quartier libre a dit :

ο όρος είναι δικός μου - τον διεκδικώ :)

τον έχω διατυπώσει σε άρθρο, σε περιοδικό,
και καταγράψει πριν τρία ίσως χρόνια, στο παλιό forum του Δεύτερου :

να προχωρήσουμε σε

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

genna a dit :

Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά
να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, στην μνήμη των νεκρών και των χαμένων,
στην ελπίδα μιας διαρκούς και μόνιμης διαμαρτυρίας για προστασία και αναγέννηση.

Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά
να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, οχημάτων, εργασιών, σκέψεων, θορύβων
όρθιοι και σιωπηλοί όπου βρεθούμε να αφουγκραστούμε τους ήχους της γης.

Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά
να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση, όλου του συστήματος,
οικονομικού, πολιτικού, εργασιακού, επικοινωνιακού
να δείξουμε ότι δεν είμαστε πολλοί, είμαστε όλοι, που πενθούμε, ελπίζουμε και συμπαραστεκόμαστε ενεργά.

Την Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου στις 12 το μεσημέρι για τρία λεπτά
να προκαλέσουμε μαζική α-κινητοποίηση,
να παγκοσμιοποιήσουμε το δικό μας μήνυμα σε όλο το πλανήτη
στέλνοντας το μήνυμα για συμμετοχή την ίδια ώρα Ελλάδας σε όλο τον κόσμο σε όλες τις γλώσσες.

Μήνυμα για SMS και email:

ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 5 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΛΕΠΤΑ
ΝΑ ΠΡΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΗ Α-ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΝΑ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΧΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΖΟΙ,
ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΣΙΩΠΗΛΟΙ,
ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΧΑΜΕΝΩΝ,
ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ.
ΔΙΑΔΩΣΤΕ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ.

Διαδώστε την προσπάθεια με sms και email στην Ελλάδα και το εξωτερικό, σε απλούς πολίτες , Μ.Μ.Ε., Οργανώσεις. Όποιος μπορεί ας το μεταφράσει . Να γίνει μήνυμα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου μιας κοινής αφετηρίας, μιας κοινής προσπάθειας, μιας κοινής νέας αρχής.
Περισσότερα και συντονισμός δράσης στο http://manosnik.blogspot.com/

A.K.

Στ’ αλήθεια το λέω, διόλου δεν με κουράζεις.
Τόσο ακριβός, μου είσαι, που δεν με κουράζεις.
Ώρες ώρες, θέλω να σου εκμυστηρευτώ κάτι κουβέντες, μα κάτι κουβέντες, που δεν ξέρω αν ποτέ , στις έχουν ξαναπεί.
Να σου πω, για παράδειγμα, πόσα σου χρωστάει η ζωή μου.
Πώς αρχικά εσύ με διαμόρφωσες. Εσύ έπλασες παιδικά τα μέσα μου. Εσύ έφτιαξες τα αντρίκια μέσα μου.
Ώρες ώρες, να σου πω, πως νιώθω ονειροπόλα σαν τα μισά και τα ολόκληρά σου τα φεγγάρια, ευαίσθητη σαν τα σύννεφα της βροχής σου, σκληρή σαν τα κοτρώνια σου, ευλογημένη σαν τα θυμάρια σου, πεισματάρα σαν τα κυκλάμινά σου, σκοτεινή σαν τις σπηλιές σου, ορεσίβια σαν τις κουμαριές σου, τραχιά, σαν τις άγριες ορχιδέες σου, ήμερη σαν τα μωβ σου κρινάκια, ανήμερη σαν τους κίτρινους κρόκους σου, βλέπεις ; πόσα δεν έχω ζηλέψει από σένα!
Κι άλλα, μύρια όσα…
.

Πως πάντα παρατηρούσα τους θυμούς σου, τις σκοτεινιές, τα μπουμπουνητά, το γελαστό σου πρόσωπο.

Πως πάντα περπατούσα ανιχνεύοντας, τα φωτεινά μονοπάτια σου. Και τα σκοτεινά.
Τους τοίχους, τις μάντρες, τις μονές, τα μικρά εικονοστάσια σου.
Τα ξέφωτα με τις κουκουναριές.
Τους πρώτους μας έρωτες, στις σκιές σου κρυμμένους. Και το χέρι τ’ αντρίκιο να χαϊδεύει φυλλώματα.
Τα ου και τους σκίνους και τις αγκαθιές.
Μέλισσα, μέλισσα, μέλι γλυκύτατο, και φουντωτή μου ουρά χαρταετού της σαρακοστής και αλεπουδίσιο μου βάδισμα στα χιόνια.
Το τσακάλι να ουρλιάζει, τα βράδια που διάβαζα. Μούσα πολύτροπος και το τσακάλι να ουρλιάζει.
.

Στ’ αλήθεια το λέω, διόλου δεν με κουράζεις.
Τόσο ακριβός, μου είσαι, που δεν με κουράζεις.
Κι έτσι μ’ έφτιαξες
Που να μπορώ και στη ράχη μου ακόμα
Αν χρειαστείς
Να σε σηκώσω.

.

.

στον Υμηττό μου

kteos a dit :

Η έκφραση "ασύμμετρη απειλή" χρησιμοποιήθηκε μετά την τρομοκρατική επίθεση της 11ης Σεπτεμβρίου στους δίδυμους πύργους της Ν. Υόρκης, για να περιγράψει (αδόκιμα κατά τη γνώμη μου) μια κατάσταση πέραν της συνηθισμένης, της αναμενόμενης.
Έτσι, μια ασύμμετρη απειλή αποτελεί έναν εξαιρετικό κίνδυνο που δύσκολα μπορούμε να αντιμετωπίσουμε,
μια ασύμμετρη βλακεία αποτελεί μνημείο ελαφρότητας χειρότερο από τις συνήθεις βλακείες που ακούμε καθημερινά,
ασύμμετρη ανικανότητα είναι η ακραία αδυναμία μας να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις οι οποίες αποτελούν μέρος του έργου και των καθηκόντων μας κ.ο.κ.
Φυσικά, πίσω από τις καταστροφικές φωτιές του φετινού Αυγούστου, που ακόμα δεν έχουν σβήσει, μπορεί να βρίσκονται οικοπεδοφάγοι, πυρομανείς, κερδοσκόποι, τρομοκράτες, εχθροί του έθνους, πράκτορες σκοτεινών δυνάμεων, φρικιά, εξωγήινοι εισβολείς από τον Σείριο κ.λπ. Καθένας μπορεί να εντάξει μέσα σε μια ασύμμετρη απειλή τους φόβους και τις φοβίες του ή τις υποψίες του (στην καλύτερη περίπτωση).
Μπορεί ακόμα κάποιος να κρύψει μέσα στην ασύμμετρη απειλή την ανικανότητά του.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί την επικαιρότητα, τα τελευταία περίπου 30 χρόνια, οι αρχές ψάχνουν να βρουν " ... 2 νεαρούς με κράνος που επέβαιναν σε μηχανή μεγάλου κυβισμού, μάρκας εντούρο"(!!!)
Εις μάτην. Πάντα ξεφεύγουν. Και μαζί τους ξεφεύγουν και οι ευθύνες για τις καταστροφές. Ύποπτοι για εμπρησμό, μαθητές δημοτικών σχολείων ή πελάτες Κ.Α.Π.Η., δύσκολα μπορούν στα σοβαρά να θεωρηθούν ως ασύμμετρη απειλή.
Πριν όμως αναζητήσουμε εξηγήσεις στις ασύμμετρες απειλές ας αναρωτηθούμε για απλούστερα θέματα της καθημερινής ζωής μας.
Πόσοι συμπολίτες μας χρησιμοποιούν το στακτοδοχείο των αυτοκινήτων τους;
Γιατί οι παρειές των δρόμων μας είναι προεκτάσεις χωματερών γεμάτες με σκουπίδια;
Πόσοι Ο.Τ.Α. καθαρίζουν τις περιοχές της ευθύνες τους από σκουπίδια, φύλλα, πευκοβελόνες κ.λπ.;
Τί μέτρα και μέσα άμεσης αντιπυρικής παρέμβασης υπάρχουν και λειτουργούν σε σημεία ιδιαίτερου κινδύνου;
.

