ανοιγοκλείνω μάτια για να σιγουρευτώ.

ξέρω πως αυτά είναι τα σωστά.

.

και τα δύο μαζί,

ένα πιό μεγάλο μπροστά, σαν ένα λαμπερό, καμαρωτό αστέρι, σε μικρή απόσταση ακολουθεί το πιό μικρό,

έχουν σταθερή απόσταση μεταξύ τους

και διανύουν μιά σταθερή, όχι πολύ γρήγορη τροχιά, τόσο όσο χρειάζεται για να μπορέσεις να τα εντοπίσεις πρώτα, να σιγουρευτείς έπειτα, και ν' ακολουθήσουν τα μάτια την πορεία τους, καμαρώνοντάς τα. καμαρώνοντας, δηλαδή, τις ιστορίες που πάει και φτιάχνει ο άνθρωπος!

εκείνη τη στιγμή, κατάλαβα, σκληρέ μου, γιατί μου έκλαψες χτες.

απ' το βορά προς την ανατολή μου φάνηκε η πορεία τους - αλλά εδώ, μπορεί να κάνω και λάθος...

.

τρεχάλα έφυγα απ' το πλαϊνό μπαλκόνι, πηδώντας μες στα σκοτάδια πάνω από βιβλία για τσιμέντα και σκουριές, που η Αννούλα μου έχει αραδιασμένα στο πάτωμα, και βγήκα στο μπαλκόνι du coté Υμηττός.

έτσι, τα πρόλαβα λίγο ακόμα, σαν περήφανα άστρα που αργά δύουν, ή σαν άτια του ουρανού, το μεγάλο που διέσχιζε μπροστά χάθηκε πρώτο, και το μικρό ακολούθησε.

αυτό ήταν.

πάει.

.

ευχαριστώ, γιατί σκέφτηκες να με ειδοποιήσεις.

.

ψιτ, καλό μου παιδί,

αύριο, προβλέπει τίποτα το πρόγραμμα ;

(smile και φιλιά)

.

E lucevan le stelle

.

(μπορεί να είναι απ' την Tosca, μπορεί να κάνω και λάθος...)

E lucevan le stelle

E olezzava la terra

Stridea l'uscio dell'orto

E un passo sfiorava la rena

Entrava ella, fragante

Mi cadea fra le braccia

Oh ! dolce baci, o languide carezze

Mentr'io fremente

Le belle forme disciogliea dai veli !

Svani per sempre il sogno moi d'amore

.

άντε, κι άλλο ένα

.

.

.

Nessun Dorma

.

(απ' την Turandot)

Nessun dorma! Nessun dorma!

Tu pure, o Principessa,

nella tua fredda stanza

guardi le stelle che tremano

d'amore e di speranza!

.

Ma il mio mistero

il nome mio nessun sapr

No, no, sulla tua bocca lo dir

quando la luce splender

Ed il mio bacio scioglier

il silenzio che ti fa mia!

.

Il nome suo nessun sapr

E noi dovrem, ahim

.

Dilegua, o notte! Tramontate, stelle!

Tramontate, stelle! All'alba vincer

Vincer

περούκα

από άστρα

απόψε

H αρχαία σκουριά
ή
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει

-Και το φεγγαράκι πάνωθέ μας-


Πώς να μη σας τα πω;

Ξένος Ν.

η Ρωμαϊκή Αγορά

Απέναντί μου, οι αέρηδες

– οι δικοί σου, φίλε αίολε -

Αριστερά η κεραμοσκεπής, με το κυπαρίσσι πλάϊ της σκούρο κι ευθυτενές,

πίσωθέ μας το φεγγάρι ένα νύχι με την πούλια γραμμένη, μόνιμη ερωμένη δίπλα του,

και δεξιά, άνω, το θαύμα του καιρού, των μαθιών και της ψυχής μας, η μάνα Ακρό πολις.

.

Aki,
αν μπεις απόψε και διαβάσεις, θέλω να θυμηθείς ! Στο ζητάω , υπάρχει λόγος σοβαρός.
Εσύ, ίσως από τότε έχεις να ρθεις, μιάς και σε κέρδισε άλλος τόπος, κύμα πλάϊ στο κύμα…
Εμείς ερχόμαστε τα καλοκαίρια, μα απόψε, ετούτη δω η βραδιά ήταν ιδιαίτερη.
Κι εκείνη, Aki, ιδιαίτερη ήταν ! μα έλα που δεν το ξέραμε τότε, και που το μάθαμε τόσα χρόνια μετά!

Τι κυκλωτικός είναι ο καιρός!