Αν καταφέρουμε να μεγαλώσουμε μια νέα γενιά με ευαισθησίες, στάσεις, απόψεις και πρακτικές φιλικότερες στο περιβάλλον, τότε ίσως να μην υπάρχει ανάγκη να καταφεύγουμε στις ασύμμετρες απειλές.
.

Αντί επιλόγου:
Θαυμάστε την απάντηση που εισέπραξε συνάδελφος στο αίτημά του για συμπλήρωση του ωραρίου του με πρόγραμμα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης:
"Αν θες περιβαλλοντική εκπαίδευσ, να πας να ουργώσς καν χουράφ στου χουριό σ"
(μετάφραση: "αν θέλεις περιβαλλοντική εκπαίδευση, να πας να οργώσεις κανένα χωράφι στο χωριό σου")

ange-ta a dit:

Τετάρτη 29/8 υπάρχει γενική διαμαρτυρία.
Στη πλατεία της πόλης που βρισκόμαστε.
Στην Αθήνα στην πλατεία Συντάγματος, στις 19.00
Λεπτομέρειες στο βλόγκ της αναδάσωσης
http://anadasosi.blogspot.com/

βάλτε τα μαύρα σας και ελάτε και σεις!

idefix a dit :
.

Να πάρουμε τα βουνά στην πλάτη μας !

.

«Ατλαντας του Φαρνέζε»

αποτελεί μέρος της συλλογής Φαρνέζε

στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης.

Μαρμάρινο άγαλμα του Άτλαντα

που σηκώνει στους ώμους του τη γη

(βρίσκεται στο Μουσείο Νεάπολης της Ιταλίας)

Ανάγλυφο άγαλμα (460 π.Χ.) στη μετόπη του ναού του Δία στην Ολυμπία,

στο οποίο εικονίζεται ο Άτλαντας (στη μέση) με τη μορφή γίγαντα

να υποβαστάζει τον ουρανό.

Δεξιά είναι ο Ηρακλής και αριστερά μια νύμφη.

Το άγαλμα αυτό βρίσκεται σήμερα στο Μουσείο της Ολυμπίας

Αρχιτεκτονικό ανάγλυφο Άτλαντα του αρχαίου θεάτρου Διονύσου


Αρχιτεκτονικό ανάγλυφο Άτλαντα του Ακράγαντα Σικελίας
.
.
.
.
.

http://bougepas.blogspot.com/2007_06_01_archive.html

Μνημεία της UNESCO

Πολιτιστική Κληρονομιά

Το Ιερό της Ολυμπίας

Πέμπτη 21/6/2007

Παρασκευή πρωί, 22/6/07

Σάββατο, 23/6/07

Δευτέρα, Ιούνιος 25, 2007

.

.

.

.

.

στα ψιλά των ειδήσεων πέρασε,

μα μου φαίνεται ,

σήμερα, ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΚΑ, ίσως θα έπρεπε να είναι

μέσα στα πρώτα θέματά μας :

.

σήμερα λοιπόν, Δευτέρα πρωί, 27/8/07,

κι ενώ οι κορμοί ακόμα καίγονται εσωτερικά,

.

δύο Κινέζοι

πήραν ταξί

και πήγαν να δουν τ' αρχαία,

στο μουσείο της Ολυμπίας !

εντάξει. καμιά αντίρρηση.

μα δεν μου φτάνει...

.

.

η ανικανότητα, η γαϊδουριά, η ανικανότητα, ο ωχαδερφισμός, η ανικανότητα, η εγκληματική αμέλεια, η ανικανότητα, ο δόλος, η ανικανότητα,

δεν παλεύονται μονάχα με σιωπηλές διαμαρτυρίες κι "αφ' υψηλού" αξιοπρέπεια.

.

δεν μου φτάνει...

ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΕΜΟΣ !

ξυπνήσαμε ξαφνικά, μέσα σε πόλεμο!
κι αν στον πόλεμο, ΑΤΟΜΙΚΑ και ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ, δεν υπερασπιστούμε ο καθένας τον εαυτό του, τον διπλανό του, τους γύρω του,
κι αν φοβηθούμε να τα βάλουμε με το ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΣ
και το οργανωμένο έγκλημα
με την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό,
τότε, θα είμαστε άξιοι της τύχης μας.

οι άνθρωποι , ανυπεράσπιστοι...

θα πολιορκώ
το "κοίταζε τη δουλειά σου",
με την ΑΓΩΝΙΑ μου

Signature
A.K.

"Ναύτης"
Πέμπτη Αύγουστος 24, 8 η ώρα,
βράδυ
.
.

Τι είν' αυτό, που το λέμε ορίζοντα;

είναι μιά άκρια
από κει που σκάει το κύμα σιγανά στα σκίνα
στην άμμο και τα βότσαλα
ως πέρα, δυτικά στον μεγάλο βράχο
που πλάϊ του έτοιμος να γείρει ο ήλιος.
Πάνω,
ο ουρανός Ιόνιο μπλε
κάτω,
βαθειά από δω, σε νοητήν ευθεία
του Respighi τα πεύκα
και της τροφού λύκαινας, οι κρήνες.
Αυτό είναι, που λέμε ορίζοντα.
Κι ακόμα, να προσδιορίζεται
ετούτη η καμπύλη του ορίζοντα
από μιά σελήνη στο γέμισμα
ωραία, θαρρετά λευκή
κι έναν ήλιο αντίκρυ
μπαλλόνι μισό πορτοκαλί
μισό ανήμερο κίτρινο

μονάχα αυτός είναι ο ορίζοντας
κι η στιγμή της ζωής, μονάχα αυτή.

Άλλο πιά, τίποτα.

στο μεταξύ απόψε,
Παρασκευή 25,
"τα βουνά ταπεινωμένα
απ' τις φλόγες"
παιδιά φευγάτα
άνθρωποι τρομαγμένοι
κυνηγημένοι πληθυσμοί...

Κώστας Ουράνης

(Κωνσταντινούπολη, 1890 - Αθήνα, 1953).

Δεν ωφελεί να καρτεράς όρθιος στην πόρτα του σπιτιού

και με τα μάτια στους νεκρούς τους δρόμους στυλωμένα·

αν είναι να 'ρθει, θε να ΄ρθει, δίχως να νιώσεις από που,

και πίσω σου πλησιάζοντας με βήματα σβησμένα

.

θε να σου κλείσει απαλά, με τ' άσπρα χέρια της τα δυο,

τα μάτια που κουράστηκαν τους δρόμους να κοιτάνε,

κι όταν γελώντας να της πεις θα σε ρωτήσει: «ποιά είμ' εγώ;»

απ' της καρδιάς το σκίρτημα θα καταλάβεις ποιά 'ναι.

.

Δεν ωφελεί να καρτεράς... Αν είναι να 'ρθει, θε να ΄ρθει.

Κλειστά όλα να 'ναι, θα τη δεις άξαφνα μπρος σου να βρεθεί

κι ανοίγοντας τα μπράτσα της πρώτη θα σ' αγκαλιάσει.

.

Ειδέ, κι αν έχεις φωτεινό, το σπίτι για να την δεχτείς,

και σαν φανεί τρέξεις σ' αυτήν, κι εμπρός στα πόδια της συρθείς,

αν είναι να 'ρθει, θε να ΄ρθει - αλλιώς θα προσπεράσει.

A.K.

.

.

Κι η μάνα, που έλεγε πάντα , όταν πονάς, τα δόντια θα σφίγγεις, να μη σ’ ακούει κανείς. Να μην ουρλιάζεις, παιδί μου. Σιγανά. Αυτό είναι το πρέπον. Αυτή είναι η αρχοντιά.

Κι ένα σαξόφωνο, αυστηρό, σώπασαν όλοι για ν’ ακούσουν, καθώς έσχιζε τον αέρα. Βουβάθηκε η πλατεία. Ένα τόσο δα σαξόφωνο, κυρίαρχος στα μάρμαρα, στη θάλασσα απέναντι, και στην καρδιά τους. Σαξόφωνο κυρίαρχος στο πέλαγο , στα γλαροπούλια, στις φυλλωσιές.

Κι η μάνα, που έλεγε πάντα, είσαι το παιδί μου το καλύτερο. Η θυγατέρα η χαϊδεμένη. Το θάρρος μου. Ποτέ να μη λυγίσεις, θάρρος μου. Ποτέ, θάρρος μου, εσύ μη μου λυγίσεις ποτέ.

Και ξύλινα, μουσικά κουτιά. Für Elise . Τους δίνεις μια στροφή, κι ο ήχος βγαίνει σαν τζίνι. Α λα Τούρκα. Für Elise. Α λα Τούρκα. Και ξανά η Ελίζα. Tο βιολί ανάμεσα ώμο και σαγώνι. Für Elise.

Κι η μάνα, του σύμπαντος η σταθερά. Της νύχτας η σταθερά. Της μέρας η σταθερά. Της αγάπης η σταθερά. Της ψυχής η σταθερά. Της παρουσίας η σταθερά. Της κραυγής η σταθερά. Η σταθερά της αλήθειας.

Κι ένα ασημένιο νόμισμα απ’ τις ανασκαφές της Σαμοθράκης. Με μια απεικόνιση. Οι αχιβάδες του Άντεν , τα κοράλλια του Άντεν. Ένα ακροκέραμο μαρμάρινο, της Αμφίπολης. Πολύχρωμα κουφάρια αχινών. Και μια ανεμώνα του βυθού, φυτρωμένη σε βότσαλο.

Κι η μάνα, μοσχομπίζελα και γαρυφαλλιές. Κεράκια αναριχώμενα, χιώτικα γιασεμιά, και φούλι. Η μάνα, σιγανή, αμίλητη, να σε κοιτάει μονάχα και να διαβάζει. Τις τροχιές των αστεριών. Και τις γραμμές της ερημιάς, στις παλάμες .

Μια Κυριακή του Μάρτη


Στίχοι: Nίκος Γκάτσος
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Μια Κυριακή του Μάρτη
και μια Σαρακοστή
Eσύ 'σουν στο κατάρτι
κι εγώ στην κουπαστή.
Κρατούσαμε το δάκρυ
στα ματοτσίνορα,
για μας δεν είχαν άκρη
της γης τα σύνορα.
.

Δε σού' στειλα το μήλο
και σ' έχασα από φίλο,
μα μ' ένα πορτοκάλι
θα σε κερδίσω πάλι.
.

Φίλα με της καρδιάς μου καραβοκύρη,
να ξαναπιώ τον ήλιο σ' ένα ποτήρι.
Φίλα με Αυγερινέ μου να γίνω Πούλια,
τραγούδι να μου λέν τα θαλασσοπούλια.
.

Μια Κυριακή του Μάρτη
και μια Σαρακοστή
κρεμάσαμε στο χάρτη
μια κόκκινη κλωστή
και δίπλα στο τιμόνι
όταν γυρίσαμε
το πρώτο χελιδόνι καλωσορίσαμε.
.

Δε σου στειλα το μήλο
και σ' έχασα από φίλο
μα μ' ένα πορτοκάλι
θα σε κερδίσω πάλι.
.

Φίλα με της καρδιάς μου καραβοκύρη,
να ξαναπιώ τον ήλιο σ' ένα ποτήρι.
Φίλα με Αυγερινέ μου να γίνω Πούλια,
.

τραγούδι να μου λέν
τα θαλασσοπούλια.


.
.
.



Θα κάτσω σπίτι


Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης
Πρώτη εκτέλεση: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
λοιπόν απόψε δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
κι άμα πεινάσω τηγανίζω καν' αυγό
.

Και όταν ακούω να χτυπάει το τηλέφωνο
θα το κοιτάζω και δεν θα απαντώ
γιατί όταν χτυπάει το τηλέφωνο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό
.

γι' αυτό
Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
οχυρωμένος κι από μέσα το κλειδί
Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
γιατί αυτό το έργο το 'χω ξαναδεί
.

Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
σεισμός να γίνει, δεν πρόκειται να βγω
Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
κι ας με ξεγράψουν τα ρεμάλια απ' αρχηγό
.

Γιατί άν βγω θα προκύψει κανά μπλέξιμο
κι ένας Θεός ξέρει που θα κοιμηθώ
και όπως λεν κι οι ινδιάνοι για το μπλέξιμο
εννιά φορές στις δέκα είναι για κακό
.

γι' αυτό
Θα κάτσω σπίτι, θ'αράξω σπίτι
και δεν σκοπεύω από δω να κουνηθώ

Signature

A.K.

.

Ανάμεσα στον αστερισμό του Κενταύρου και στο τελευταίο της Άρκτου φωτεινό άνθος, διαβαίνεις.
Σαν μικρό μου εντελβάϊς, Eσύ. Και σαν αμάραντος. Βουνίσιος. Στα βουνά η περηφάνια μου. Στη θάλασσα, αντέχουν οι κρίνοι της άμμου. Στα βουνά, οι αμάραντοι.

Εκεί, κατέβηκε μιάς εφηβίας ερημικής τη σκάλα. Δεν θυμάται αριθμό των σκαλοπατιών. Επτά, ή οκτώ ίσως.

Η κάμαρη με το μεγάλο δρύινο τραπέζι, στη μέση. Χοντρά, λιονταρίσια ποδάρια, με νύχια. Louis XV. Και μια στάμνα. Ωραία που είναι, να χεις γιομάτη μια δροσερή στάμνα, στη γωνιά. Και μια σκληρή σκούπα από φρύγανα.
Ένα παράθυρο στο βορρά, ένα στον νότο. Πατζούρια ξύλινα. Στο παράθυρο του βορρά, χρυσάνθεμα κίτρινα, κάποτε καφε κόκκινα. Και ντάλιες, νερατζιές, μια λεμονιά, παλιό πηγάδι, μαγγανοπήγαδο, χοντρό σκοινί, κουβά τσίγγινο.
Στου νοτιά το παράθυρο, τενεκέδες από φέτα, και λάδι. Και κρίνοι άσπροι, με καρδιές κόκκινες. Σου θυμίζουν τα βοτσαλωτά στις αυλές και τις νεοκλασικές κίτρινες, γαλάζιες, ροζ προσόψεις. Και το μπαξέ στο Πέδι.
Κι απάνω στο τραπέζι, χαρτόνια ματ, καντσόνε και μολύβια. Για τις σκιές, κάρβουνο. Και πένες της καλλιγραφίας, κοντυλοφόροι, μπουκάλια γυάλινα, με μελάνι (de Chine) .
Κι εκείνα τα Larousse του 1900. Κι ακόμα, éditions en musique d' un recueil (vingt cantiques populaires).