Παιδιά είμασταν...
Εσύ, εγώ, ο Ερρίκος –ήταν κι ο Ερρίκος μας, ε;- ο Γιώργος, ο Λάζαρος, η Βάντα, ο Αλέκος, η Όλγα, ίσως η Διώνη, ο Γιάννης, δε θυμάμαι ποιος άλλος, απ’ την παλιά παρέα…
Ο μάγος Χατζιδάκις στη Ρωμαϊκή αγορά…
Μόλις άρχισε η μουσική κι εμείς μεθυσμένα παιδιά πιάσαμε το τραγούδι, γύρισε με τη μπαγκέτα στο κοινό, και μας επέπληξε ! «δεν ήρθαμε εδώ, για να τραγουδήσετε εσείς» είπε, αν θυμάμαι καλά, ή τέλος πάντων κάτι τέτοιο…
Σούζα καθίσαμε , θέλω αν απόψε διαβάσεις, να θυμηθείς, Aki.
Υπάρχει λόγος.

Γιατί ο καιρός είναι κυκλωτικός και άρχων.

Δεν ξεφεύγει εύκολα ο άνθρωπος απ’ τον καιρό, κι απ’ αυτό που του γράφει…

αρχαίο διάταγμα

απαγόρευσης βυρσοδεψίας στον Ιλισσό

Κείμενα για τα αρχαία μας μάρμαρα,
κείμενα που ο λόγος τους έχει κλεισμένη μουσική μέσα του, ακούσαμε χτες βράδυ.

.


"Εδώ, πάνω σ’ αυτόν τον βράχο,

-έγραψε ο Δ. Πικιώνης-

βλέπεις
πώς η ΦΥΣΗ μπορεί να γίνει ΤΕΧΝΗ !
ή
πώς η φύση πρέπει να γίνει τέχνη !


ετούτο εδώ, είναι ένα έδαφος πλούσιο σε ΑΙΣΘΗΤΙΚΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ.

Έτσι γίνεται η μετάβαση από τη φύση στην τέχνη"



αυτό , που ο Σολωμός είπε με άλλα λόγια

«η τέχνη σιωπηλή, λατρεύει τη φύση»

κι έπειτα,

«αναδύεται απ’ αυτή τη γη μια ενέργεια πνευματική»,
γράφει η Virginia Woolf.
«αν αναλογιστεί κανείς , πώς έχει σταθεί μέσα στη νύχτα , αιώνες τώρα το μνημείο,

τότε βλέπεις, πως από τον κόσμο ολάκερο, διαρκέστερος είναι ο Παρθενώνας»


ε λοιπόν, αγάπες μου, στον Παρθενώνα απόψε θα πάρω όρκο, πως τούτο εδώ το φεγγαράκι δεν είναι χάρτινο.


Πού το θυμήθηκες, καντάδα να σου κάνω;

Κι όταν σιγοψιχαλίζει τα βασιλικά ποτίζει

«λησμόνησα τον εαυτό μου, πατώντας σ’ εκείνα τα χώματα»,

γράφει ο Τερτσέτης για τον Αντρέα Ζαϊμη

κι ο Goethe «ζωγράφος amateur” (!)

για το κεφάλι του αλόγου

στο άρμα της σελήνης,
«ο καθένας ας είναι με τον τρόπο του έλληνας»

το πληγωμένο πρωτάλογο,

περιμένει στο Βρεταννικό

ο ερωτικός Flaubert ,

«η κίνηση του ρούχου παράφορη…
εκείνο το στήθος με τους ολοστρόγγυλους μαστούς»

Federico García Lorca

Sevillanas del siglo XVIII

¡Viva Sevilla!

Llevan las sevillanas

en la mantilla

un letrero que dice:

¡Viva Sevilla!

.

¡Viva Triana!

¡Vivan los trianeros,

los de Triana!

¡Vivan los sevillanos

y sevillanas!

.

Lo traigo andado.

La Macarena y todo

lo traigo andado.

Lo traigo andado;

.

cara como la tuya

no la he encontrado.

La Macarena y todo

lo traigo andado.

.

Ay río de Sevilla,

qué bien pareces

lleno de velas blancas

y ramas verdes.

.

.

Fernando Pessoa

«το εθνικό και το αιώνιο συναντήθηκαν μόνο στην αρχαία ελλάδα»
«το καλλιτεχνικό έργο που υπερβαίνει τα χωροχρονικά όρια της εποχής του»

.

Ave Maria,tào Pura

Virgem nunca maculada

Ouvi a prece tirada

No meu peito de amargura.

Vos que sois cheia de graça

Escutai minha oraçao

Conduzi-me pela mào

Por esta vida que passa

Bendita sois vos Maria

Entre as mulheres da Terra

E voss "Alma So" encerra

Doce imagem d'Alegria.

Ditosa Santa Maria

Vos que sois a màe de Deus

E que morais là no Céus

Orai por nos cada dia

.

Fernando Pessoa

συνεχίζει