Φυλαγμένα.
Αχ, πώς αναπηδήσαν όλα, σαν ελευθέρωσες Εσύ, τη λέξη.
Ελεύθερη λέξη, διασχίζει το χρόνο, σαν Eσύ, ανάμεσα στον αστερισμό του Κενταύρου, και στο τελευταίο της Άρκτου φωτεινό άνθος.
Αιώνια.
Πώς την απελευθέρωσες τούτη τη λέξη; Αιώνια.

εμπρός,
μάααρς !

Mars

Ο πλανήτης Άρης θα είναι ορατός στον ουρανό τον Αύγουστο.

Θα φανεί τόσο μεγάλος όσο η Πανσέληνος χωρίς κιάλια, με γυμνό μάτι .

Πιο καλά θα μπορεί να παρατηρηθεί στις 27 Αυγούστου κατά της 12.30 το βράδυ, όπου ο Άρης θα βρίσκεται σε απόσταση 34.65 μίλια από τη γη.

Λένε, ότι θα μοιάσει σαν να έχει η γη 2 φεγγάρια.

Η επόμενη φορά που ο Αρης θα έρθει τόσο κοντά θα είναι το 2287.

Εμείς,

αυτά έχουμε διαβάσει !

ΟΜΩΣ

kteos είπε...

Λοιπόν, πρόκειται περί πατάτας.

Ο Άρης ποτέ δε φαίνεται μεγαλύτερος από ένα φωτεινό "αστεράκι".

Αν τον δείτε μεγαλύτερο τότε τρία τινά συμβαίνουν:

- ή έχετε πιεί πολύ,

- ή έρχεται ο Άρης κατά πάνω μας,

- ή πάμε εμείς κατά πάνω του.

Το γεγονός όμως ότι με μεγάλη επιτυχία κάποιος κάνει πλάκα με πληροφορίες τέτοιου τύπου υπενθυμίζει τη δύναμη του διαδικτύου (και των άλλων Μ.Μ.Ε.) και την ανάγκη να εκπαιδευτούμε στην αξιολόγηση της πληροφορίας.

Υπενθυμίζει επίσης την ιστορική πλάκα που έκανε το 1938 Ο Όρσον Γουέλες όταν, μεταδίδοντας πειστικά στο ραδιόφωνο το βιβλίο του Χέρμπερτ Γουέλς, 'War of the Worlds', προξένησε τον πανικό στους Αμερικανούς ακροατές, αφού πείστηκαν πως η Γη δέχεται εισβολή Αρειανών.

Πάντως ο σύγχρονος φαρσέρ, στη χειρότερη περίπτωση θα βγάλει αρκετές χιλιάδες κάποιο βράδυ του Αυγούστου έξω και θα τους βάλει να ψάχνουν για το δεύτερο φεγγάρι!

Εισβολή Αρειανών δεν προβλέπει το σενάριο!

Ειλικρινός και αστρονομικός ειμαί τερος

όχι

"ειμαί τερος",

αλλά τέρας,

kteos !

θες να μου καταστρέψεις τα όνειρα, να δω τον Άρη, από κοντά;

αυτό θέλεις;

αυτό θέλεις;

ε, λοιπόν, δεν ξέρω εσύ τι θα κάνεις,

εγώ θα περιμένω να δω τον Άρη, σα δεύτερο φεγγάρι, αυτόν τον Αύγουστο !

kteos,

κανόνισέ το,

ειδαλλιώς, δεν την βγάζεις καθαρή μαζί μου...

:)

Υ.Γ.

Τον είδαμε ψες τον "διαστημικό",

από την ταράτσα.

από βορειοδυτικά ήρθε,

προς βορειοανατολικά πήγε.

ήταν όμως λιγότερο εμφαν(έ)ς από την άλλη φορά...

:)

Signature

A.K.

I .

.

.

.Παρατηρώντας τις κόκκινες πιπερίτσες, στη γλάστρα.

.

Αγγίζεις με τα δάχτυλα τις πιπερίτσες. Κόκκινες, πώς ξεφύτρωσαν στην γλάστρα; Τις χάϊδεψε ο πηλός, δεν εξηγείται. Τις ξελόγιασε. Κοντά του τις περιμάζεψε. Στο αφράτο χώμα του, χουχουλιαστά. Κι αυτές καμαρωτές, στο ντροπαλό της αγάπης χρώμα, περηφανεύονται, του σειόνται , του λυγιόνται τώρα, τάχα μου ανεξάρτητες, ελεύθερες τάχα, κόκκινες, καυτερές, δυνατές, θέλουν φεύγουν, θέλουν μένουν.
Μα οι ρίζες βαθειά φυτρωμένες στο χώμα , στου πηλού το χώμα, σ’ εκείνο το αφράτο, που βλάστησαν και θέριεψαν, κι άνοιξαν άνθη.
Το ξέρουν, θα μαραθούν αν κάνουν να ξεμυτίσουν.

.

.

.

.

II .

.

.

Σαν την παλίρροια.

Που φεύγει, έρχεται, ξαναφεύγει, ξανάρχεται, με μιαν κανονικότητα, ήρεμη, σταθερή και σίγουρη.
Δε χάνει το θάρρος της, του Ευρίπου η θάλασσα.
Δε χάνει το θάρρος του, ο ωκεανός στην Βρετάνη.
Μήτε ο καιρός χάνει το tempo του. Πάνω, κάτω, ξανά πάνω, ξανά κάτω, γυμνή η άμμος, έξω η θάλασσα, πατούσες βρεγμένες, στεγνές πατούσες, φυσάει ο άνεμος, κοπάζει ο άνεμος, εσύ εκεί. Βαθύς, αρσενικός καιρός, να μη σαστίζει.
Καιρός αφέντης. Νερό γαλάζιο, σταθερό.

Ήρεμα, σίγουρα. Με υπομονή, ως που έχει τ’ άστρο της αυγής, ο αποσπερίτης.
Αιώνια. Δεν δύναται να πάει πίσω ο χρόνος. Αιώνια.

.

"υπό σκιάν..."

Ι .

η Οδηγήτρια

Οδ. Ελύτης

ΧΑΙΡΕ η Καιομένη και χαίρε η Χλωρή

Χαίρε η Αμεταμέλητη με το πρωραίο σπαθί

Χαίρε η που πατείς και τα σημάδια σβήνονται

Χαίρε η που ξυπνάς και τα θαύματα γίνονται

Χαίρε του παραδείσου των βυθών η Αγρία

Χαίρε της ερημίας των νησιών η Αγία

Χαίρε η Ονειροτόκος χαίρε η Πελαγινή

Χαίρε η Αγκυροφόρος και η Πενταστέρινη

Χαίρε με τα λυτά μαλλιά η χρυσίζοντας τον άνεμο

Χαίρε με την ωραία λαλιά η δαμάζοντας το δαίμονα

Χαίρε που καταρτίζεις τα Μηναία των κήπων

Χαίρε που αρμόζεις τη ζώνη του Οφιούχου

Χαίρε η ακριβοσπάθιστη και σεμνή

Χαίρε η προφητικιά και δαιδαλική

.

ΟΟΟ

η Οδηγήτρια

δεύτερο μισό 14ου αι.

Το Πρόσωπο
Με τα 7000 ονόματα

.

.

Φώτης Κόντογλου

Ελληνική Δημιουργία, τ.61, 1959

……………………………………………………………………..

"Από τα ονόματα και μόνο που έδωσε η ορθοδοξία στην Παναγία,
και που μ’ αυτά την καταστόλισε, όχι σαν είδωλο θεατρικό, όπως γίνηκε αλλού που φορτώσανε μια κούκλα με δαχτυλίδια και σκουλαρήκια και με ένα σωρό άλλα ανίερα και ανόητα πράγματα, λοιπόν αυτά μοναχά, λέγω, φαίνεται πόσο πνευματική αληθινά είναι η λατρεία της Παναγίας στην ελληνική ορθοδοξία.
Πρώτα-πρώτα το ένα αγιώτατο όνομά της: Παναγία.
Ύστερα τα άλλα:
Υπερευλογημένη, Θεοτόκος, Παναμώμητος, Τιμιωτέρα των Χερουβείμ και ενδοξωτέρα ασυγκρίτως των Σεραφείμ, Ζώσα και Άφθονος, Πηγή, Έμψυχος Κιβωτός, Άχραντος, Αμόλυντος, Κεχαριτωμένη, Αειμακάριστος και Παναμώμητος, Προστασία, Επακούουσα, Γρηγορούσα, Γοργοεπήκοος, Ηγιασμένος Ναός, Παράδεισος λογικός, Ρόδον το Αμάραντον, Χρυσούν Θυμιατήριον, Χρυσή Λυχνία, Μαναδόχος Στάμνος, Κλίμαξ Επουράνιος, Πρεσβεία θερμή, Τείχος απροσμάχητον, Ελέους Πηγή, του Κόσμου Καταφύγιον, Βασιλέως Καθέδρα, Χρυσοπλοκώτατος Πύργος και Δωδεκάτειχος Πόλις, Ηλιοστάλακτος Θρόνος, Σκέπη του Κόσμου, Δένδρον αγλαόκαρπον, Ξύλον ευσκιόφυλλον, Ακτίς νοητού ηλίου, Σιών αγία, Θεού κατοικητήριον, Επουράνιος Πύλη, Αδικουμένων προστάτις, Βακτηρία τυφλών, Θλιβομένων η χαρά, και χίλια δυο άλλα, που βρίσκονται μέσα στα βιβλία της εκκλησίας.
Κοντά σ’ αυτά είναι και τα ονόματα που γράφουνε απάνω στα άγια εικονίσματά της οι αγιογράφοι:
Οδηγήτρια, Γλυκοφιλούσα, Πλατυτέρα των Ουρανών, η Ελπίς των απελπισμένων, η Ταχεία Επίσκεψις, η Αμόλυντος, η Ελπίς των Χριστιανών, η Παραμυθία, η Ελεούσα κι άλλα πολλά, που γράφουνται από κάτω από τη συντομογραφία: ΜΗΡ ΘΥ, που θα πεί Μήτηρ Θεού.
Πόση αγάπη, πόσο σέβας και πόσα κατανυκτικά δάκρυα φανερώνουνε μοναχά αυτά τα ονάματα, που δεν ειπωθήκανε σαν τα λόγια οπού βγαίνουνε εύκολα από το στόμα, αλλά που χαραχτήκανε στις ψυχές με πόνο και με ταπείνωση και με πίστη.
Αμή οι ύμνοι της πούναι αμέτρητοι σαν τάστρα τ’ ουρανού κ’ εξαίσιοι στο κάλλος, και που τους συνθέσανε οι άγιοι υμνολόγοι, «θίασον συγκροτήσαντες πνευματικόν»!

Σ’ αυτό το ευωδιασμένο περιβόλι βρίσκουνται όλα τα αμάραντα άνθη και τα ευωδιασμένα βότανα του λόγου. "

η Γλυκοφιλούσα

………………………………………………………………………………………

"Αμέτρητες είναι οι υμνωδίες της Παναγίας, μα αμέτρητα είναι και τα σεμνόχρωμα εικονίσματά της, που καταστολίζουνε τις εκκλησιές μας, ζωγραφισμένα στο σανίδι είτε στον τοίχο.
Σε κάθε ορθόδοξη εκκλησιά στέκεται το εικόνισμά της στο τέμπλο από τα δεξιά της άγιας Πόρτας.
Σε άλλες εικόνες ζωγραφίζεται και μοναχή, μα στα εικονίσματα του τέμπλου κρατά πάντα τον Χριστό στην αγκαλιά της απ’ τ’ αριστερά, σπάνια απ’ τα δεξιά, (τότε λέγεται Δεξιοκρατούσα). Το κεφάλι της είναι σκεπασμένο σεμνά και σοβαρά με το μαφόριο, ένα φόρεμα φαρδύ κι’ ιερατικό σκούρο βυσσινί, που πέφτει στον ώμο της απλόχωρο, αφήνοντας να φαίνεται μοναχά το μακρουλό πρόσωπό της και τα χέρια της. Από μέσα από το σκέπασμα φαίνεται μια στενή λουρίδα από το δέσιμο του κεφαλιού της που σφίγγει το μέτωπό της και αφίνει να φανούνε μονάχα οι άκρες των αυτιών της. Το μέτωπό της είναι σαν μελαχροινό φίλντισι, αγνό, απλό και κατακάθαρο. Τα ματόφρυδά της είναι καμαρωτά, ζωηρά και μακρυά, φτάνοντας ίσαμε κοντά στ’ αυτιά της, τα μάτια της αμυγδαλωτά, ισκιωμένα, καστανά, βαθειά, σοβαρά μα γλυκύτατα, με τ’ ασπράδι καθαρό μα ισκιωμένο. Το βλέμμα της είναι μελαγχολικό απλό, ίσιο, ήσυχο, συμπαθητικό, αγαπητό, θλιμένο μα και μαζί χαροποιό, αυστηρό μα και μαζί συμπονετικό, αγιώτατο, πνευματικό, αθώο, σκεφτικό, άμωμο, ελπιδοφόρο, υπομονητικό, πράο, σεμνώτατο, μακρυά από κάθε σαρκικόν λογισμό, καθρέφτισμα μυστικό του παραδείσου, βασιλικό και ταπεινό, ανθρώπινο και θεϊκό, άκακο, αδελφικό, ευγενικό, ελεγκτικό, άγρυπνο, γαληνό, φιλάνθρωπο, μητρικό, παρθενικό, δροσερό, καυτερό για όσους έχουνε πονηρούς λογισμούς, τρυφερό,διαπεραστικό, ερευνητικό, απροσποίητο, ηγεμονικό, συγκαταβατικό, παρακαλεστικό, αμετασάλευτο. Η μύτη της είναι μακρυά και στενή, με μέτρο, ιουδαϊκή, άσαρκη, με λεπτά ρουθούνια, λίγο γυριστή, σεμνή. Το στόμα της μικρό, ντροπαλό, φρόνινμο, κλειστό, καθαρό, ισκιωμένο κατά το μάγουλο, σαν να χαμογελά ελαφρά. Το πηγούνι της γυριστό, σεβαστό, ανεπιτήδευτο, ταπεινό. Το μαγουλό της, παρθενικό, καθαρό, χνουδωτό, ευωδιασμένο, ντροπαλό, χλωμό με μιαν ελαφρότατη ροδοκοκκινάδα. Ο λαιμός της γυρτός ταπεινά, σμίγει με το πηγούνι μ’ ένα απαλό ίσκιασμα που το λέγανε οι παλαιοί γλυκασμό. Το όλο πρόσωπό της είναι ιερατικό και θρησκευτικό, και μαρτυρά αρχαία φυλή. Τα άχραντα χέρια της είναι μικρά, στενά μακροδάχτυλα, λεπτόνυχα. Με το αριστερό βαστά τον Χριστό, και το δεξί τόχει ακουμπισμένο σεμνά απάνω στο στήθος της, σε στάση παρακαλεστική, με το μεγάλο δάχτυλο μακρυά από τ’ άλλα. Στα πιο αρχαία εικονίσματα αυτό το χέρι είναι πιο όρθιο και πιο ψηλά, κοντά στο λαιμό.

Ο πιο αυστηρός τύπος της Παναγίας είναι η λεγόμενη Οδηγήτρια, που έχει όρθια την κεφαλή της, έκφραση απαθέστερη και το όλο σχήμα της είναι πιο ιερατικό.
Ενώ η Γλυκοφιλούσα έχει το κεφάλι της γυρτό κατά το παιδί της, που τ’ αγκαλιάζει σφιχτότερα, κ’ η έκφρασή της είναι πιο αισθηματική.
Η Πλατυτέρα παριστάνεται καθισμένη απάνω στο θρόνο, αυστηρή κι’ αλύγιστη, και βαστά τον Χριστό στα γόνατά της, ακουμπώντας τόνα χέρι της στον ώμο του και με τ’ άλλο βαστώντας το πόδι του ή ένα μαντήλι."

Γαλακτοτροφούσα 1784

Γαλακτοτροφούσα


Xαίρε, της Eκκλησίας ο ασάλευτος πύργος·
Xαίρε, της βασιλείας το απόρθητον τείχος·
Xαίρε, δι' ης εγείρονται τρόπαια·
Xαίρε, δι' ης εχθροί καταπίπτουσιν

Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος
Ο Ακάθιστος ΄Υμνος

Από: Παπαρρηγόπουλος, Ιστορία του Ελληνικού έθνους,

τ. α’-ιστ’, εκδ. Γαλαξίας, Αθήνα 1969-72.

[...] "Tοιαύτη υπήρξεν η έκβασις της πρώτης πολιορκίας ήν υπέστη η μεγάλη του μεσαιωνικού ελληνισμού πρωτεύουσα· έκβασις αείμνηστος, διότι αν η Kωνσταντινούπολις υπέκυπτεν εις τους Πέρσας, επειδή μετ' ου πολύ οι Πέρσαι εφάνησαν ανίκανοι ν' αντισταθώσιν εις τους μωαμεθανούς, μετά των Περσών ήθελε και ο ελληνισμός υποκύψει έκτοτε εις τους νέους τούτους πολεμίους, και πιθανώτατα εξαφανισθή από του προσώπου της γης, όπως εξηλείφθη τόντι από των χωρών όσαι κατελήφθησαν έκτοτε υπό των Aράβων ήτοι από της Συρίας, από της Aιγύπτου, από της Mεσοποταμίας.

Eνώ λυτρωθείσης ήδη της Kωνσταντινουπόλεως, οι μεν Πέρσαι εδουλώθησαν μετ' ολίγον υπό των μωαμεθανών, αλλ' ο ελληνισμός αντέσχεν έτι εις αυτούς επί 800 και επέκεινα ενιαυτούς. Kαι απέβαλε μεν επί τέλους την πολιτικήν ανεξαρτησίαν, διά του τουρκικού μωαμεθανισμού, αλλά διέσωσε την εθνικήν ύπαρξιν, διότι ο τουρκικός μωαμεθανισμός απέβη πολύ ολιγώτερον του αραβικού καταστρεπτικός των εθνοτήτων.

Όθεν εάν σήμερον υπάρχει ελληνισμός, τούτο οφείλεται κατά πρώτον λόγον εις την ματαίωσιν της πρώτης ταύτης υπό των βαρβάρων πολιορκίας της Kωσταντινουπόλεως. Tο δε γεγονός τούτο συνδέεται και άλλως μετά του παρόντος ημών βίου.

Eίπομεν ήδη ότι τότε αντήχησε κατά πρώτον η λέξις παληκάρια, ήτις έμελλε ν' αποβή τοσούτον ένδοξος επί του νεωτέρου ελληνισμού.

Πλην τούτου, τότε ωσαύτως ο βασιλεύς Hράκλειος, επί τη προτάσει του πατριάρχου Σεργίου, αναλογιζόμενος μεν τον έσχατον κίνδυνον εκ του οποίου απηλλάγη το έθνος, ανταποκρινόμενος δε εις τα αισθήματα του λαού και του στρατού, οίτινες δεν ηγωνίσθησαν τοσούτον γενναίως ειμή πεποιθότες εις την προστασίαν της πολιούχου Παναγίας Θεοτόκου, ενέκρινεν εις δήλωσιν αϊδίου προς αυτήν ευγνωμοσύνης, την καθιέρωσιν της Aκολουθίας του Aκαθίστου Ύμνου, ήτις μέχρι της σήμερον τελείται παρ' ημών την Παρασκευήν της E' εβδομάδος της μεγάλης τεσσαρακοστής, και εις την οποίαν προσετέθη βραδύτερον η μνήμη των δύο πολιορκιών, καθ' ας οι Άραβες τοσούτον γενναίως απεκρούσθησαν εκ της πρωτεούσης εκείνης."

η Πλατυτέρα

Tή υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια!
Ως λυτρωθείσα των δεινών, ευχαριστήρια
Aναγράφω Σοι, η πόλις Σου, Θεοτόκε,
Aλλ' ως έχουσα το κράτος απροσμάχητον
Eκ παντοίων με κινδύνων, ελευθέρωσον,
Ίνα κράζω Σοι χαίρε νύμφη ανύμφευτε.



Κυκκώτισσα



Κυκκώτισσα
αυγοτέμπερα



ΧΑΙΡΕ ΤΩΝ ΑΛΙΕΩΝ
ΧΑΙΡΕ ΓΕΦΥΡΑ
ΧΑΙΡΕ ΚΛΙΜΑΞ
ΧΑΙΡΕ ΛΥΧΝΙΑ
ΧΑΙΡΕ ΚΙΒΩΤΕ
ΧΑΙΡΕ ΠΕΤΡΑ
ΧΑΙΡΕ ΠΥΡΙΝΕ ΣΤΥΛΕ
ΧΑΙΡΕ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΛΟΓΟΥ
ΧΑΙΡΕ ΘΑΛΑΣΣΑ

όρος Σινά

15ος αι.

.

.

.

"η

φλεγομένη

βάτος"

.

.

.

.

.

.

"Ως γαρ
η βάτος ουκ εκαίετο
καταφλεγομένη..."

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

δεν ήταν ευνοϊκές χτες βράδυ
οι συνθήκες
για τον διαστημικό σταθμό.

ίσως αύριο...

.
.
.
.
.
.
.
.
έλιωσα
παπούτσια
σιδερένια...

απόψε, ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός


Δευτέρα 13/8 στις 22:58
Τετάρτη 15/8 στις 22:08
Πέμπτη 16/8 στις 22:30
Παρασκευή 17/8 στις 21:18
Σάββατο 18/8 στις 21:40
Κυριακή 19/8 στις 22:03
(και άλλες μέρες)

κοιτάξτε Βόρεια-Βορειοδυτικά.

Ένα φωτεινό σημείο θα σηκωθεί στον ουράνιο θόλο,
θα διαγράψει ένα μικρό τόξο για 1-3 λεπτά και θα χαθεί.

Signature

A.K.

Αύγουστος 07

Κι αναρωτιέμαι εδώ δα καθιστή
Φθαρτή εγώ
Ένας μικρός, λαβωμένος, μολυβένιος στρατιώτης,
Πίνακες με μεγάλα μάτια
Νaïf, άφθαρτοι
Καθώς η naïvité
Με τ’ άσπρο της πουκάμισο φορεμένο
Ώμοι γυμνοί
Καθώς οι μικρές πορσελάνες limoges
Και το Ρωμαϊκό γυαλί
Άφθαρτα όλα κι αιώνια,
Το νήμα το μεταξωτό , και το μαλλί, και το βαμβάκι,
Η πορφυρή κλωστή κι η χρυσή
Στον αργαλειό δουλεμένη
Στο χέρι κεντήματα
Entre deux βελονάκι στο λινό,
Κι η ανάλαφρη μυρουδιά του ανθρακίτη, απ’ τα παλιά,
Όλα άφθαρτα,
Τα περσικά, ζωγραφιστά με πενάκι
Και σκούρο μπλέ,
Όλα άφθαρτα
Τα κιούπια πηλός και μπακίρι
Τα κοχύλια και τα κουφάρια των αχινών
Προσεχτικά βγαλμένα ένα ένα, αρμυρά και πολύχρωμα
Και του Τζιζάν τα κοράλλια
Και τα ξύλινα, απ’ τον κορμό της τριανταφυλλιάς,
Όλα άφθαρτα

Μόνο το πρόσωπό μου φθαρτό,
Σημαδεμένο
Με τις λαβωματιές του μικρού στρατιώτη
Εκείνο το πρόσωπο
Που κάποτε, όχι μακριά,
Εσύ ονομάτισες

αιώνιο

JUSQU' AU BOUT DU MONDE !

ή άλλως

.

TEACHERS IN SPACE !

.

.

kteos a dit :

.
Αν θέλετε λοιπόν, τη Δευτέρα 13/8 στις 22:58
ή την Τετάρτη 15/8 στις 22:08
ή την Πέμπτη 16/8 στις 22:30
ή την Παρασκευή 17/8 στις 21:18
ή το Σάββατο 18/8 στις 21:40
ή την Κυριακή 19/8 στις 22:03 (και άλλες μέρες)
κοιτάξτε Βόρεια-Βορειοδυτικά.
Ένα φωτεινό σημείο θα σηκωθεί στον ουράνιο θόλο, θα διαγράψει ένα μικρό τόξο για 1-3 λεπτά και θα χαθεί.
Μέσα στο φωτάκι αυτό (στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό)
βρίσκεται συμπυκνωμένο το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης τεχνολογικής γνώσης,
η Barbara, οι σύντροφοί της και τα όνειρα των απανταχού της Γης αστροβαρεμένων για ένα καλύτερο αύριο.

A.,

σ' ευχαριστώ !

Περιμένουμε τα έγκυρα νέα σου,

για το φαινόμενο (Άρη)

"δυό φεγγάρια τον Αύγουστο"

Amedeo Modigliani Ι

ΟΙ ΚΑΡΥΑΤΙΔΕΣ

.

.

Karyatis

Sculpture

after Modigliani

.

Karyatis

by

Frances Thomas

.


Amedeo Modigliani

Cariatide

(The Museum of Modern Arts, New York)




Κωστής Παλαμάς

.

Ο Παρθενώνας με φεγγάρι

τη νύχτα εδώ

νικάει στη δόξα και στη χάρη

τον ουρανό.

Κ’ οι έξι αλύγιστες Παρθένες

στέκουν κι αυτές

λαμπρόστηθες και λαβωμένες

και λατρευτές.

…………………………

Και κοίτα! κάθε μιά Καρυάτις

που καρτερεί

και στέκει με την ομορφιά της

τη λαμπερή

και τίποτε δεν έχει πλάνο

κι ανθρωπινό,

μου φανερώνει, πριν πεθάνω

τον ουρανό.


Και κοίτα! καθε μιά Καρυάτις

γλυκά γλυκά

θαρρώ με βλέπει στα όνειρά της

τα μυστικά.

Εδώ στη δόξα των αιώνων,

στο φως του νου,

που στέκεις η Ομορφιά σε θρόνον,

άστρο ουρανού,

εδώ στην έρμη αθανασία,

είμαι η καρδιά,

η νιοτ’ η αγάπη κ’ η θυσία,

και η μυρουδιά




κάποιας παράδεισος, μαζί σου

με δένει τι;

τι άλλο ακόμα;

- Είμαι η ψυχή σου, Ποιητή!

.

και

.

Σάββατο, Αύγουστος 04, 2007
Amedeo Modigliani II

.

expressionisme

Παρασκευή, Αύγουστος 03, 2007
Modigliani III
.
expressionisme

Γ. Μίχος

"Ποίηση

.

είναι ίσως

και ο εξευγενισμός

των νεύσεων των σπλάχνων μας..."

Μικροκείμενα

την πρώτη φορά,

Tue Sep 05, 2006 7:01 am,

που διάβασα λίγο απ' τα

"Μικροκείμενα" :

.

"Ωχ ! Ωχ !

Και πάλι ωχ !

Σήμερα διάβασα, από

-Fri May 05, 2006 7:33 am,

έως Mon Sep 04, 2006 7:01 pm-

δε θα προκάμω σήμερα να διαβάσω άλλα...

.

Σήμερα τα ανακάλυψα!

Ανάμεσα σε εξετάσεις

Σε παιδιά που έλεος ζητάνε κι έλεος δε βρίσκουνε

Σε μυαλά σκοροφαγωμένα, ηλίθιων ενηλίκων που ψάχνουν σε παιδικά κεφάλια να ισοσκελίσουν το «αντικειμενικό» και το «άξιο»

Σε συμβασιούχους δικαίως παραπονούμενους για την ένοχη σκευωρία «αρμοδίων»

Σε κουβέντες παλιών φίλων, που πρόστρεξαν «να βάλουν πλάτη»

Στον κόπο των αδερφών που πάλι «δίνουν αίμα»

Σε τηλέφωνα, θυμούς κι ανθρώπινες ανάγκες

Και σε έγνοιες που ελάχιστα πια, γράφουν μέσα μου,

ας μπω να διαβάσω είπα κάτι, ν' ακουμπήσει λιγάκι η ψυχή μου...

.

Κι έπεσα πάνω σε τούτα τα κείμενα.

.

Με τη σκληρότητά τους. Και την αλήθεια τους.

Με τη σκληρότητά τους. Και την αλήθεια τους.

Με τη σκληρότητά τους. Και την αλήθεια τους."

.

.

Αύγουστος του 2007,

σήμερα,

η δημιουργία σου τυπωμένη,

άσε με να διαβάσω ξανά,

.

ένα,

.

ετούτο,

για τον

Cheb Khaleb

.

"Σαν να μην υπήρχα πέρασε δίπλα από το μαύρο της παιδικής μου ηλικίας.

Της είπα: Α ίσα, έχω για σένα...το χρυσό και το μάργαρο, αδάμαντες και μέλι και λόγια ελληνικά αν μ' αγαπάς. Και χαμομήλια έχω κι έβενο, και φίλντισι, και σαφράνι κι ότι καλύτερο για μιαν ωραία.

Α ίσα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ίσα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Θα σου φέρω τα λόγια των ποιημάτων, θα σου φέρω τη μουσική των αστεριών, μια καινούρια μετάφραση στο Άσμα Ασμάτων, γιατί η αγαπή είναι δυνατή σαν το θάνατο, κι είναι πολλά τα χρόνια της ορφάνιας μου από χάδια...

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ίσα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Εσύ που μ' οδηγούσες στον ύπνο σαν εξωτικό ραδιόφωνο, με αέρα φοινικιάς, με δίψα από πηγάδι, και ποτέ δεν σε βρήκα στον κόσμο έξω από το όνειρο.

Από το σόι της Χαλιμάς και της Γκιουλμπαχάρ, μέλαινα ει, στο αμπελάκι που δεν φύλαξες.

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ί σα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Στο καφτό μεσημέρι του Ιούλιου στον κήπο, παίζοντας με το Αεράκι τις αγκαλιές εσένα, εσένα ποθούσα που θα με έκανε επιτέλους σαν να μην υπήρχα, χωρίς το βάσανο της λέξης και σαν μάννα μου...

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ί σα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου.

Έχεις όνομα στεναγμού για όλα όσα δεν μας συγκατένευσαν, αφή από φτερό ψυχής και πετιμέζι, πράγμα παλιό στη σοφίτα που συναντάμε ξαφνικά μέσα σε δάκρυα, είσαι το αδύνατο το μακρινό, και οδηγείς εκεί στην άκρη του γκρεμού όπου δεν έχει λόγια...

Α ί σα,Α ίσα, άκουσέ με, Α ί σα μη φεύγεις, Α ίσα κοίταξέ με, Α ίσα απάντησέ μου......"

κι ακόμα
.

"Κύριε,

ότι διαβάσατε εδώ,

κόστισαν άνθρωπο".

Γ. Μίχος

.

με τον σεβασμό,

και την εκτίμησή μου

Α.Κ.

Πανσέληνος

Στίχοι: Χαρούλα Αλεξίου

Μουσική: Χαρούλα Αλεξίου

Πρώτη εκτέλεση: Χαρούλα Αλεξίου

.

...........

.

Έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία

είναι αλλιώτικη η σιωπή χωρίς παρέα.

Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου΄χει λείψει

το κοριτσακι αυτό που αγάπησες τυχαία.

Δεν νιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει

το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

.

Είναι σκλήρο για μια γυναίκα να 'ναι μόνη

στο λέω τώρα που η αλήθεια δε θυμώνει.

Όση και να 'ναι η δύναμή μου,

θέλω έναν άνθρωπο μαζί μου

Η μοναξιά στήνει παγίδες και πληγώνει...

.

Μα έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία

το σπίτι μου έρημο μα κάνουμε παρέα.

Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει

το κοριτσάκι αυτό που αγάπησες τυχαία.

Δεν νοιώθω θλίψη, μα μου 'χει λείψει

το λάγνο ψέμα σου, που τα 'κανε ολα ωραία.

Amedeo Modigliani II
.
expressionisme
.
.

LES FEMMES

les bas rouges






Achmatova endormie

femme à la chemise

Modigliani III

.

expressionisme

.

.

modigliani - botticcelli - greco - manga

.

παιδί του modigliani

τυφλό κορίτσι

σ' οδηγεί

.

παιδί του Modigliani

· complete list

of rose photos

.

(πατήστε άφοβα πάνω στην complete list)

.

αρλέτα a dit :

.

Το τριαντάφυλλο

.

Είναι κόκκινο σαν αίμα

σαν ανοίγει το πρωί

κι η δροσούλα δεν τα αγγίζει

από φόβο μην καεί

Ανοικτό το μεσημέρι

σαν κοράλλι σαν παιδί

και στα τζάμια μαγεμένος

σκύβει ο ήλιος να το δει

Άσπρο γίνεται

κι ειν’ άσπρο κοχυλάκι του γιαλού

σαν λιποθυμά η μέρα

στις βιολέτες του νερού

Κι όταν πιάσει η μάνα η νύχτα

τη φλογέρα τη γλυκιά

και τα αστέρια αλλάξουν θέση

στ’ ουρανού την απλωσιά

Πριν τελειώσει το τραγούδι

κι ο αγέρας κοιμηθεί

μέσα στο βαθύ σκοτάδι

σιγανά θα μαραθεί

Δημοσιεύθηκε: 10 Ιούλ 2006 09:53 pm Θέμα δημοσίευσης:

Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε!

.

10/7/06

.

"τα δίδυμα φεγγάρια"

.

Αστέρι μου φεγγάρι μου
.
Αστέρι μου φεγγάρι μου
της άνοιξης κλωνάρι μου
κοντά σου θα 'ρθω πάλι
κοντά σου θα 'ρθω μιαν αυγή
για να σου πάρω ένα φιλί
και να με πάρεις πάλι

Αγάπη μου αγάπη μου
η νύχτα θα μας πάρει
τ' άστρα κι ο ουρανός
το κρύο το φεγγάρι

Θα σ' αγαπώ θα ζω μες το τραγούδι
θα μ' αγαπάς θα ζεις με τα πουλιά
θα σ' αγαπώ θα γίνουμε τραγούδι
θα μ' αγαπάς θα γίνουμε πουλιά

Δίδυμα φεγγάρια

Στίχοι: Κώστας Φασουλάς
Μουσική: Μάριος Τόκας
.
Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να μου ζητάς όσα σου στέρησα
και εγώ να μην μπορώ να σου τα δώσω
.
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
τα λόγια σου σαν μάγισσα τα ξόρκισα
και άσε τις απειλές πως δήθεν θα υποφέρω
και να σκεφτείς ότι σαν σήμερα σε γνώρισα
.
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
.
Έτσι για να πω πως σε κέρδισα
θα 'θελα μια φορά να σε πληγώσω
εσύ να τρέχεις πίσω μου σαν μέλισσα
και εγώ να κάνω τον αδιάφορο καμπόσο
.
Ωραία που τα λες μα έλα που σε ξέρω
με ένα φιλί μου θα σ' αλλάξω την τροχιά
κι όταν θα σκέφτεσαι το πως θα υποφέρω
καινούριο πόθο θα σ' ανάβω στην καρδιά
.
Πώς να γλυτώσει μάτια μου ο ένας απ' τον άλλο
πώς θες να αλλάξουμε ουρανό
τώρα που μοιάζουμε με δίδυμα φεγγάρια
που ξενυχτάνε με τον ίδιο στεναγμό
.
.
.

μμμ, τι να σας χαρίσω απόψε,

μη μου είσαστε κατσούφικα;

.

χαρούμενα, γελαστά, πολύχρωμα,

ανοιξιάτικα, καλοκαιρινά τριανταφυλλάκια!

.

.
Στίχοι: Αλέκος Σακελλάριος
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
.
Έχω ένα μυστικό
κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το 'χει μάθει και ποτέ δεν θα το πω
να μείνει θέλω πάντα δικό μου, το μυστικό μου
αυτό το μυστικό το γλυκό μου, που τ' αγαπώ
.
Έχω ένα μυστικό που όλα τα ομορφαίνει
και πρώτη μου φορά με πλημμυρίζει η χαρά
.

Έχω ένα μυστικό που στην καρδιά μου μέσα λάμπει
το ξέρουνε οι κάμποι, το 'χει μάθει το βουνό
το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα αηδόνια
και το 'χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό
.
Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το 'χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω
.
Έχω ένα μυστικό που μες στα χείλη μου έχει μπλέξει
κι είναι μια λέξη μόνο, μια λεξούλα, μόνο μια
σαν έλθει η νύχτα η ξελογιάστρα τη γράφουν τ' άστρα
κι όλο τη λένε μέσα στη γλάστρα τα γιασεμιά
.
Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το 'χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω
.
.

για της ανάγκης

τα βράδια